Qo Mojo
Qo Mojo (çin. 郭沫若) d.16 noyabr, 1892-ci il, Çin imperiyası, Sıçuan - 12 iyun, 1978, ÇXR, Pekin) - Çin tarixçisi, yazıçı və dövlət xadimi.
Qo Mojo | |
---|---|
郭沫若 | |
Doğum tarixi | |
Doğum yeri | Sıçuan, Çin |
Vəfat tarixi | 12 iyun, 1978 |
Vəfat yeri | ÇXR, Pekin |
Elm sahəsi | Çin tarixi |
Təhsili | |
Üzvlüyü |
|
Mükafatları |
|
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Həyatı
redaktəQo Mojo 1892-ci il noyabr ayının 16-da Sıçuan əyalətində anadan olmuşdur.[1] O, 1912-ci ildə orta məktəbi bitirib. 1923-cü ildə isə Yaponiyanın Kyuso Universitetində ali təhsil alır.
1927-ci ildə dövlət əleyhinə fəaliyyətinə görə Yaponiyaya köçməyə məcbur olmuşdur. 12 iyun, 1978-ci ildə Pekində vəfat edib.[2]
Yaradıcılığı
redaktəQo Mojo 1928-1932-ci illərdə "Çinin qədim tarixinə aid tədqiqatlar" adlı ilk əsərini çap etdirib tarixçi kimi məşhurluq qazanmışdır. Qo Mojo, 30-cu illərdə İn dövrünə aid sümük tapıntıları və tunc əşyaları ilə bağlı İn Çjou dövrünə aid çoxlu yazıların mətnini və onlara şərhlər çap etdirib, Çin tarixinin bir sıra qaranlıq səhifələrini işıqlandırmışdır. Bu əsərlər ona təkcə çində deyil, bütün dünyada şöhrət qazandırmışdır.
Uzun illər Çin Elmlər Akademiyasının prezidenti olan Qo Mojo eyni zamanda çoxlu şeir kitablarının, poema və pyeslərin müəllifidir. Lakin onun adını ölməz edən daha çox "Quldarlıq dövrü" və "Tunc dövrü" adlı əsərləridir. Bu maraqlı tədqiqatlarında o, Çinin eradan əvvəlki XIV əsr Şan və İn sülalələrinin quruluşunu və hakimiyyət illərinin geniş təsvirini verir. Həmin dövrlər isə Qədim Çin sivilizasiyasının geniş vüsət aldığı gözəl saraylar tikildiyi və parlaq maddi mədəniyyət yaradıldığı zamanlardır. Məhz həmin dövlərin maddi mədəniyyət abidələri, xüsusilə tuncdan düzəldilmiş nümunələri qədim yunanların mərmərdən yaratdıqları heykəl və abidələrlə yanaşı qoyulur.
Qo Mojo həmin əsərləri ilə sübut edir ki, bu mədəniyyət bəzilərinin iddia etdikləri kimi Çinə kənardan gətirilməyib, onun öz dühasının məhsuludur. Eyni zamanda bu abidələr qədim çinlilərin tarixlərinin bütün dvlərində yaratdıqları sivilizasiyaların davamı və həm də ən yüksək mərhələidir. Çin xalqının bütün dövrlərdəki ruhi aləmi və mifoloji dünyagörüşü bu əsərlərin başlıca məzmunu təşkil edir. həmin dövrdə də qədim çinlilər təbiət qüvvələrinə sitayiş edir və evlərində yer, göy, su, dağ və sair mifik allahların bütlərini saxlayırdlar. Onlar ölənlərin ruhuna və bu ruhların göylərdə yaşayıb yerdə hər şeyə təsir etməyinə inanırdılar.[2]
Həmçinin bax
redaktəXarici keçidlər
redaktəİstinadlar
redaktə- ↑ A Selective Guide to Chinese Literature, 1900—1949. — Brill, 1990.
- ↑ 1 2 Əlisa Nicat. Dünya tarixçiləri. Bakı, 1998, s. 45