Nazir Əkbərabadi: Redaktələr arasındakı fərq
(Fərq yoxdur)
|
19:41, 18 noyabr 2013 tarixindəki versiya
Həyatı
Nazir Əkbərabadi, Mir, Sauda ve digerlerinin çağdaşı olan bir şairdir. Uzun bir həyat yaşadığı üçün İnşallah xan İnşa, Cürət ve Nasihin dönəmlərini də görmüşdür. Ancaq tərzı bu şairlerden çox fərqlidir. Yəni o, nə Dehli, nə də Lakhnov mühitinə daxil olur. Yazdığı şeirler saray geleneklerinden uzaq, daha ziyade xalqı ilgilendiren mövzuları içerir. Klassik qəliblərdən qurtulub, insanın təbii durumunu qələmə alır. İran ədəbiyatı çəmbərinden çıxaraq, özünə özgü bir biçim ile Urduca şeirlerini yazır. Bu nedenle de Nazir Əkbərabadi, edebiyat tarihçileri tarafından ayrı bir dönem olaraq ele alınır. Nazir Əkbərabadi, şeirin genel kalıplarından çıxıb, yöresel bir tarz geliştirmiştir. Düşünceleri, dili ve temaları tamamen bu tarza bağlıdır. İnsan ve doğa sevgisiyle dolu bir insandır. Zengin, fakir, cahil, kültürlü, ona göre hepsi insandır. Bu konuda yazdığı “Adminamah” adlı eseri çok ünlüdür. Dünya üzerindeki canlı cansız her şey hakkında şeir yazmıştır. Örneğin, “Hiran ka Baççah (Ceylanın Yavrusu)”, “Bulbulon ki Larai (Bülbüllerin Savaşı)”, “Patangbazi (Uçurtma Uçurma)”, “Tarbuz (Karpuz)” gibi pek çok şeiri vardır . Ayrıca, Hindistanın gelenek ve görenekleri, özel günleri hakkında yazdığı şeirlerin yanısıra, dini konularda ve şehraşub türünde de şeirler yazmıştır. Əmir Xosrov Dəhləvi kimi onun şeirlerinde de dönemin tarihi olaylarına yer verilmiştir. Ram Babu Saksenah, bütün bu özelliklerinden dolayı Naziri Urdu Dilinin Sheakspearei ; Mehmud Brelvi ise Naziri bir ekol; klâsik ve modern dönem arasında köprü vazifesi yapan Galibi de bu ekolün bir temsilcisi olaraq qəbul edir.