Ümamə binti Zeynəb
Ümamə binti Əbu əs bint əl-Rabi (ərəb. أمامة بنت ابو العاص بن الربيع) İslam peyğəmbəri Məhəmməd və Xədicə binti Xüveylidin nəvəsi. O da səhabələrdən sayılır.
| Ümamə binti Zeynəb | |
|---|---|
 | |
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | 686 |
| Vəfat yeri |
|
| Həyat yoldaşları | |
| Uşağı | |
Həyatı
redaktəO, Məhəmmədin ən böyük qızı Zeynəbin və Əbu əl-Əs ibn al-Rabinin qızı idi. Ölüm yatağında olan xalası Fatimə övladları Həsənə, Ümmü Gülsümə, Zeynəbə və xüsusilə Hüseynə çox sıx bağlı olduğu və sevdiyi üçün Ümaməyə həyat yoldaşı Əliyə ərə getməyi təklif etdi.[1][2] Onun bir qardaşı Əli ibn Zeynəb idi. Xalaları arasında Peyğəmbərin qızları Ruqəyyə bint Məhəmməd və Ümmü Gülsüm bint Məhəmməd də var.
Uşaq olanda Məhəmməd ibadət edərkən onu çiynində daşıyırdı. O, səcdəyə gedir və sonra qalxdıqda onu yenidən götürürdü.[1] Məhəmməd bir dəfə kimi çox sevirsə ona aqat boyunbağı verməyi vəd etdi. Həyat yoldaşları onu Aişəyə verməyini gözləyirdilər, amma onu Ümaməyə təqdim etdi. Başqa bir vaxtda Həbəşistan imperatorundan gələn qızıl bir üzük də verdi.[1] Fatimənin 632-ci ildə vəfat edəndən sonra Ümamə Əli ilə evləndi. "Orta Məhəmməd" adlı oğlu oldu,[1][2][3] amma erkən vəfat etdi.[4]
Əli 661-ci ildə öldürüldü, I Muaviyə isə Ümaməyə evlilik təklifi etdi. Bu barədə əl-Muğirə ibn Nəvfil ibn əl-Haris ilə məsləhətləşdi. O, "qaraciyər yeyən oğlunun (Hind bint Ütbə) oğlu" ilə evlənməməyi və ona təklif etməyini söylədi. O, razılaşdıqda dedi: "Səninlə özüm evlənəcəyəm".[1] Bu nikahdan Yahya adlı oldu.[4]
Ümamə əl-Muğirə ilə Əl-Səfridə sürgündə oldular. O, 670-ci ildə (Hicri 50-ci il)[4] orada vəfat etdi.[5]
İstinadlar
redaktəBu məqalədəki istinadlar müvafiq istinad şablonları ilə göstərilməlidir. |
- ↑ 1 2 3 4 5 Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, pp. 27–28, 163–164. London: Ta-Ha Publishers.
- ↑ 1 2 Muhammad ibn Jarir al-Tabari. Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. Translated by Landau-Tasseron, E. (1998). Volume 39: Biographies of the Prophet's Companions and Their Successors, pp. 13, 162. Albany: State University of New York Press.
- ↑ Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 3. Translated by Bewley, A. (2013). The Companions of Badr, p. 12. London: Ta-Ha Publishers.
- ↑ 1 2 3 Muhammad ibn Jarir al-Tabari. Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. Translated by Blankinship, K. Y. (1993). Volume 11: The Challenge to the Empires, p. 71 footnote 406. Albany: State University of New York Press.
- ↑ Lammens, H. (1912). Fatima et les Filles de Mahomet, p. 127. Rome: Sumptibus Pontificii Instituti Biblici.