Daxili dənizlər

Daxili dənizlər — Quruya daxil olmuş, lakin okeanla boğazlarla əlaqədə olan dənizlərə daxili dənizlər deyilir. Daxili dənizlər materiklərin parçalanmış sahilləri boyu yerləşir. Ən böyük daxili dəniz Aralıq dənizidir. Daxili dənizlər əsasən Avrasiya və eyni zamanda Şimali Amerika sahillərində yerləşir. Bu sözügedən materiklərin sahillərinin daha çox parçalanmış olduğu üçün belədir. Daxili dənizlərə misal olaraq Qara dəniz, Aralıq dənizini,Ağ dənizi, Mərmərə, Egey, Qırmızı dəniz, Aral dənizi, Xəzər dənizini və s. göstərmək olar. Daxili dənizlər əsasən hərhansı ölkə sahillərində olduğu üçün bu ölkələr tərəfindən mənimsənilir. Daxili dənizlər liman nəqliyyatı, balıqçılıq və təbii sərvətlərin əldə edilməsi üçün faydalıdır.Daxili dəniz ümumiyyətlə duzlu olacaq, duzluluq şirin su gölündən daha yüksəkdir, lakin adətən dəniz suyundan daha az duzludur. Digər dənizlərdə olduğu kimi, daxili dənizlər də Ay və Günəşin orbitləri ilə idarə olunan gelgitlər yaşayır.[1] "Daxili dəniz"i təşkil edən şey mürəkkəb və bir qədər mütləq qeyri-müəyyəndir.[2] Amerika Birləşmiş Ştatlarının Hidroqrafik İdarəsi onu "təxminən və ya tamamilə quru ilə əhatə olunmuş, xüsusən də çox böyük və ya duzlu sudan ibarət olan su hövzəsi" olaraq təyin etdi.[3] Geologiya mühəndisləri Heinrich Ries və Thomas L. Watson deyirlər ki, daxili dəniz sadəcə çox böyük bir göldür.

Müasir daxili dənizlər

redaktə
 
Avstraliyanın 1827-ci il tarixli bu xəritəsində hər ikisinin də mövcud olmadığı sübut edilmiş olan "Böyük çay" və "Güman edilən dəniz" təsvir edilmişdir.

Müasir dövrdə qitələr yüksək, eustatik dəniz səviyyəsi aşağı, daxili dənizlər isə azdır. Müasir Türkiyədə yerləşən Mərmərə dənizi, iki Türk boğazını, BosforDardanel boğazlarını birləşdirən yerlər istisna olmaqla, hər tərəfdən quru ilə əhatə olunmuşdur. Baltik dənizi duzlu daxili dənizdir, ehtimal ki, dünyanın ən böyük duzlu su hövzəsidir. Digər imkanlara Ağ dənizQara dənizin şimal yarısı daxildir (onun dərin cənub hövzəsi indi yox olmuş Tetis dənizinin qapalı qalığıdır)[4]Baltik dənizi hövzəsinin mənşəyi aydın deyil, çünki eroziya və tektonikanın rolu ilə bağlı müxtəlif fikirlər mövcuddur.[5] Hudson körfəzi, cənub ucunda Ceyms körfəzi də daxil olmaqla, Şimali Amerika qitəsinin daxilində Baffin adasından, şimalda Nunavutdan cənubda Kvebek, Ontario və Manitobaya qədər uzanır. Körfəz Fennoskandiyadakı Bothnia körfəzi ilə bəzi oxşarlıqlara malikdir; bir qalxanın ortasında yerləşir və dördüncü buzlaşmalar zamanı buz təbəqəsinin mərkəzi idi. Bununla belə, hər iki çökəkliyin mənşəyi buzlaqların eroziyası ilə əlaqəli deyil.[6] Yaponiyadakı Seto Daxili Dənizi əsl daxili dəniz deyil, Yaponiyanın dörd əsas adasından üçü olan Honsyu, Şikoku və Kyuşunu ayıran su hövzəsidir. Xəzər dənizi Dünya Okeanının ən yaxın hissəsindən (məsələn, Fars körfəzi kimi) ən azı yüzlərlə mil məsafədə yerləşən çox böyük, daxili su hövzəsidir və dənizin ən azı yaxşı bir hissəsindən ibarət olması kimi bəzi xüsusiyyətlərə malikdir.

İstinadlar

redaktə
  1. Klein, George Devries; Ryer, Thomas A. "Tidal circulation patterns in Precambrian, Paleozoic, and Cretaceous epeiric and mioclinal shelf seas". Geological Society of America Bulletin. 89 (7). 1 July 1978: 1050–1058. Bibcode:1978GSAB...89.1050K. doi:10.1130/0016-7606(1978)89<1050:TCPIPP>2.0.CO;2. 27 April 2023 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 21 April 2023.
  2. Ries, Heinrich; Watson, Thomas L. Elements of Engineering Geology. New York: J. Wiley & Sons. 1947. səh. 286. ISBN 9785877732124. OCLC 486745.
  3. United States Hydrographic Office. Navigation Dictionary. Washington, D.C.: Supintendent of Documents. 1956. səh. 189. OCLC 3040490.
  4. "Baltic Sea Portal". 22 September 2009 tarixində orijinalından arxivləşdirilib.
  5. Šliaupa, Salius; Hoth, Peer. Geological Evolution and Resources of the Baltic Sea Area from the Precambrian to the Quaternary // Harff, Jan; Björck, Svante; Hoth, Peter (redaktorlar ). The Baltic Sea Basin. Springer. 2011. ISBN 978-3-642-17219-9.
  6. Lidmar-Bergström, Karna. "A long-term perspective on glacial erosion". Earth Surface Processes and Landforms. 22 (3). 1997: 297–306. Bibcode:1997ESPL...22..297L. doi:10.1002/(SICI)1096-9837(199703)22:3<297::AID-ESP758>3.0.CO;2-R.

Xarici keçidlər

redaktə