Bəcirəvan (Cəlilabad)

BəciravanAzərbaycan Respublikasının Cəlilabad rayonunun inzibati ərazi vahidində kənd.

Bəcirəvan
39°06′01″ şm. e. 48°32′15″ ş. u.
Ölkə  Azərbaycan
Rayon Cəlilabad rayonu
Tarixi və coğrafiyası
Saat qurşağı
Əhalisi
Əhalisi 2385 (2009) nəfər
Xəritəni göstər/gizlə
Bəcirəvan xəritədə
Bəcirəvan
Bəcirəvan

Tarixi redaktə

Toponimikası redaktə

  • Bəcirəvan oyk, sadə.
  • Bərdə r-nunun Xəsili inzibati ərazi vahidində kənd. Qarabağ düzündədir;
  • Cəlilabad rayonunun Komanlı inzibati ərazi vahidində kənd. Pirsə çayının (Göytəpə çayının qolu) sağ sahilində, Lənkəran ovalığındadır;
  • İmişli rayonunun Bəcirəvan inzibati ərazi vahidində kənd. Araz çayının sol sahilindən 2 km. aralı, Mil düzündədir. 1933-cü ildə bu kəndin adı Bəcirəvanlı kimi qeydə alınmışdır. IX-XIV əsrlərə aid mənbələrdə Cənubi Azərbaycanın ərazisində, Muğan düzündə Bacrəvan adlı şəhər haqqında məlumat verilir. Bu şəhər Muğanın mərkəzi şəhəri olmuşdur. Bəcirəvan adı ccnibdan şimala əhalinin miqrasiyası ilə gətirilmişdir. Mənbələrdə Beşbarmaq dağı ətrafında Bəcirəvan kəndi, Muğanda Bəcirəvan çayı haqqında da məlumat var. Bəcirəvan toponimi haqqında müxtəlif fikirlərin söylənilməsinə baxmayaraq, bu sözün izahı hələ də mübahisəli olaraq qalır. Bəcir (əslində bəzir-"kətan") və van (yer) komponentlərindən ibarət olan bu toponim "kətan yetişdirilən yer", "kətan istehsal olunan yer" deməkdir. Əsasən subtropik və mülayim qurşaqda yetişdirilən bu qiymətli bitki üçün Muğan əlverişli yer olmuşdur.[1]

Əhalisi redaktə

2009-cu ilin siyahıyaalınmasına əsasən kənddə 2385 nəfər əhali yaşayır.[2]

İqtisadiyyatı redaktə

Əhalinin əsas məşğuliyyəti kənd təsərrüfatı-əkinçilik, maldarlıqheyvandarlıq təşkil edir.

Tanınmış şəxsləri redaktə

Həmçinin bax redaktə

Xarici keçidlər redaktə

İstinadlar redaktə

  1. Azərbaycan Toponimlərinin Ensiklopedik Lüğəti. Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası. Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu. Şərq-qərb Bakı-2007. səh.427
  2. Azərbaycan Respublikası Əhalisinin Siyahıyaalınması. Azərbaycan Respublikasının Dövlət Statistika Komitəsi. Bakı-2010. Səh.629