Hind fəlsəfəsi: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Legobot (müzakirə | töhfələr)
k Bot: Migrating 30 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q376022 (translate me)
Sətir 1:
{{vikiləşdirmək}}
== Qədim Hindistan fəlsəfəsi ==
Bəşəriyyətin fəlsəfi fikri qəbilə– tayfa münasibətlərinin dağılması ilk sinfi cəmiyyətlərin və dövlətin əmələ gəlməsi ilə eyni dövrdə formalaşmağa başlamışdır. Bəşəriyyətin çoxminillik təcrübəsini ümumiləşdirən ayrı– ayrı fəlsəfi ideyalara Qədim Misirin və Qədim Babilistanın ədəbi abidələrində rast gəlmək mümkündür. Qədim Şərq ölkələrində yaranan fəlsəfə ən qədim fəlsəfə hesab olunur. Bunlar Misir, Babilistan, Hindistan və Çində yaranmışdır. Lakin bir sıra tarixi səbəblər ucbatından Qədim Babilistan və Misirdə fəlsəfi məktəblər yarana bilməmişdi. Bütün ölkələrdən əvvəl fəlsəfi məktəb və ənənələr Qədim Hindistanda yaranıb inkişaf etmişdir.
 
Hind fəlsəfi mədəniyyəti abidələrində qeyd edildiyi kimi, II və I minilliyin başlanğıcında orada fəlsəfi məktəblər yaranmışdır. Həmin dövrdə maldar tayfalar olan ari tayfaları şimal– qərbdən Hindistana soxulmuş və yerli əhalini əsarət altına almışdır. Burada ibtidai– icma cəmiyyətinin süqutu sinifli cəmiyyətin və dövlətin yaranmasına gətirib çıxarmışdır. Hər bir belə dövlətin başında torpaq sahibkarlığı aristokratiyasına və nəsli kahin (Brahman) hakimiyyətinə arxalanan racələr dururdu.
Hindistanda fəlsəfənin formalaşması demək olar ki, b.e.ə. I mi­­­nil­liyin ortalarına təsadüf edir. O dövrdə Qədim Hind cə­miy­yə­ti dörd qrupa bölünürdü: brahmanlar (rahiblər), kşat­rilər (hərbi aris­­tokratiya), vayşilər (sənətkarlar, istehsalçılar, tacirlər) və şud­ra­­­lar (brahmanlara, kşatrilərə, vayşilərə tabe olan aşağı tə­bə­qə).
Qədim Hindistan cəmiyyəti varna– qruplarına bölünürdü ki, bu da sonralar kasta sisteminin əsasını təşkil etmişdir. 4 varna var idi: 1.Kahinlər varnası (brahman); 2.Hərbi aristokratiya varnası (kşatrilər); 3.Əkinçilər, sənətkarlar, tacirlər varnası (vayşilər); 4.Aşağı varna (Şudralar). Şudralar brahman, kşatri və vayşilərin tabeliyində idilər. Onları icmaya üzv qəbul etmirdilər və icmanın problemlərinin həllində onlar iştirak etmirdilər. Əməyin ən ağır növləri onların payına düşmüşdü. Çox vaxt həmin varna arilərin müharibələrdə əsarət altında aldığı tayfalardan təşkil olunurdu. Varnalara bölgü din tərəfindən işıqlandırılırdı. Tanınmış kahin ailələri cəmiyyətə böyük təsir göstərir. Onlar təhsil daşıyıcıları, xüsusi biliklərə yiyələnənlər hesab olunurdular. Eyni zamanda dini ideologiyanın inkişafına mühüm təsir göstərirdilər.
 
Bu dövrdə varlıq, materiya, həyat, insan, kainat və s. haqqında əsasən dini-mifoloji, idealist səciyyə daşıyan fəlsəfi baxışlar və materialist fəlsəfi sezmələr meydana gəlmişdi. Dünya, insan və əx­laq haqqında bir sıra fəl­səfi fikir­lər Qədim Hind ədəbiyyatı abi­də­si olan Veda­larda toplanmışdır ki, bu da əsa­sən dini dünya ba­xı­şı əks etdirirdi. Vedalar 4 hissə­dən iba­rət­dir, onlardan ən qə­dimi Samhitlərdir (Riqveda, Brahmanlar, Za­hid­lər, Arn­yaklar).
Sətir 29 ⟶ 32:
 
E.ə VI-V əsrlərdə dini-fəlsəfi təlim olan bud­dizmin meydana gəlməsi, Hindistanda böyük dövlətlərin yaranması döv­rünə təsa­düf edir. Xristianlıq və islamla bir sırada duran buddizm dün­yada möv­cud olan üç böyük dindən biri­dir. Əfsanəyə görə bu di­nin yaradıcı Hind çarının oğlu Hautamadır. O, anadan olanda ata­­­sına xəbər verilmişdir ki, əgər o, xəstə, qoca və ya ölü adam gör­­­sə, monax-asket olacaq. Bunu bilən atası ona elə bir şərait ya­­­rat­mışdır ki, oğlu həyatın qaranlıq tərəfi haqqında heç nə bil­mə­­sin. Lakin Hautama təsadüfən xəstə, son­­ra qoca, sonra ölü, daha son­ra isə monax - asket gö­rür. Həyatın əza­bını görən Hau­ta­­­manı bu hadisələr sar­sıdır. Gecələrin birin­də o, evdən qaçır və asket həyatı keçirməyə başlayır. Nəhayət, bir də­fə o, bir ağacın al­tında oturur və özünə söz verir ki, həyat haq­qın­da əsil həqi­qəti bil­mə­yincə oradan durmayacaq. Dör­dün­cü gün ona aydınlıq gəlir və o, "budda" olur (budda-işıqlanmış, nur­­lan­­mış deməkdir). Tez­liklə onun ətrafında çoxlu tərəfdarları top­­la­­şır və beləliklə də bud­­da icması yaranmağa başlayır. O, 40 il pey­ğəm­bər­­lik edir. Bud­dizm tə`limi 4 əsas hissədən ibarətdir: həyat izti­rab­dır, həqi­qət iztirabın yaranmasının səbəbidir, insanlar təkrar-tək­rar iz­tira­ba qayıdırlar, həqiqət bu iztirabdan azad olmaq yolu­dur. Bud­di­z­min müdrik­lərinə görə, idrakın məqsədi-insanın iztirab­dan azad olunmasıdır. Buddizm e`tikasının əsası bundan ibarətdir ki, əzab­dan, iztibar­dan o dünyada deyil, yalnız bu dünyada azad ol­maq olar.
 
 
== Mənbə ==