Nus (yun. Νους; mənası – fikir, ağıl, idrak) — antik fəlsəfənin əsas kateqoriyalarından biri. Anaksaqorun fəlsəfəsində dünya ruhu kimi qələmə verilmişdir. PlatonaAristotelə görə nus insanı heyvan aləmindən ayıran "əqli ruh"dur. Aristoteldə nus həmçinin tanrını, yaxud ilahi yaradıcını təmsil edir.[1]

İstinadlar

redaktə
  1. Нөкәрләр // Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасы: [10 ҹилддә]. VII ҹилд: МисирПрадо. Бакы: Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасынын Баш Редаксијасы. Баш редактор: Ҹ. Б. Гулијев. 1983. С. 304.

Əlavə ədəbiyyat

redaktə
  • Alexander of Aphrodisias . Supplement to On the Soul. Trans. by R.W. Sharples. London: Duckworth, 2004
  • Burnyeat, M. “Is an Aristotelian Philosophy of Mind Still Credible? (A Draft).” In Essays on Aristotle’s de Anima . Ed. C. MarthaNussbaum and Amelie OksenbergRorty . Clarendon Press, 1992. 15–26
  • Burnyeat, M. “De Anima II 5.” Phronesis 47.1 (2002)
  • Burnyeat, M. 2008. Aristotle’s Divine Intellect . Milwaukee : Marquette University Press
  • Caston, V. “Aristotle’s Two Intellects: A Modest Proposal.” Phronesis 44 (1999)
  • Kosman, A. “What Does the Maker Mind Make?” In Essays on Aristotle’s De Anima . Ed. Nussbaum and Rorty. Oxford University Press, 1992. 343–58.
  • Kislev, S.F. "A Self-Forming Vessel: Aristotle, Plasticity, and the Developing Nature of the Intellect", Journal of the British Society of Phenomenology 51.3, 259-274 (2020)
  • Lowe, M.F. “Aristotle on Kinds of Thinking.” Phronesis 28.1 (1983)

Xarici keçidlər

redaktə