Stendal sindromu: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
GuneyT (müzakirə | töhfələr)
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 1:
'''Stendal sindromu''' hiperkulturemiya və ya Florens sindromu incəsənətin insan üzərində təsiri nəticəsində, xüsusilə incəsənət əsəri fövqəladə gözəl olduqda və ya çoxsaylı incəsənət əsəri bir məkana toplanmış olduqda insanın ürək döyüntülərinin sürətlənməsi, başgicəllənməsi, ürəkgetməsi, hətta hallüsinasiyalara səbəb ola bilən psixosomatik xəstəlik vəziyyətidir. Bu termin həmçinin digər şəraitlərdəki gözəllik bolluğunu görməyə olan reaksiyanı əks etdirə bilər. Məsələn, təbiətdəki mənzərələr.
 
==Xəstəliyin adı==
==Tarixi==
Xəstəlik 19-cu əsrdə yaşamış məşhur fransız yazar Stendalın( Henri Mari Beyl) ölümündən sonra belə adlandırılıb. Belə ki, azaryazar 1817-ci ildə Florensiyaya səyahət edir və bu fenomenlə qarşılaşır. Bu haqda “ [[Neapol]] və [[Florensiya]]: [[Milan]]dan Reccoya səyahət” kitabında qeyd edir.
Nikkolo Makiavelli, Mikelancelo Buonarroti və [[Qalileo Qaliley]] dəfn olunduğu Santa Kros Kilsəsinə səfər edir və ilk dəfə Cottonun freskalarını görür və emosiyaların əsirinə çevrilir. O yazırdı: “ Mən Florensiyada olmaq fikrindən tutmuş bu möhtəşəm insanların qəbrini yaxından görməyə qədər olan vaxt ərzində qısa müddətli ekstaz ( cuşagəlmə) dövrü yaşadım. Bu möhtəşəm gözəlliyə tamaşa edərkən ülvi hisslər keçirdim, Hər şey canlı-canlı ruhumla danışırdı. Kaş ki, unuda bilsəm. Berlində “ sinir” adlandırdıqları ürəkdöyünmələr yaşadım. Həyatım tükənirdi. Qorxurdum ki, yıxılacam”.
 
==Tarixi==
Florensiya incəsənətini görən bir çox adam bu başgicəllənmələri və ürəktutmaları yaşayıb, lakin bunun sindrom kimi qəbul olunması 1979-cu ilə təsdüf edir. Belə ki, buBu ildə italyan psixiatrı Graziella Magherin Florensiyada səyahətdə olan yüzdən çox turisti müşahidə etmiş və onların keçirdiyi hissləri təsvir etmişdi.
 
==Mənbə==