Panegirik
Panegirik (lat. Panegyrikus, q.yun. πανηγυρικος, πανηγυρις) — təriflərdən ibarət çıxış.
Antik dövrlərdən XVIII əsrədək kiminsə ölümü münasibətilə yazılmış çıxışlardan ibarət ədəbi janr, həmçinin ədəbi əsərlərdə və çıxışlarda hər cür tərif epizodları panegirik adlansa da, XIX əsrdən başlayaraq əsassız tərifləri ifadə etmək üçün işlədilir.
TarixiRedaktə
Yunanlar dəfn mərasimlərində çıxış etmək adətini misirlilərdən qəbul etmiş və bu ənənə əsasında ədəbiyyatın və natiqlik sənətinin xüsusi bir növünü yaratmışlar. Artıq Solonun dövründə tanınmış şəxslərin dəfn mərasimlərində çıxışlar istənilən şəxs tərəfindən yox, bunun üçün xüsusi təyin edilmiş məşhur bir natiq tərəfindən edilirdi.
Qədim Romada isə "Ölülər haqda ya yaxşı, ya heç nə" (De mortuis aut bene, aut nihil) yanaşması mövcud idi və bu səbəbdən məzar başındakı çıxışlar rəsmi xarakter alır və son nəticədə həyatda olanların mədh olunması üçün bəhanəyə çevrildi. Qədim dövrün panegirikləri arasında ən diqqətəlayiqləri Periklin Marafon və Salamin döyüşlərində həlak olanların xatirəsinə və Lisinin Korinfə qarşı döyüşənlərə həsr etdiyi çıxışlardır. Bu çıxışlar, əsasən, afinalıları vətəni qorumaq və xilas etmək üçün daha çox qurban verməyə həvəsləndirmək üçün edilmişdi.
Sözün dəqiq mənasında Qədim Yunanıstanda "panegirik" ("pan" — "bütün" və "aqora" — "bazar meydanı") dedikdə, hər hansı şəxsin, xalqın, şəhərin şərəfinə camaatın qarşısında edilən təriflərlə dolu və tənqid olmayan çıxışlar nəzərdə tutulurdu. Yunanıstanda belə natiqlik nümunələrindən yalnız İsokratın (e.ə. 386) Afina şəhərinə həsr olunmuş çıxışı qorunub saxlanmışdır.