Rus torpaqlarının birləşdirilməsi

Rus torpaqlarının birləşdirilməsi — XIV əsrdən başlayan parçalanmış rus knyazlıqlarının yeni siyasi mərkəzlər ətrafında birləşməsi prosesi. Bəzi knyazlıqların digərləri tərəfindən mənimsənilməsi müxtəlif formalarda - miras yolu ilə, satın alma yolu ilə, Ordada alınan yarlıq əsasında və fəth yolu ilə həyata keçirilirdi.

Birləşmə prosesləri XII-XIII əsrlərdə, müstəqil knyazlıqların yaranmasından az sonra başlamış, lakin monqol istilası (1237-1241) ilə dayanmışdır.

Şimal-Şərqi Rusiyada bu prosesə Tver knyazlığı və digər qonşu knyazlıqlarla sərt rəqabətdə qalib gələn və mərkəzləşdirilmiş Rusiya dövlətinin əsasına çevrilən Böyük Moskva knyazlığı rəhbərlik edirdi. Qərbi Rusiyada rus torpaqlarının toplanması Böyük Litva knyazlığı tərəfindən həyata keçirilirdi. Daha kiçik miqyasda, digər böyük knyazlıqlar da qonşuları hesabına öz mülklərini genişləndirməklə məşğul idilər: Ryazan, Smolensk, Bryansk, Tver, lakin onların hamısı sonda müstəqilliklərini itirərək Moskva və ya Litva böyük knyazlıqlarının bir hissəsi oldular. Onların arasında XIV / XV əsrlərin sonlarında ümumi bir sərhəd yarandı.

Monqollaraqədərki dövr

XIII əsrin əvvəllərində Rus dövləti onlarla knyazlıqdan və ya salnamə terminologiyasına görə "torpaqlardan" ibarət idi ki, onların əksəriyyətində daha kiçik əlavə knyazlıqların intensiv formalaşması prosesi gedirdi. Eyni zamanda, torpaqların özləri hələ də ərazi sabitliyini qoruyurdular və onların arasında bir neçə potensial birləşmə mərkəzləri yetişməkdə idi.

Kiyev şəhəri Rusun nominal paytaxtı olmağa davam etdi. Kiyev knyazlığı knyazlıq ailəsinin ümumi mülkiyyəti hesab olunurdu və Rurikoviçin bütün əsas qolları orada stollar ("priçastie") almaq hüququna malik idi. Oxşar vəziyyət Novqorod üçün xarakterik idi. Onun da öz sülaləsi yox idi və müxtəlif ölkələrdən olan şahzadələri yanına dəvət etməklə yanaşı, onların hüquqlarını ciddi şəkildə məhdudlaşdırırdı. Bir neçə "ümumrusiya" masasının olması vacib birləşdirici amil rolunu oynadı, çünki onlar üçün mübarizə bütün Rus torpaqlarının maraqlarının bir-birinə qarışmasına səbəb oldu.

Kiyev taxtını ən çox Smolensk nümayəndələri Rostislaviçi və Çerniqov Olqoviçi tuturdu. Eyni zamanda, xəttin böyük nümayəndəsi, müvafiq olaraq, Smolensk və ya Çerniqovu ikinciliyə buraxaraq Kiyevə köçdü. Onlar vaxtaşırı Novqorod, Qaliç və Pereyaslavla da sahib olurdular, lakin bu, yeni dövlət formalarının formalaşması ilə nəticələnmirdi. XII əsrin ortalarından (İzyaslav Mstislaviçin hakimiyyəti dövründən sonra) Kiyev knyazlığı daha geniş siyasət yürüdən knyazların ümumrusiya təsiri üçün dayaq olmaqdan çıxdı.

Ədəbiyyat

• Горский А. А. Русские земли в XIII—XIV вв.: пути политического развития. — М.,1996.
• Горский А. А. От земель к великим княжениям: «примыслы» русских князей второй половины XIII — XV в. — М., 2010.
• Горский А. А. Московские «примыслы» конца XIII – XV в. вне Северо-Восточной Руси // Средневековая Русь. — М., 2004. — Вып. 5.
• Кучкин В. А. Формирование государственной территории Северо-Восточной Руси в X—XIV вв.. — М., 1984.
• Темушев В. Н. Территория и границы Московского княжества в конце XIII — первой половине XIV в.: дис. … канд. ист. наук. — Минск, 2002.
• Черепнин Л. В. Образование Русского централизованного государства в XIV—XV веках. — М.,1960.
• Шабульдо Ф. М. Земли Юго-Западной Руси в составе Великого княжества Литовского. — Киев, 1987.