Yəmən imamları və daha sonra Yəmən kralları şiə İslamının Zeydiyyə qoluna mənsub dini cəhətdən təqdis edilmiş liderlər idi. Onlar 897-ci ildən Yəmənin bəzi yerlərində dini və siyasi hakimiyyətin qarışığı yaratdılar. Onların imamətləri 1962-ci ildə respublika inqilabına, sonra 1970-ci ildə monarxiyanın rəsmi ləğvinə qədər müxtəlif şəraitlərdə davam etdi. Onlar İmamın rəhbər kimi fəal görünən şəxs olmasını vurğulayır, dini elmlərdə məlumatlı olması, lazım gələrsə, döyüşdə belə özünü camaata layiqli başçı kimi göstərməsi gözlənilirdi. İmamət iddiaçısı “dəvət” edərdi və nadir hallarda birdən çox iddiaçı olurdu.[1] Tarixçi İbn Xəldun (ö. 1406) adətən imamları təmin edən qəbiləni Banu Rasid və ya Rasidlər kimi qeyd edir.[2] Əsl ərəb mənbələrində Rasidlər termini demək olar ki, istifadə olunmur. Qərb ədəbiyyatında adətən 16-cı əsrə qədər orta əsrlər dövrünün imamlarını nəzərdə tutur. İmam əl-Mənsur əl-Qasim (h. 1597-1620) ilə hakimiyyətə gələn Rasid qolu Qasimilər (Əl-Qasimi) kimi tanınır.

İstinadlar

redaktə
  1. Jane Hathaway, A Tale of Two Factions; Myth, Memory, and identity in Ottoman Egypt and Yemen. New York 2003, pp. 79-81.
  2. H.C. Kay, Yaman: Its early medieval history, London 1892, p. 185.

Xarici keçidlər

redaktə
  • Harris, Walter B. A Journey Through the Yemen and Some General Remarks Upon That Country. Edinburgh and London: William Blackwood and Sons. 1893. 374–375. OCLC 5044217.
  • Imam Zaid bin Ali Cultural Foundation, مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية :: استعراض الكتاب (in Arabic).
  • A.M.H.J. Stokvis, Manuel d'histoire, de généalogie et de chronologie de tous les états du globe, Vol I-III. Leiden 1888-93.
  • Peter Truhart, Regents of Nations. München 2003
  • E. de Zambaur, Manuel de généalogie et de chronologie de l'histoire de l'islam. Hannover 1927.