İmadəddin İsfahani: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
k Bot: Migrating 10 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q742319 (translate me) |
Redaktənin izahı yoxdur |
||
Sətir 6:
Bir müddət sonra [[Zəngilər]] sülaləsindən [[Nurəddin Zəngi]]nin (hd [[1146]]-[[1174]]) katibi olan İmadəddin, onun öz adına tikdirdiyi [[mədrəsə]]yə müdərris olaraq göndərildi, amma Nurəddin Zenginin ölümündən sonra vəzifəsindən ayrılmaq məcburiyyətində qaldı. [[Homs]]u alan [[Səlahəddin Əyyubi]]ni öymək üçün bir şeir yazdı. Bununla Əyyubinin yaxınlığını qazandı və bütün səfərlərinə qatıldı. Onun ölümünden sonra guşənişin olaraq özünü bütünlüklə çalışmalarına verdi.
İmadəddin İsfahani bir çox tarixi əsərlər qələmə almışdı. Səlcuq sultanlarından Mahmud ilə Məsudun və Xəlifə əl-Müstərşid-Billahın vəziri Ənuşirvan ibn Xalid ibn Məhəmməd əl-Kəşaninin ([[1138]]-ci ildə ölmüşdür) xatirələri XI-XII əsr Azərbaycan tarixini tədqiq edənlərin marağını özünə cəlb edir. Bu əsər farsca yazılmış və müəllif tərəfindən Futur zaman əl-sudur və sudur zaman əl-futur ("Vəzirlər dövrününtənəzzülü və tənəzzül dövrünün vəzirləri")
İmadəddin İsfahani bu xatirələri ərəbcəyə çevirmiş, onları ilk Səlcuqlulara aid giriş fəsilləri ilə təkmilləşdirmiş, dolğunlaşdırmış və onu iki dəfə ardıcıl davam etdirmişdir: birinci dəfə, əsərin özünün yazılmasından tərcüməsinə ([[1183]]) qədərki hadisələri, ikinci dəfə isə İraq səlcuqilərinin son sultanı III Toğrulun ölümünə ([[1194]]) qədərki dövrə aid hadisələri qələmə almışdır. İmadəddin İsfahani bu əsərini Nüsrat əl-fatra və usrat əl-fitra ("Yorğunluqda yardım və məxluğun sığınacağı") adlandırmışdır. Bu əsər [[Paris Milli kitabxanası]]nda saxlanan yeganə əlyazma nüsxəsi ilə məşhurdur və indiyədək çap edilməmişdir.
| |||