Hidradenit
Hidradenit[1] (lat. hidradenitis) — apokrin tər vəzilərinin irinli iltihabı.[2]
Yayılması
redaktəBütün irq nümayəndələri arasında bu xəstəliyə rast gəlmək mümkündür.[3] Xəstəliyin ağırlaşmış formalarını isə əsasən Neqroid (irq)dən olanlarda görmək olar.[4] Yaş keçdikcə bu vəzilərin funksiyası dayanır. Buna görə də yaşlı insanlarda hidradenit xəstəliyi baş vermir. Qadınlar bu xəstəliyə kişilərə nisbətən daha tez-tez tutulurlar. Kişilərdə aralıq, qadınlarda isə qoltuqaltılar daha çox təsirlənir. Hidradenit genetik ötürülən bir xəstəlikdir.[5]
Etiologiyası
redaktəBu xəstəliyin törədiciləri stafilokoklar, streptokoklar, Escherichia coli, Proteus mirabilis və Pseudomonas aeruginosadır. Bakteriyalar limfogen yolla tər vəzilərinə, daha sonra isə həmin vəzilərdən keçərək yağ toxumalarına daxil olurlar.[6]
Risk faktorları
redaktə- İmmunosupressiv hallar
- dərinin zədələnməsi (sıyrıqlar, cızıqlar)
- səpgilər
- depilyasiya vasitələrinin istifadəsi
- endokrin xəstəlikləri (məsələn, diabet)
- tər vəzilərinin disfunksiyası
- piylənmə
- tər vəzi kanalının obstruksiyası
- ikincili bakterial infeksiya[7]
Lokallaşması
redaktəXəstəlik əsasən qoltuqlarda və aralıqlarda lokallaşdırılır. Bundan əlavə, xəstəlik qadınlarda məmə vəzilərinin ətrafında, anusda, böyük cinsiyyət dodaqlarında, kişilərdə isə xayalarda da inkişaf edə bilər.[8][9]
Klinik təsviri
redaktəXəstəlik tədricən inkişaf edir. İltihab yerində qaşınma hissi yaranır və diametri bir neçə millimetrdən 1-2 santimetrə qədər olan ağrılı bir şişlik yaranır.[10] Vaxt keçdikcə şişkinliyin ölçüsü və ağrı artır. Şişkinlik üzərindəki dərinin rəngi bənövşəyidən qırmızıya çevrilir. Daha sonra həmin şiş yumşalmağa başlayır və üzərində dəlik əmələ gəlir. Dəlik vasitəsilə iltihab xaricə axır. İnfiltrasiyanın inkişaf dövrü 10-15 gün davam edir. Hidradenit çapığın meydana gəlməsi ilə başa çatır.[11][12]
İltihablanma qonşu tər vəzilərinə də yayılır. Bu zaman ağrılı sahənin ölçüsü böyüyür və dərinin bu hissələri qabarmağa başlayır. Getdikcə daha çox tər vəziləri zədələnir və bu proses bir aydan uzun müddət davam edir. Hidradenit ümumi intoksikasiya, hipertermi, sefalji və leykositoz əlamətlərinə oxşar simptonlarla da müşayiət olunur.[13]
Fəsadları
redaktəHidradenitin gecikmiş və ya səhv müalicəsi aşağıdakı ağırlaşmalara səbəb olur:
Diaqnostikası
redaktəXəstəliyin diaqnozu xəstənin şikayətləri və fiziki müayinəsi əsasında qoyulur.
Diferensial diaqnozu Hidradenit furunkuldan, karbunkuldan, limfadenitdən, felinozdan, implantasiya kistinin partlaması ilə fərqlənir.
Müalicəsi
redaktəXaricdən olunan müalicə ilə müqayisədə, daxilə qəbul edilmiş 7-10 günlük antibiotik kursu daha effektli olur. Konservativ müalicə üsulları hesab edilən epilyasiya, antiseptik maddələrlə ilə dəri müalicəsi də tətbiq edilə bilər. Fizioterapevtik prosedurlar (UHF, ultrabənövşəyi şüalanma), sintomisin emulsiyası ilə sarğılar və tərkibində antibiotiklər olan məlhəmlər də müalicə prosesində istifadə edilir.
Proqnozu
redaktəVaxtında və düzgün edilmiş müalicə 5-15 gün ərzində müsbət nəticə verir. Xəstəliyin təkrarlanma ehtimalını istisna etmək olmaz.[15]
Profilaktıkası
redaktəHidradenitin inkişafının qarşısını almaq üçün şəxsi gigiyena qaydalarına riayət etmək lazımdır. Həmçinin, hidradenitin inkişafı ehtimalı yüksək olan bədən hissələrində, yəni qoltuqaltı və aralıqlarda dərini antiseptiklərlə müalicə etmək tövsiyə olunur.
Ədəbiyyat
redaktə- Т. Фицпатрик, Т. Джонсон, К. Вулф, М. Полано, Д. Сюрмонд. «Дерматология» атлас-справочник
- Б. А. Беренбейн, А. А. Студницин «Дифференциальная диагностика кожных болезней» Руководство для врачей.
- О. Л. Иванов, А. Н. Львов «Справочник дерматолога»
- Конспект лекции для студентов лечебного факультета. Кафедра дерматовенерологии СПбГМА
- Иванов О. Л. «Кожные и венерические болезни» Учебник.
İstinadlar
redaktə- ↑ Гидраденит Arxiv surəti 24 avqust 2017 tarixindən Wayback Machine saytında // Большая медицинская энциклопедия, 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия. — Т. 5.
- ↑ "Пиодермии. Русский медицинский журнал". 2010-01-25 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-02-23.
- ↑ Steinman, Howard K. Aquagenic pruritus. . 13 (journal) (ingilis). № 1. 1985. 91—6. doi:10.1016/S0190-9622(85)70149-1. PMID 2411768.
- ↑ [1] Arxiv surəti 4 oktyabr 2013 tarixindən Wayback Machine saytında, Общая хирургия практические занятия Харьков 2010 Учебное пособие.
- ↑ Sekar, Cshanmuga. Aquagenic pruritus: Beneath water 'lies'. . 56 (journal) (ingilis). № 4. 2011. 446—447. doi:10.4103/0019-5154.84734. PMID 21965864.
- ↑ "Гидраденит". 2010-08-28 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-02-23.
- ↑ Butler, David F. Pruritus and Systemic Disease. — 2018. — 17 avqust. 2020-07-28 tarixində arxivləşdirilib.
- ↑ "Гидраденит". 2010-02-19 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-02-23.
- ↑ Псевдофурункулез. Гидраденит. Клиника, течение, диагностика, лечение, профилактика. ВТЭ. Дерматология, кожа, болезни кожи, строение кожных покровов, морфология кожи Arxiv surəti 12 aprel 2010 tarixindən Wayback Machine saytında
- ↑ Holme, S. A. Aquagenic pruritus responding to intermittent photochemotherapy // Clinical and Experimental Dermatology . 26 (journal) (ingilis). № 1. 2001. 40—1. doi:10.1046/j.1365-2230.2001.00757.x. PMID 11260176.
- ↑ People's Pharmacy. "Hot Water for Itches". 2012-06-18. 2012-06-28 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-07-25.
- ↑ Dermatology: diagnosis and treatment of cutaneous disorders. ISBN 978-0801648083.
- ↑ Ingber, Sarah. Successful Treatment of Refractory Aquagenic Pruritus with Naltrexone. . 9 (journal) (ingilis). № 5. 2006. 215—216. doi:10.1007/s10227-005-0144-x. PMID 16502200.
- ↑ "Потливость рук — гидраденит гнойное воспаление потовых желез". 2009-05-21 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-02-26.
- ↑ "ГИДРАДЕНИТ : лечение, описание, симптомы, осложнения, профилактика". 2011-02-12 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-02-26.