Tələb zəmanəti

Tələb zəmanəti (fr. garantie autonome) — fransız mülki hüququnda muxtar zəmanət, öhdəliklərin yerinə yetirilməsi üçün üç növ şəxsi təhlükəsizlik növündən biridir[1]. Bu zəmanət sayəsində zamin şəxs üçüncü bir şəxsin üzərinə götürdüyü öhdəliyi nəzərə alaraq ya kreditorun ilk tələbi ilə, ya da müqavilədə nəzərdə tutulmuş başqa bir qaydada müəyyən miqdarda pul ödəmək öhdəliyini götürür. Öhdəliklərin yerinə yetirilməsi üçün şəxsi təhlükəsizliyin digər iki növü zaminlik (xəbərdarlıq) və niyyət memorandumudur (lettre d’intention).

Muxtar zəmanətin hüquqi mahiyyəti və xüsusiyyətləri redaktə

Hər hansı digər zəmanət kimi, muxtar bir zəmanət də borclunun öz öhdəliklərini yerinə yetirməsini təmin etmək üçün hazırlanmışdır. Bununla birlikdə, bu zəmanət, zəmanətçinin onlara zəmanət verilmiş öhdəliklə bağlı hər hansı bir etiraz bildirmək hüququna malik olmadığı xüsusiyyətinə malikdir. Bundan əlavə, zaminin borclunun əmlakından əvvəl borc götürülməsini (bénéfice de discussion) və ya öhdəliyinin bölüşdürülməsini (bénéfice de division) kreditordan tələb etməsinə icazə vermir. Əksinə bir razılaşma olmadığı təqdirdə, muxtar zəmanətlə müəyyən edilmiş təminat, zəmanət verilmiş öhdəliyə əməl etmir, çünki təbiətinə görə yalnız şəxsi və daşınmaz əmlakla təmin olunur.

Benefisiar (faydalanan) tərəfindən aşkar şəkildə sui-istifadə (dələduzluq) və ya saxtakarlıq və ya tələb irəli sürən şəxslə sövdələşmə halında, zamin onun öhdəliyi ilə bağlı deyildir.

Fransız qanunlarındakı xüsusi müddəalara əsasən, muxtar zəmanət miras hüququnda da istifadə olunur. Beləliklə, varislər mirası xalis aktivlər daxilində qəbul edərlərsə, miras qoyanın kreditorları mirasın açılması ilə əlaqədar seçdikləri yaşayış yerindəki hüquqları barədə bildiriş edərək tələblərini elan edirlər. Hələ yekunlaşdırılmamış iddialar iddialar əsasında müvəqqəti qiymətləndirilir. Sənəddə nəzərdə tutulmuş dərc olunduğu tarixdən on beş ay ərzində bir ərizə təqdim edilmədikdə. Fransa Mülki Məcəlləsinin 788-ci maddəsində, kreditorların mirasla təmin edilməyən tələbləri sonuncusuna qarşı qaldırıla bilməz. Bu müddəa həm zaminlərə və həm borclulara, həm də bu şəkildə söndürülən iddia hüququ ilə bağlı avtonom təminat verən şəxslərə də aiddir.

Tələb zəmanətin mənşəyi və məzmunu redaktə

Tələb zəmanətin mənşəyini tapmaq çətindir. Bununla birlikdə, əvvəlcə depozit (dêpot) əvəzinə əsasən Avropanın özəl beynəlxalq hüququnda istifadə edildiyi bilinir, bu da XX əsrin 70-ci illərində xüsusilə nəzərə çarpırdı. Depozit müqavilə tərəflərindən biri tərəfindən müəyyən bir məbləğin müqavilənin digər tərəfinə ödədiyi üçüncü bir şəxsin xüsusi hesabına köçürülməsini əhatə etdiyindən, birincisi öhdəliyini yerinə yetirmədiyi təqdirdə, əhəmiyyətli dərəcələrin az və ya çox uzun müddətə hərəkətsiz qalmasına səbəb olan bu əhəmiyyətli çatışmazlığa sahib idi.

Bu arada, müstəqil zəmanətin əhəmiyyətli üstünlükləri var. Bir tərəfdən, borc verənin depozitdən az olmayan etibarlı təminatını təmin edir, çünki borc onun ilk tələbi ilə ödənilir (dələduzluq və ya saxtakarlıq halları istisna olmaqla) və digər tərəfdən, zaminin təminat üçün nəzərdə tutulmuş vəsaitdən istifadə imkanlarını məhdudlaşdırmır.

Fransa qanunlarında tələb zəmanəti institutunun tətbiqi redaktə

Fransada, Fransız mülki məsuliyyət qanununun islahatı çərçivəsində qəbul edilmiş "Qiymətli kağızlar haqqında" 23 mart 2006-cı il tarixli 2006-346 nömrəli Sərəncam əsasında Mülki Məcəlləyə (vəsait və zaminliyə alternativ olaraq) muxtar bir zəmanət daxil edildi[2].

Təqdimatı 2005-ci ildə Henri Kapitan adına Fransız Hüquq Mədəniyyəti Dostları Dərnəyinin rəhbəri, məsuliyyət və kredit münasibətləri sahəsində mütəxəssis, Paris Panteon-Assa Universitetinin özəl hüquq professoru Mişel Qrimaldinin rəhbərlik etdiyi mülki hüquq islahatı komissiyası tərəfindən təklif edilmişdir. Muxtar zəmanət müddəaları, iki ildir Fransa bazarının cəlbediciliyini və rəqabət qabiliyyətini artırmaq üçün daha çevik və təsirli müasir təhlükəsizlik qanunu qaydalarının hazırlanması üzərində işləyən komissiyasının işinin bəhrəsidir.

İstinadlar redaktə

  1. Законодательные положения об автономной гарантии и о других личных обеспечениях обязательств во французском праве см. в титуле I Книги четвертой Гражданского кодекса Франции в следующей публикации: Гражданский кодекс Франции (Кодекс Наполеона) = Code civil des Français (Code Napoléon) / пер. с фр. В. Н. Захватаева, Москва-Берлин: Инфотропик Медиа, 2012. См. также термин «автономная гарантия» в Словаре-справочнике в Приложении к следующей монографии: В. Н. Захватаев. Кодекс Наполеона. Москва-Берлин: Инфотропик Медиа, 2012.
  2. Положения, на основании которых в гражданское право Франции были внесены изменения в связи с введением института автономной гарантии и других видов личного обеспечения, см.: Ordonnance n° 2006—346 du 23 mars 2006 relative aux sûretés.