|
* [[Aşıq Firudin]]in qardaşıdır.
== Yaradıcılığı ==
<poem>
'''KÜSƏR'''
İl qədrini bilməyən dost,
Bir anlığa məndən küsər.
Ibadəti sevməyən dost,
Hədər yerə dindən küsər.
Kin-küdrətdən qurub qala,
Hasar çəkmə sağa, sola.
Qismət olanda çaqqala,
Çil toyuq da hindən küsər.
Namərd səni dara salar,
Ürəyinə qara salar...
Zülmət sevən yarasalar,
Kölgədən yox, gündən küsər.
Vədəsində düşən yarpaq,
Son günündən verər soraq.
Xaric güllər vuran barmaq,
Sazdan küsər, simdən küsər.
Çox olubdur qanan dostun,
Yaxşı dostun, yaman dostun,
Ay Nuriddin, uman dostun,
Səndən də yox, kimdən küsər?!
'''GÜL YARIM'''
Dəm dəmi gətirər, qəm də ki qəmi,
Çox ağlama, barı bir yol gül, yarım.
Gözlərinin şəfqətini aparar,
Göz yaşını gözlərindən sil, yarım.
Adını çəkəndə dilim sevinər,
Əlinə dəyəndə əlim sevinər.
Sən bizə gələndə elim sevinər,
Qoyma bizi intizarda, gəl, yarım.
Necə deyim, bir baxışdan duyanam,
Gözlərindən ürəyini duyanam.
Çətin işdir, mən bu dərdə dayanam,
Bir təbibsən, əhvalımı sor, yarım.
Yadındamı, könül verdin bir bahar,
Özün dedin, gəl eyləmə ahu-zar.
Nuriddini bir də qoyma intizar,
Bəs deyilmi gözlədiyim il, yarım?!
'''EYLƏMƏ'''
Gecə-gündüz bayquş kimi ulamağa meyl eyləmə,
Yemək ilə doymadınsa, yalamağa meyl eyləmə.
Yaltaqlanıb ona-buna boyun əymə, yalmanma,
Orda-buda quyruğunu bulamağa meyl eyləmə.
Yaltaqlıqdan kənar dolan, hünər göstər, qeyrət elə,
Yaxşılığı özün üçün bir tükənməz sərvət elə.
Adam kimi doğulmusan, adamlığa hörmət elə,
Namərd olub qan meydanı bulamağa meyl eyləmə.
Açıq gözlə həyata bax, dur seyr elə çöl-çəməni,
Dünya varı gəldi, gedər aldatmasın əsla səni.
Hatəm kəslər süfrə açar yarı bölər bir tikəni,
Haram varla gün keçirib dolanmağa meyl eyləmə.
Gədadan da bəy olarmı, hey aşsa da varı başdan,
Gözünü şöhrət bağlayar, xəbər tutmaz bu təlaşdan.
Nuriddini məcbur edib arаlama yar-yoldaşdan.
Sör-söyüdü xan çinara calamağa meyl eyləmə.
</poem>
== Mənbə ==
* [[Araz Yaquboğlu]], [[Daşkənd aşıqları və şairləri]], Bakı, “Nurlan”, 2008.
{{VikiMənbə|Kateqoriya:Aşıq Nuriddin}}
[[Kateqoriya:Aşıqlar]]
| 