Kavaleriya: Redaktələr arasındakı fərq

XIV-cü əsrdə odlu silahın yaranması və bununla bağlı olaraq piyadaların və artelleriyanın rolunun artması köklü surətdə süvarilərin inkişafına təsir etdi. XV -ci əsrin axırlarına doğru cəngavər kavaleriyası tamamilə əhəmiyətini itirdi. Süvarilərin müdafiyə təchizatı getdikcə yüngülləşirdi, və XVI-cı əsrdə, odlu silahlı yüngül kavaleriya ön plana çıxdı. Eyni zamanda döyüşün taktikası da dəyişirdi. Döyüş üçün süvarilərin düzülüş dərinliyini 8-10, və bundan da çox, cərgəyə qədər artırıldı.

 

'''Kirasirlər'''-''(kirasа [[fransız dili|frans.]] cuirasse- zireh)'' - ''ağır süvarilər''.

XVI-cı əsrin sonunda kirasirlər sonralar isə draqunlar ortaya çıxdı. XVII-ci əsrin birinci yarısında İsveç, Fransa, İngiltərə və başqa Avropa ölkələrində kirasir və draqun alayları yaradılır. Kavaleriyanın bu yöndə böyük yenidən təşkilini İsveç kralı [[Otuzillik müharibə|Qustav Adolf]](1611-1632) keçirir. İsveçlilərin süvari alayı, dörd kornet(tağım) daxil olan və 125 atlıdan ibarət olan 4 [[eskadron]]dan təşkil olunurdu. İsveç kirasirləri və draqunları döyüşdə 3-4 cərgəyə, ordu döyüş qaydasında isə iki cərgəyə düzülürdülər. Belə düzülüşlə süvarilər yenə sarsıdıcı qüvvəyə çevrilirlər. Ağır zirehli cəngavərlərdən fərqli olraq kirasirlərin zirehi yüngül idi, bundan başqa kirasirlər odlu silahlanmışdılar. Rəqibin odlu silahından əsas yayınma vasitəsi zireh deyil, çeviklik olur.