'''Bəst 20 əsrdə''' Bəst sözünün bir başqa mənası etiraz əlaməti olaraq bazarların, emalatxanaların, karxanaların və sairə işinin dayandırılması idi. Belə olan halda bəst edənlər, yerə otururdular. Bundan belə nəticəyə gəlmək olar ki, tətil bir etiraz forması kimi Şərqdə [[Avropa]]dan əvvəl mövcud olub. Məsələn 20 əsrin əvvəllərində [[Bakı]]da neft mədənlərində işləyən cənubi [[azərbaycanlı]] fəhlələr etiraz forması kimi tez-tez bəst edirdilər.
[[Məşrutə]] inqilabı ([[1905]]-[[1911]])]] dövründə "vətənpərvər ruhanilərin və ağsaqqalların məsləhəti ilə dekabrın 14-də kütlə [[Tehran]] yaxınlığındakı "[[Şah Əbdül Əzim]]" ziyarətgahına toplaşıb, etiraz əlaməti olaraq, bəstə oturdular. [[Baş nazir]] [[Eynüddövlə]]in göndərişi ilə [[Əmir Bahadır]] bəstə oturanların üzərinə qoşun çəkdisə də, onları bəstdən çəkindirə bilmədi. Bəstə oturanların 8 maddədən ibarət tələbləri [[1906]]-cı il yanvarın 10-da qəbul olunduqdan sonra bu aksiya dayandırıldı və [[bəst]]ə oturanlar yanvarın 12-də bəstə oturanlar qalib qüvvə kimi təntənə ilə Tehrana döndülər. Az keçmədən dövlətin bəstə oturanlara güzəştə getməsinin hiylə olduğu bəlli oldu. Özündə göc toplayan rejim bəstə oturanları təqib etməyə, onları pərən-pərən salmağa başladı[2].
