İsmayıl İsmayılov (jurnalist)
İsmayıl Ələsgər oğlu İsmayılov (28 may 1924, İrəvan – 23 oktyabr 2003, Bakı) — nasir, 1970-ci ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü (1969), Əməkdar jurnalist (1985).[1]
İsmayıl İsmayılov | |
---|---|
İsmayıl Ələsgər oğlu İsmayılov | |
Doğum tarixi | |
Doğum yeri | İrəvan, Ermənistan SSR, SSRİ |
Vəfat tarixi | (79 yaşında) |
Vəfat yeri | Bakı, Azərbaycan |
Dəfn yeri | Mehdiabad qəbiristanlığı |
Vətəndaşlığı |
SSRİ→ Azərbaycan |
Fəaliyyəti | Nasir, jurnalist |
Üzvlüyü | |
Mükafatları |
Həyatı
redaktəİsmayıl İsmayılov 1924-cü il mayın 28-də İrəvanda bağban ailəsində doğulmuşdur. 1941-ci ildə burada orta məktəbi bitirmişdir. İkinci Dünya müharibəsi başlayan il səfərbərliyə alınmışdır: onun döyüş yolu Novorossiysk şəhəri uğrunda qanlı vuruşmalardan başlamış, Polşa, Çexoslovakiya və Almaniya ölkələrinin alınması ilə sona çatmışdır (1942–1946). 1947-ci ildə ordudan tərxis olunmuş, 1948–1953-cü illərdə "Sovet Ermənistanı" qəzeti redaksiyasıbda ədəbi işçi, stilist vəzifələrində işləmişdir. 1953-cü ildən Ermənistan Televiziya və Radio Verilişləri Komitəsində Azərbaycan dilində radio verilişləri redaksiyasına redaktor təyin olunmuşdur. Azərbaycanlıların Ermənistan ərazisindən deportasiyası zamanı Ermənistanı tərk etmişdir. Ədəbi fəaliyyətə 50-ci illərdən başlamışdır. Onun oçerk və hekayələri "Sovet Ermənistanı" qəzetində, "Ədəbi Ermənistan" almanaxında çap olunmuşdur. Onun heyakə və povestləri "Drujinaçı" (1965), "Müasirlərimiz" (1970), "Doğrulmayan etimad" (1978) kitablarında kütləvi tiraja buraxılmışdır. Poetik yaradıcılığında bayatı və rübailərə üstünlük vermişdir. "Şöhrət", I dərəcəli "Vətən müharibəsi" ordenləri və medallarla təltif olunmuşdur.[2]
2003-cü il oktyabrın 23-də Bakıda dünyasını dəyişmiş, Mehdiabad qəbiristanlığında dəfn edilmişdir.[2]
İstinadlar
redaktə- ↑ Ermənistan Azərbaycanlılarının tarixi coğrafiyası. Bakı: Gənclik. 1995. səh. 440. ISBN 5-8020-0852-0.
- ↑ 1 2 Teymur Əhmədov. Azərbaycan Yazıçıları XX–XXI yüzillikdə. Bakı, 2011. s. 493