Fəzlullah Nəimi: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Yeni səhifə: {{Şəxslər |şəkil = Dot1.png |şəkil məlumat= |şəkil miqyası = 100 |Adı = FƏZLULLAH NƏİMİ |Tam Adı = Nəimi Şah Fəzlullah ibn əbu Məhəmməd Təbrizi (Fəzl) |Dig...
 
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 6:
|Tam Adı = Nəimi Şah Fəzlullah ibn əbu Məhəmməd Təbrizi (Fəzl)
|Digər Adları =
|Doğum Tarixi = [[1339/40]] [[1340]]
|Doğum Yeri =
|Ölüm Tarixi = [[1401]]
Sətir 20:
Nəimi Şah Fəzlullah ibn əbu Məhəmməd Təbrizi (Fəzl) dini-fəlsəfi bidətçi cərəyan olan hürufiliyin banisi və Azərbaycanın ən nəhəng sufilərindən biridir.
Nəiminin həyatı haqqında mə'lumatlar çox azdır. Bu barədə olan səhih məlumatları da tədqiqatçılar onun özünün və həmfikirlərinin əsərlərindən götürmüşlər.
 
Şeyx Fəzlullah Nəimi 1339/40-cı ildə anadan olub. Yaxşı təhsil almasına baxmayaraq, uzun müddət həyatda öz yerini tapa bilməyib. Elə vaxt olub gi, o, öz dolanışığını papaq tikməklə qazanıb. Ancaq onun elmə həvəsi hər şeyə üstün gəlmiş və o bilik qazanmaqdan ötrü o dövrdə qəbul olunan ən'ənəyəənənəyə görə, səyahətə çıxıb.
Mə'lumdur ki, 1369-cu ildə o, İsfahanda olmuş, sonra isə Məkkə, Nişapur, Xorasan, İraq, Azərbaycan və Orta Asiyanı gəzmişdir. Ardıcıllarının hürufi Qur'anı kimi müqəddəs saydıqları "Cavidannamə" ("Əbədiyyət kitabı"), yaxud "Cavidani-Kəbir" ("Böyük əbədiyyət") adlı əsərini Fəzl Şirvanda həbsxanada qələmə almışdır.
 
Mə'lumdurMəlumdur ki, 1369-cu ildə o, İsfahanda olmuş, sonra isə Məkkə, Nişapur, Xorasan, İraq, Azərbaycan və Orta Asiyanı gəzmişdir. Ardıcıllarının hürufi Qur'anı kimi müqəddəs saydıqları "Cavidannamə" ("Əbədiyyət kitabı"), yaxud "Cavidani-Kəbir" ("Böyük əbədiyyət") adlı əsərini Fəzl Şirvanda həbsxanada qələmə almışdır.
 
Onun "Növm-namə" əsərində də zəngin biblioqrafik mə'lumatlar var. Burada Nəimi özünün Suriyadan Orta Asiyaya qədər bütün müsəlman dünyasına səfərləri, olduğu şəhərlər, tanış olduğu adamlar, haqda danışır. Burada Bakı, Nişapur, Toqçi, Cəzirə, Borucerd, Mazandaran, Xarəzm, Damqan, Sufiyan, Baqi Sufiyan kimi şəhərlərin adları çəkilir. Həmin əsərində Fəzl hər şeydən əvvəl özünün gördüyü yuxuları təsvir edir. Guya o, həmin yuxuları ömrünün son 30 ilində görür. Bu yuxuların məzmunu bir yandan Fəzlin müqəddəsliyini sübut etməyə, digər tərəfdən ardıcıllarının əməl etməli olduğu öncəgörmələrin təsvirinə həsr olunub. O peyğəmbəranə yuxularına istinad edərək öz ardıcıllarını üsyana səsləyir: "... mən gördüm ki, əlimdə par-par yanan bir qılınc tutmuşam və bir münəccim öz elminə uyğun olaraq, onun üzərində yazıb ki, bir neçə üsyan olacaq. Bu üsyan sözündən sonra bir neçə dəfə Astrabadlı Fəzl sözləri yazılmışdı və həmin qılınc mənim əlimdə idi." Bu dəhşətli yuxu hətta Fəzl Teymurun əlində ölsə belə, hürufiləri üsyana səsləyir, Fəzlin əbədi diri olduğundan xəbər verirdi: "Cəmadi-əl-ülya ayında çərşənbə gecəsi Borucerddə belə bir yuxu gördüm ki, bir axsaq adam bir nəfəri ardımca göndərib ki, məni e'dama aparsın... mən gördüm ki, o, aparıb məni öldürdü, ancaq onu da gördüm ki, mən sağam. Düzdür. Doğrudur." O, həmçinin Fəzlin "oyanış" tarixçəsini, öz tə'limini necə yaydığını da təsvir edir. Bir dərviş son nəfəsində Fəzli yanına çağırıb, artıq dünyanı onun tə'limi barədə xəbərdar etmək vaxtının çatdığını söyləyir. Fəzl bundan sonra doqquz ardıcılını başına yığıb, indiyə qədər hamıdan gizli saxladığı tə'limini onlara açıqlayır. Bunlardan dördü ona daha yaxın idi.
Məhəmməd Əli Tərbiyətin "Danişməndane - Azərbaycan" kitabında onların adları çəkilir:
Sətir 29 ⟶ 32:
'''Əgər Bül-Həsənlə rastlaşsan, onu da dördüncü say<br>'''
'''Zira o bu kitabı onlara vəsiyyət etdi.<br>'''
 
Orta əsr müəlliflərinin əksəriyyəti belə bir fikir üzərində birləşirlər ki, Fəzl öz tə'limini ilk dəfə Azərbaycanda, Təbrizdə 1386-cı ildə açıqlamışdır. Buna görə də hürufilər Azərbaycanı "Sərzəmin-e-rəstaxiz" ("Oyanış yeri") adlandırırlar. Fəzlin ən sadiq tərəfdarlarından olan Əli ül-Əla özünün "Kürsünamə' əsərində hürufiliyin yaranmasında Azərbaycanın rolunu belə təsvir edir:
 
Sətir 37 ⟶ 41:
'''Bu ölkə Allahın mərhəmətinə nail olub<br>'''
'''O, peyğəmbər və müqəddəslər taxtıdır.<br>'''
 
Bu vaxta qədər Nəimi sufiliyi öyrənirdi. O, məşhur sufi şeyxi Şiblinin ardıcılı idi. Nəiminin həyatında Bakının xüsusi rolu olub. Belə ki, o burada hürufi hərəkatının mərkəzini yaratmışdı. Əli-ül-Əlanın "Qiyamətnamə" əsərində göstərilir ki, Fəzl Bakıdan getdikdən sonra da bu mərkəz və onun ardıcılları fəaliyyətlərini dayandırmamışdılar:
 
Sətir 43 ⟶ 48:
'''Ora bizim sevimlimizin olduğu yerdir<br>'''
'''Özü getsə də yeri orada qalır.<br>'''
 
Fəzlin əsas əsərləri, o cümlədən "Cavidannamə" və yaxud "Cavidane-Kəbir", "Vəsiyyətnamə" də Bakıda və Azərbaycanda qələmə alınıb. Bunlardan başqa onun "Məhəbbətnamə", "Ərşnamə", "İskəndərnamə" və başqa əsərləri də var. Özünün son əsəri olan "Vəsiyyətnamə'ni də Fəzl Azərbaycan torpağında, e'dam olunmazdan əvvəl yazıb.
Nəiminin müasirlərindən biri yazır: "Fəzlüllah ibn Məhəmməd Təbrizi tərkidünya təriqətlərindən birini yaratmışdır. Bu kafir öz yalançı tə'limi ilə hürufilər adı altında bir təşkilat da qurmuşdu. O hətta Teymuru da öz küfrünə inandırmağa çalışmışdı, ancaq o buna razı olmamış və kafirin edamına fitva vermişdir. Fəzlini Teymurun oğlu Miranşah edam etmişdir."
 
Bu qanlı və faciəli hadisə 1401-ci ildə Naxçıvandakı Əlincə qalasında baş verdi. Bir çox tədqiqatçılar belə hesab edirlər ki, Teymur Fəzlin e'dam olunmasından ötrü bu qalanı bilərəkdən seçmişdir. Çünki bu qala Teymurilərə müqaviməti ilə ad çıxarmış və Teymurun əleyhinə daimi çıxışları ilə tanınmışdı. Nəimi elə burada da dəfn olunub. Onun məzarı və onun üzərindəki baş daşı bizim günlərə qədər gəlib çatmışdır.
 
Sətir 51 ⟶ 58:
==Həmçinin Bax==
 
[[Kateqoriya:ƏdəbiyyatAzərbaycan ədəbiyyatı]]
[[Kateqoriya:Azərbaycan ədəbiyyatı|*]]