Qara Annis
Qara Annis — ingilis folklorunda təsvir olunan qorxunc varlıq. O, mavi üzlü, dəmir dırnaqları olan və insan ətinə meyilli cadugər kimi tanınır.[1] Əfsanəyə görə, bu varlıq Lesterşir əyalətində, girişində böyük bir palıd ağacı olan Deyn Hills dağlarındakı mağarada yaşayır.[1][2]
| Qara Annis | |
|---|---|
| Cinsi | qadın[d] |
Deyilənə görə o, gecələr insanları və quzuları yemək üçün ova çıxır. O, qurbanlarının dərilərini ağacın budaqlarına asaraq qurudur və daha sonra bu dərilərdən özünə kəmər hazırlayır.[2][3] Həmçinin evlərə girərək insanları qaçırdığı deyilir. Əfsanəyə görə, Qara Annis mağarasını dəmir dırnaqları ilə qazıb yaratmışdır. Valideynlər bu əfsanəni uşaqlarına danışır və "yaxşı davranmasanız, Qara Annis sizi aparar" deyə onları qorxudurlar.[1][2] Bəzi rəvayətlərdə Qara Annisin palıd ağacının budaqlarında gizlənərək, diqqətsiz ovlarını gözlədiyi də qeyd olunur.[1][4]
Digər folklorlarda deyilir ki, Qara Annis dişlərini qıcayarkən çıxardığı səs insanlara qapılarını bağlamağa və pəncərədən uzaq durmağa vaxt qazandırırmış. Əfsanəyə görə, Lesterşirdəki evlər kiçik pəncərələrlə tikilirdi ki, Qara Annis yalnız bir qolunu içəri sala bilsin. Onun ulamasının 8 kilometr uzaqdan eşidildiyi deyilir və bu zaman kəndlilər pəncərələrin üzərinə dərilər çəkir, həmçinin qoruyucu otlar qoyurdular.[1]
Mənşəyi
redaktəQara Annis haqqında bilinən ilk yazılı məlumat XVIII əsrə aiddir və burada onun mağarası olan "Black Anny's Bower Close"un adı çəkilir. İlk dəfə 1895-ci ildə dərc olunan "County Folklore" kitabında onun haqqında geniş məlumat verilmişdir.[5][6]
İstinadlar
redaktə- ↑ 1 2 3 4 5 Briggs, Katharine (1976). Encyclopedia of Fairies. Pantheon Books. pp. 24–25. ISBN 978-0-394-73467-5.
- ↑ 1 2 3 Alexander, Marc (2002). A Companion to the Folklore, Myths & Customs of Britain. BCA. p. 23.
- ↑ Billson, Charles James (1895). "Leicestershire and Rutland" in County Folk-Lore (Vol. 1). The Folklore Society. pp. 4–9.
- ↑ Billson (1895). p. 8.
- ↑ Mackenzie, Donald A. (1917). Myths of Crete and Pre-Hellenic Europe. Kessinger. pp. 111–122.
- ↑ Billson (1895). pp. 8–9.