Şeir adətən bir-biri ilə qafiyələnən sətirlərə bölünür. Şeirdə bu cür sətirlər [[misra]] adlanır. İki misra birləşərək bəzən [[beyt]], dörd misra isə [[bənd]] yaradır. Azərbaycan şeirində bəndlərdə misraların sayı bir çox hallarda dörddən çox (məsələn, [[Səməd Vurğun]]un "Azərbaycan" şeirində bəndlər beşmisralıdır) və ya dörddən az da ola bilər (məsələn, [[Mikayıl Müşfiq]]də üçmisralı bəndlər).
Azərbaycan dilində şeir üç [[Vəzn|vəzndəvəzn]]də yazılır: [[Heca vəzni|heca]], [[əruz]] və [[Sərbəst vəzn|sərbəst]]. Heca vəznində yazılan şeirlərə [[Molla Pənah Vaqif]], [[Səməd Vurğun]] və [[Mikayıl Müşfiq]], əruz vəznində yazılan şeirlərə [[Məhəmməd Füzuli]], [[Seyid Əzim Şirvani]] və [[Mirzə Ələkbər Sabir]], sərbəst vəzndə yazılan şeirlərə [[Mikayıl Rəfili]], [[Rəsul Rza]] yaradıcılığı misal ola bilər. Azərbaycan şairləri adətən bir neçə vəzndə yazırlar (məsələn, [[Molla Pənah Vaqif]]), bəzən bir şeir eyni zamanda iki vəznə aid ola bilir (məsələn, [[Süleyman Rüstəm]]in yaradıcılığında bir çox şeirlər adətən həm heca, həm də əruza aiddir).
