Qanunvericilik

Qanunvericilikː

1. Obyektiv hüququn əks etdirilməsinin zahiri forması.
2. Hakim sinfin (ümumxalq dövlətində bütün xalqın) iradəsini ifadə edən və rəsmən ümumi – məcburi qaydalarda möhkəmləndirilən aktlar.
3. Qanunverici orqanın əsas fəaliyyət növü, dövlət qanunlarının işlənməsi, hazırlanması və qəbulu.
4. İctimai, iqtisadi, mülki münasibətləri tənzimləyən ölkədə fəaliyyət göstərən qanunların məcmusu.
5. Dövlətin öz funksiyalarını həyata keçirməsində əsas metodlardan biri; dövlət hakimiyyəti orqanlarının qanunlar verməsindən ibarətdir.

Ədəbiyyat

• R.Əliquliyev, S.Şükürlü, S.Kazımova. Elmi fəaliyyətdə istifadə olunan əsas terminlər. Baki: İnformasiya Texnologiyaları, 2009, 201 s.