Monorim
Monorim və ya monorifma (fr. monorime; yun. μόνος və ῥυθμός sözlərindən yaranmışdır, mənası – "birqafiyəli") — bir qafiyədən istifadə edən şeir və ya onun hissəsi. Aleksandr Kvyatkovskinin tərifinə görə, "həmahəng qafiyə"dir.[1] Monorim orta əsr şərqi poeziyasında, məsələn, qəzəllərdə və bir sıra Avropa poetik ənənələrində, məsələn, Uelsdə, geniş istifadə olunurdu.[2]
İstinadlar redaktə
- ↑ Квятковский А. П. Монорим Arxivləşdirilib 2011-09-12 at the Wayback Machine // Квятковский А. П. Поэтический словарь. — М.: Сов. Энцикл., 1966. — С. 163—165.
- ↑ М. Л. Гаспаров. Монорим Arxivləşdirilib 2008-11-08 at the Wayback Machine // Гаспаров М. Л. Русские стихи 1890-х — 1925-го годов в комментариях. — М.: Высшая школа, 1993. — С. 152.
Əlavə ədəbiyyat redaktə
- Монорим // Литературная энциклопедия терминов и понятий. Институт научной информации по общественным наукам РАН: Интелвак. Под ред. А. Н. Николюкина. 2001. ISBN 5-93264-026-X.
- Монорим // Словарь литературоведческих терминов (300000 nüs.). М.: «Просвещение». Ред.-сост.: Л. И. Тимофеев и С. В. Тураев. 1974. 225.