Bab: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
k Bot: Avtomatik mətn dəyişdirmə (-[[Image: +[[Şəkil:) |
k Dırnaq |
||
Sətir 1:
[[File:Shrine Bab North West.jpg|thumb|200px|right|Hayfa şəhərində Babın Məqbərəsi]]
1844-ci il mayın 23-də İranın Şiraz şəhərində Seyid Əli Məhəmməd adlı bir gənc Mehdi Sahib-əz-zaman olduğunu elan edərək özünü
Bab Bəhai dininin Yerdə qurmaq istədiyi İlahi Sivilizasiyaya açılan Qapı idi.
== Həyatının ilk dövrləri ==
Sətir 7:
== Babın elanı ==
İlahi Zühuru (Vəd Olunmuş Mehdini) tapmaq eşqi ilə İranın şəhər və kəndlərini dolaşan Molla Hüseyn və Seyid Kazımın üç ardıcılı Şiraz şəhərinə çatır. Molla Hüseyn dostlarını şəhərə göndərir, özü isə şəhər divarının bayırında dayanır. Bu zaman yaşıl çalmalı (bu onun seyid olduğunu göstərirdi) bir cavan ona yaxınlaşır və Molla Hüseyni öz evinə dəvət edir. Naməlum cavanın nəzakəti, dostcasına danışığı və səliqəli geyimi Molla Hüseynə çox yaxşı təsir bağışlayır və onun təklifini qəbul edir. Onlar birlikdə evə gedirlər. Ev sahibi şəxsən özü qonağın qulluğunda durur.
Axşam namazının vaxtı çatır. Hər iki gənc namaza dururlar. Namaz zamanı Molla Hüseyn Allahdan Vəd edilmiş Zühuru tapmaqda ona yardımçı olmasını diləyir. Onlar ibadətlərini qurtarıb söhbətlərini davam etdirirlər. Ev sahibinin səmimiyyətindən və nəzakətindən təsirlənmiş Molla Hüseyn ürəyinin ən böyük arzusunu ona açır, səfərinin və axtarışının məqsədini danışır. Onu diqqətlə dinləyən Əli Məhəmməd Seyid Kazımın göstərdiyi əlamətlərlə maraqlanır. Cavabında Molla Hüseyn müəllimindən eşitdiyini təkrar edir:
Molla Hüseyn söhbətini bitirir və bir-neçə dəqiqə otaqda sükut hökm sürür. Sonra Seyid Əli Məhəmməd təmkinli, lakin hökmlü və güclü səsi ilə deyir:
Təəccüb və böyük sevinc hissi Molla Hüseyni çuğlayır. Yusif surəsi Quran-i-Kərimin onuncu surəsi idi. Bir dəfə Molla Hüseyn Seyid Kazımdan onun üçün bu surəyə şərh yazmağı xahiş edir.
Müəlliminin Molla Hüseynə öncədən söylədiyi kimi, ev sahibi qələmini götürərək yazmağa başlayır. Sözləri yaza-yaza, o, onları məlahətli bir səslə zümzümə edirdi. Sonralar
Beləliklə, həmin gecə Seyid Əli Məhəmməd öz Missiyasını Molla Hüseynə elan edir və Bab adını götürür. Bu hadisə 1844-cü il may ayının 22-də gün batandan 2 saat 11 dəqiqə sonra baş verir. Bu tarix və vaxt [[Bəhai dini]]n ardıcılları tərəfindən bəşəriyyətin tarixində Yeni Eranın başlanğıcı kimi qeyd edilir.
Molla Hüseyn onu axtaran dostlarını və vaxtı unudaraq bütün gecəni oturub, Babın söhbətinin davamına qulaq asır. Bu zaman şəhər şirin yuxuya qərq olmuşdu. Bab Molla Hüseynə xəbərdarlıq edir ki, o, bir müddət gördükləri və eşitdikləri haqda heç kimə, hətta səfər dostlarına belə danışmamalıdır. Bab deyir:
Şiraz məscidlərində səhər azanı veriləndə Molla Hüseyn Babın evini tərk edir. Bu zaman onun ürəyi sevinc, fərəh, ilham və ehtiram hissi ilə çırpınırdı. Sonralar Molla Hüseyn etiraf edirdi:
== Babın "Hürufi-Həyy" adlanan 18 ardıcılı ==
Bu görüşdən qırx gün keçməmiş Babın digər ardıcılları da onu tanıdılar. Bir-birinin ardınca, hər birinə ayrılıqda, qeyri-ixtiyari, kimə namaz vaxtı, kimə yuxuda ikən Şiraz tacirinin yeri ayan olur. Onların hamısı əvvəllər Seyid Kazımın şagirdləri olmuşdular. Vaxtilə Molla Hüseyni Şiraza gətirmiş həmin qüvvə, indi də onları İranın cənubundakı bu şəhərə cəzb edirdi. Sonuncu olaraq Quddus adlı gənc yorğun və toza bulaşmış halda Şiraza çatır. O, Molla Hüseyni küçədə görərək, təşviş içində İlahi Zühurun axtarışı ilə bağlı sorğu-suala tutur. Molla Hüseyn çox çalışsa da onu sakitləşdirə bilmir. Bu zaman Quddus küçədə Babı görür.
Beləliklə, Babın 18 şagirdi onu tanıyaraq, ona iman gətirirlər. Bab onlara "hürufi-həyy" (Əbədiyaşarın hərfləri) adını verdi. Babla birlikdə onlar 19 nəfər oldular. Quran-i-Kərimdə buyrulur:
Bu ayədə Allah İlahi Zühuru inkar edənləri, Ona qarşı təkəbbür göstərənləri və Onun sözlərini saya salmayanları cəhənnəm alovuna atacağına söz verir. Sonra Allahın insanları cəhənnəm alovundan, müharibə, nifrət, dağıntı və əzabdan qurtaracaq
Bab Şiraza toplanmış şagidlərini çağıraraq, onlara İranın hər yerinə səpələnib, onun təlimini yaymaq və insanların ürəyini Allahın Aşkarlayacağı kəsin gəlişinə hazırlamaq göstərişini verir, onlara bu işin böyük məsuliyyətindən danışır, ehtiyatlı və mötədil olmağa çağırır, göstərdikləri səylərə görə onları işgəncə və ölüm gözlədiyini xəbərdalıq edir.
== İranda babilər hərəkatı ==
Sətir 48:
Bab [[Təbriz]] şəhərinə gətirilir. Onu şəhərin küçələri ilə gəzdirərkən bir gənc (Mirzə Məhəmmədəli Zünuzi) irəli atılaraq, onun ayaqlarına sarılır və ona Bab ilə birgə ölməyə icazə verilməsini yalvara-yalvara xahiş edir. Bu gənc də tutulub ölümə məhkum edilir.
Bab bu həyatdakı sonuncu gecəsini xoş əhval-ruhiyyə və sevinc içində keçirir. O bilirdi ki, bütün çətinliklərə baxmayaraq, onun missiyası yerinə yetmişdir.
Edam günü Bab həbsxanada şagirdinə son sözlərini yazdırarkən onu kobudcasına tələsdirirlər. O, üzünü zabitə tutub deyir:
Bab onun ölüm hökmünə imza atmış üç tanınmış müctəhidin evinə aparılır. Onların heç biri Bab ilə görüşə çıxmır. Lazımi sənədlərə qol çəkilir və möhürlə təsdiqlənir. Müctəhidlərdən birincisi Molla Məhəmməd Mamağani olmuşdur. Mirzə Məhəmmədəlini müctəhidlərin yanına aparanda, camaat çox xahiş edirdi ki, atalığı Seyyid Əli Zünuzinin xətrinə ona xilas olmaq imkanı verən bir söz dedirtsinlər. Mirzə Məhəmmədəli isə qışqıraraq, deyirdi: "Mənim dinim O Həzrətdir, mənim imanım Odur, mənim behiştim Odur, mənim Kövsərim və cənnətim Odur!". Molla Məhəmməd Mamağani ona dedi: "Bu sözlər sənin dəliliyinə dəlalət edir, dəli isə günahkar sayılmaz". Mirzə Məhəmmədəli belə cavab verdi: "Ey axund, dəli sənsən ki, Məhəmməd nəslinin Qaiminə ölüm hökmü çıxarırsan. Mənsə ağıllıyam ki, canımı onun yolunda qurban verirəm və dini dünyaya satmıram". Bu sözlərdən sonra Molla Məhəmməd Mamağani ölüm hökmü verdi. Ölüm hökmünə imza atan digər müctəhidlər Mirzə Bağır və Molla Mürtəzaqulu olur.
Bab və onun bir ardıcılını [[Təbriz]]in küçələrində gəzdirib meydana gətirirlər. Seyid olduğu ücün müsəlman əsgərlərinin Baba güllə atmayacağından ehtiyat edən hökümət meydana erməni polkunu gətirdir. Bab və şagirdini divara bağlayırlar və erməni polkunun 750 əsgəri atəş açır. Bu zaman bütün dünyanı heyrətə gətirən qəribə hadisə baş verir. Ətrafı bürümüş barıt tüstüsü dağılanda edama toplaşmış insan dənizindən bağırtı qopur; Bab qeyb olmuşdu. Ardıcılı isə sağ-salamat idi. Babı həbsxanada, əvvəlki yerində, yarımçıq qalmış sözlərini şagirdinə çatdıran vəziyyətdə tapırlar. Bab onu aparmağa gəlmiş adamlara deyir:
Bu hadisədən heyrətlənmiş erməni əsgərləri edamı davam etdirməkdən imtina edirlər. Meydana başqa polkun əsgərləri gətirilir. Bu dəfə Bab və şagirdinin bədənini güllələr parça-parça edir. Babın edamı 9 iyul 1850-ci ildə baş verir. Həmin gün [[Təbriz]]də güclü qasırğa qalxır, şiddətli külək əsir, toz-duman bütün günü səmanı örtür. Cəsədlər şəhər divarlarının bayırına atılır. Lakin babilər həmin gecə cəsədləri götürüb etibarlı yerdə gizlədirlər. Cəsədlər 40 il İranın müxtəlif yerlərində gizli saxlandıqdan sonra, məxfi yollarla Fələstinə gətirilərək, Kərmil dağının ətəyində dəfn olunur. Zərdüşt Peyğəmbərin
Babın edamı babilər hərəkatını nəinki zəiflətmir, əksinə, ona yeni qüvvə ilə təkan verir.
Sətir 60:
== Babın Təlimi ==
Bab təntənəli şəkildə Özünü Allah Vəhyinin müstəqil daşıyıcısı və ondan sonra gələcək daha böyük Allah Elçisinin müjdəçisi elan edir. Bab İslamın namaz, oruc, kəbin, boşanma və vərəsəlik ilə bağlı qanun və mərasimlərinin şəklini dəyişir. Babın yazıları olduqca cox idi. Onlardan bəziləri Quran ayələrinə şərh və təfsirlərdən, ictimai və etik baxışlar toplusundan, bəziləri isə dualardan, lövhlərdən ibarət idi. Lakin əksər yazılarında yeganə mövzu Allahın tezliklə Aşkarlayacağı Kəsin - İlahi Zühurun tərifi və təsviri təşkil edirdi. O bildirirdi ki, onun Missiyası ondan sonra gələcək daha böyük Allah Elçisinin gəlişini əvvəlcədən xəbər verməkdir. Bu Böyük Allah Elçisini o,
[[Bəhaullah]]ın aşağıdakı sözləri bu həqiqəti təsdiqləyir:
Babın təliminin bir hissəsini Dirilmə, Qiyamət Günü, Cənnət və Cəhənnəm məsələlərinin şərhi təşkil edirdi. O söyləyirdi ki, Dirilmə anlayışı Həqiqət Günəşinin (İlahinin) yeni Zühurudur. Ölülərin Dirilməsi – nadanlıq, etinasızlıq və cəhalət məzarlarında yatanların ruhani oyanması deməkdir. Qiyamət Günü – Yeni Zühur günüdür, Cənnət – Allahı Onun Peyğəmbəri vasitəsilə dərk etmək və sevmək səadətidir. Bununla da Cənnət insanın öz həyatı ərzində əldə etdiyi ən böyük kamillikdir, ölümündən sonra isə İlahi Səltənətə daxil olma və əbədi həyat hüququdur. Cəhənnəm – Allahı bu cür dərk etməkdən məhrum olmaqdır ki, bunun da nəticəsində kamilliyə nail olmaq qeyri-mümkün olur və Əbədi Mərhəmət itirilir. Bab qətiyyətlə bildirirdi ki, bu anlayışların başqa mənası yoxdur və insanın fiziki dirilməsi, Maddi Səma və Cəhənnəm haqqında mülahizələr hərfi mənada başa düşülməməlidir..
Babın Yazılarında öyüd-nəsihətlər də xüsusi yer tuturdu. O, öz ardıcıllarına buyururdu ki, onlar bir-birlərinə bəslədikləri qardaş məhəbbəti və nəzakətli davranışla fərqlənməlidirlər. Onlar faydalı sənətə və peşələrə yiyələnməli, təhsil almalıdırlar. Onun təliminə görə qadınlarla kişilə hüquq baxımdan bərabər olmalı, yoxsullar ümumi xəzinədən yardım almalıdır. Lakin o dilənçiliyi, narkotik maddələrlən və spitli içkilərdən istifadəni qəti qadağan edirdi. Bab
== Mənbə ==
|