VIII-IX-cu əsrlərdən Qərbi Avropada feodal orduların əsas qüvvəsi kimi atlı cəngavərlər çıxış etməyə başladı. İlk dəfə bu qoşun [[732]]-ci ildə [[Puatye döyüşü (732)|Puatye döyüşü]]ndə öz gücünü göstərdi. Zirehə bürünmüş və, ağır nizələrlə və qılınclarla silahlanmış [[cəngavər]]lər rəqibə, ya daraq, ya da küt paz (''qaban başı, ya da dəmir donuz'') adlandırılan cərgədə hucumhücum edirdilər. ''Daraq'' adətən piyadalara, ''paz'' isə cəngavər qoşununa qarşı istifadə olunurdu. Belə ki, cəngavərlər, ortasında piyadalar olan ''pazın'', perimetri boyu bir neçə cərgəyə düzülürdülər. Piyadalar cəngavərlərin geri otrutduğu rəqibi bitirirdilər. Ancaq sarsıdıcı qüvvə kimi məşhurlaşan cəngavərlər, atlı qoşunun əsas üstünlüyü olan çeviklikdən məhrum oldular. Onların ordusu yöndəmsiz və ləng idi, cinah zərbələrindən qoruna, rəqibi qova və piyada kimi döyüşə bilmirdi. Buna misal kimi [[Batı xan]]ın cəngavərlərin ordularını [[1241]]-ci ildə [[Liqnitsa]] yaxınlığında darmadağın etməsini və [[1242]]-ci ildəki [[Buz döyüşü]]nü göstərmək olar.
