19:04, 15 sentyabr 2014 tarixindəki versiya redaktə Rəşid Nurməmmədov (müzakirə \| töhfələr) Avtopatrullar, Təcrübəli istifadəçilər 43.989 redaktə Redaktənin izahı yoxdur ← Əvvəlki redaktə		19:17, 15 sentyabr 2014 tarixindəki versiya redaktə əvvəlki halına qaytar Rəşid Nurməmmədov (müzakirə \| töhfələr) Avtopatrullar, Təcrübəli istifadəçilər 43.989 redaktə Redaktənin izahı yoxdur Sonrakı redaktə →
Sətir 33: == Yenidən hiyləyə əl atılması və Koloradasın öldürülməsi == Xuan Xose getmişdi, lakin yerinə ondan da ~~bacarılısı~~bacarıqlısı gəlmişdi. Manqasın başçılıq etdiyi apaçi dəstələri "ağlar"ın bəlasına çevrilmişdilər. Ard-arda uğurlu zərbələr, hücumlar düşmən tərəfi karıxdırmışdı. Zaman keçdikcə isə qərblilərin verdiyi qurbanların sayı çoxalır, yaşadıqları itkilərin sanbalı böyüyürdü. Belə çıxırdı ki, Manqas da getsə, özü kimi bir digəri gələcəkdi. Ona görə döyüşməkdən çox yenə hiylə işlədilməliydi. Apaçi skalplarına görə mükafatların təqdimatı hələ qüvvədə olsa da bunlar "ağlar"üçün gözlənilən effekti vermirdi. Sadədil və məğrur olan hinduları məhv etməyin ən asan yolu onları aldatmaq, ya da döyüşməyi bacaran liderlərini öldürməklə köməksiz qoymaq idi. Lakin cəsur və ağıllı döyüşməyi bacaran Manqas Koloradasa əllərini çatdıra bilmirdilər. Onu məhv etmək üçün tutarlı bir hiylə düşünülüb tapılmalıydı. Əslində hiylənin, xəyanətin min bir formasını bilən [[Qərb]] üçün bu işi planlaşdırmaq çox zaman almadı. ~~Koliforniyadan~~[[Kaliforniya]]dan olan könüllü döyüşçülərin və [[ABŞ]]-ın həmin ştatdakı hərbi birliklərin komandanı, briqada generalı Cozef Rodman Uest Ştat rəhbərliyi adından sülh danışıqları üçün təkliflər səsləndirilməyə başladı. Çağırışlarda bildirilirdi ki, neytral bir yerdə görüşüb hər iki tərəfdən sülhün şərtləri götür-qoy edilməli, öhdəlik götürülməliydi. Və xəbər göndərilmişdi ki, bu, sülh danışıqları olduğu üçün tərəflər görüş yerinə silahsız gəlməlidi. "Ağlar" apaçilərin məğrurluğuna arxayın olduqları üçün həmin şərtin asanlıqla qəbul ediləcəyinə inanırdılar. Və hadisələrin gedişatı göstərdi ki, heç də səhv etməyiblər. Cəsur Manqas Koloradas görüş yerinə tək və silahsız gəldi. O, ağlına da gətirmirdi ki, danışıqlara gələn silahsız elçiyə hücum edilə bilər. Tədqiqatçılar yazır ki, Uestin əsgərləri hər tərəfdən görüş yerinə ağ bayraqla gələn Manqasın üzərinə atılıb onu yerə yıxdılar və əl-qolunu bağladılar. Ardınca isə tüfəng süngüləri ilə bir neçə yerindən ölümcül yaraladılar. Bununla da ürəkləri soyumadığı üçün yaxın məsafədən güllə ilə vurdular. Apaçilərin qəhrəman başçısı beləcə oldürüldü. Baş verənlər əsl dəhşət idi. Bu həm də yüksək çinli Cozef Uestin general mundirini təhqirə məruz qoyduğu bir an idi. Bunlar [[1863]]-cü ilin yanvarında baş verdi... == Yalançı sülh sazişi və mübarizənin təzələnməsi == "Ağlar" həmin hiyləni yaxşı fikirləşmişdilər. Necə düşünmüşdülərsə, hadisələr elə də baş vermişdi. Lakin onlar silahlı mübarizəni davam etdirə biləcək Manqas Koloradas kimi qəhrəman bir liderin yarana biləcəyinə inanmaq istəməmişdilər. Amma belə bir qəhrəman üzə çıxdı. Koloradas öldürüləndən sonra apaçilər içərisində igidliyi ilə ad çıxarmış döyüşçü - Koçis dəstəyə liderlik etməyə başladı. Budəfəki mərhələ təxminən 8 il çəkdi. Və nəhayət 1871-ci ildə tərəflər arasında sülh sazişinin bağlanması ilə sonuclandı. Lakin bu heç də son deyildi. Çünki "ağlar"ın xəyanəti, daha çox sərvət, torpaq ələ keçirmək istəkləri bitmirdi. Onlar çox asanlıqla razılaşmanı pozurdular. Fürsət düşdüyü anda apaçi qəbilələrini qırır, əsir aldıqları hinduları latın Amerikasına daşıyır, qul kimi satırdılar. Bu, əslində insanlıq qarşısında soyqırım aktından da ağır cinayətlər idi. Bir müddətdən sonra isə "ağlar" ümumiyyətlə bütün qaydaları, bütün prinsipləri ayaqları altına alaraq qəti addımlar atmağa girişdi. Ərazidə yerləşən ABŞ qoşunlarının yeni komandanı general Kruk açıq bir əmr imzaladı: "bütün apaçilər sürgünə göndərilsin!"... Bunun adının işğalçılıqdan da ötə olduğuna qəti əminəm. Çünki işğal edilən ərazilərdən yerli xalqları çıxararaq yaşanması mümkün olmayan sərt, heç nə bitməyən torpaqlara sürgün etməyin adı yəqin ki, hələ tapılmayıb. Amma uzaqdan gələnlər - "ağlar" bunlara da imzalarını atdılar... Apaçilərin, ümumiyyətlə hindu tayfalarının soyqırımı, sürgünü fasiləsiz davam etdirilirdi. Yerli xalqlar generala ad da vermişdilər. Hamı Kruku "Boz canavar " adlandırırdı. Əlbəttə, qərblilər bütün bu prosesləri öz mənafelərinə uyğun sənədləşdirmək istəyirdilər, törətdikləri əməlləri tamam fərqli şəkildə təqdim etməyə çalışırdılar, lakin tarix öz bildiklərini qeydiyyata alırdı. Qeyd etdiyim kimi, Koçis uzun müddətli silahlı mübarizədən sonra sülh sazişi imzaladı, xalqın köçməsi ilə razılaşdı. Amma "ağlar" sazişdə nəzərdə tutulan öhdəlikləri belə yerinə yetirmirdilər. Belə ki, onlar apaçiləri göstərilən ərazilərə deyil başqa bir yerə - Arizona ştatında ucsuz-bucaqsız San Karlos səhrasına göndərdilər. Və məqsədləri də bu idi ki, hindular bu ərazilərdə aclıqdan qırılsınlar. == Koçısdən sonra == Həmin səbəbdən də müvəqqəti sülhdən sonra Koçis davasını yenilədi. Lakin o dövrlərin mübarizəsini heç də tək onun adı ilə bağlamaq doğru deyil. Əslində ötən bu illər ərzində o, yaşlaşmışdı və döyüş meydanında onu əvəzləyə biləcək cəsur döyüşçülər medydana çıxmışdı. Və o cəsur döyüşçülər ləyaqətlə babalarının işini davam etdirməyə başladılar. 1877-ci ildə Viktorio adlı rəhbərin başçılığı altında apaçilərin yeni dəstələsi həmin köç ərazilərini tərk edərək silahlı mübarizəni təzələdilər. Və yeri gəlmişkən onu da deyim, bu həmin dövrlər idi ki, artıq hökumət general Kruku başqa birisi ilə əvəzləmişdi. Viktorionun da taleyi özündən əvvəlkilərdən fərqlənmədi, amma hindu tarixində onun da adı qəhrəmanlar sırasında çəkilir. Ümumiyyətlə, bu sırada onlarla igid apaçinin adını sadalamaq olar ki, onlar avropalıların insanlıqdan kənar hərəkətlərinin qarşında sədd olmaq üçün həyatlarını vermişdilər... Döyüşlərin birində öldürülən Viktoriodan sonra bəlkə də avropalılar artıq müqavimətin əvvəlki kimi sərt, genişmiqyaslı olacağına inanmamışdılar. Çünki onların qənaətinə görə, hər yerdə öldürülən, sərt həyat şəraitindən yorulan, mübarizdəki çətinliklərdən usanan apaçilər artıq itaətkarlığı qəbul etməyə başlayacaqdılar. Amma hadisələrin gedişatı göstərdi ki, onların qənaətləri kökündən səhvdir. Sonradan onun yaxın köməkçisi Nana dəstəsinin başına keçdi. Cəsurluğundan, yüksək döyüş bacarığından başqa Viktoriodan öz sərt, çılğın, qətiyyətli xarakteri ilə seçilən Nana demək olar ki, "ağlar"ın əsl cəzasına çevirildi. Onun təşkil etdiyi ildırımsürətli, silahlı reydləri hökumət qoşunlarını çaş-baş salırdı. Bir ərazidə əsgərlərə qarşı gözlənilməz basqın düzənləyən Nana qısa müddət ərzində, inanılmaz sürətlə yerini dəyişərək başqa bir əməliyyat keçirir, ərzaq anbarlarını, silah-sursat arabalarını yaxalayırdı. Belə cəsur başçının igidliyi neçə-neçə qəhrəmanın yaranmasında da böyük rol oynadı. Artıq hərbçilər hansı mübarizə yolunu seçəcəklərini belə şaşırmışdılar. Tədqiqatçıların araşdırmalarından məlum olur ki, Nananın hərbi işi mükəmməl bilməsi həm də onun ələkeçməzliyinin qarantına çevirilmişdi. Bir faktı - onun 80 yaşadək mübarizə apardığını nəzərə alsaq bunun nə qədər gerçək olduğunu özümüz üçün də təsdiləyə bilərik. == Xeronimo mərhələsi == 1881-ci ildə San-Karlosdan daha bir apaçi dəstəsi qaçmağa nail oldu. Həmin dəstənin başında Qoyatlay adlı apaçi dururdu ki, amerika bədii ədəbiyyatında ona Xeronimo adı verilmişdi. Sürgündən canlarını qurtara bilən xedyli sayda apaçi sərhəddi keşərək Meksika ərazisinə adladılar və Serra-Madre dağlarına qalxaraq orada "məskunlaşdılar". Bundan sonra onların ABŞ-ın cənubi-qərbi məntəqələrinə hərbi reydləri başladı. Nəticədə apaçilərin aramsız hücumları "ağlar"ın həmin ərazilərdə duruş gətirə bilmələrini əngəllədi və hər kəs başqa məntəqələr köçdü. Gəlmələr üçün bu çox ciddi siqnal idi. Faktlar sübut edir ki, hakimiyyət də Xeronimonun başçılıq etdiyi apaçilərdən ciddi şəkildə ehtiyat etməyə başlayıblar. Məhz bu zaman hakimiyyət təkrar general Kruku xatırladı və ona yenidən səlahiyyətlər verildi. İş başına gələn general ilk zamanlar sürgün yerlərində apaçilərin şəraitini yaxşılaşdırmaqla vəziyyəti düzəldə, hinduların qəzəbini azalda biləcəyini düşündü, bunun üçün bir sıra addımlar da atdı. Amma torpaqlarını, yaşayış yerlərini, azadlıqlarını itirmiş apaçiləri belə cılız güzəştlərlə sakitləşdirmək mümükün deyildi. Bir müddətdən sonnra bunun heç bir nətəcə verməyəcəyini görən Kruk 5 min say-seçmə əsgərlə və meksikalıların bir neçə polkuyla apaçilərə dərs vermək üçün Meksikada Serra-Madreyə doğru hərəkə keçdi. Onun əmrində olan böyük ordu - əlbəttə sayları yüzə belə çatmayan apaçi dəstəsi ilə müqayisədə gələn silahlı qüvvələri bir ordu adlandırmaq heç də səhv hesab edilməməlidi - Xeronimonun düşərgə saldığı yerlərə çatanda hər kəs apaçilərin axırının çatdığına əmin idi. Heç general da buna qəti şübhə etmirdi. Amma ağıllı Xeronimonun başçılığı altında cəmlənən cəsur apaçilər ən müxtəlif formalarda, ən inanılmaz yerlərdə nizami ordu sıralarının üzərinə hücumlar düzənləyərək onlara amansız zərbələr endirirdilər. == Qanlı mübarizənin sonu == Serra-Madredə gedən bu toqquşmalar generalın hərbi karyerasına ciddi zərrbələr vurdu. Çünki həm silahlanmasına, həm sursatlarla təminatına, həm də cayca çox böyük üstünlüklərə malik nizami ordu nəinki uğur qazana bilmədi, hətta böyük itgilərə məruz qaldı. Bu vuruşmalar zamanı apaçilər cəmi 9 döyüşçü itirsələr də təpədən dırnağa silahlanmış ordunun mindən çox əsgəri məhv edildi. Bundan sonra hinduları tora salmaq üçün bir neçə danışıq prosesi başladılsa da nəticəsi əvvəlkilər tək olmadı. Bu dəfə hakimiyyət general Milzzin komandanlığı altında yeni bir qoşun göndərdi. Uzun zaman "qaçdı-tutdu" xarakterli toqquşmalar nizami ordunu sözün əsl mənasında əldən salmışdı. Kruk kimi Milzz də çoxlu sayda itgilər verirdi, lakin Xeronimo və onun cəsur döyüşçülərinin axırına çıxmaq mümkün olmadı. ...Lakin nəhayətdə apaçilərin bütün döyüşkənliyinə, igidliyinə, mübarizə əzminə baxmayaraq onlar "qoca qitə"nin inadına və texniki üstünlüyünə qalib gələ bilmədilər. Avropalılar başqa hindu tayfaları kimi apaçilərin də torpaqlarını əlindən alıb çoxlarını öldürdü, yerdə qalanlarını sürgünə göndərdilər. Məğrur apaçilər isə yadellilərə qarşı apardıqları müharibələrlə adlarını gerçək tarixə yazdılar. Rejissorlar hindu tayfalarının torpaq uğrunda gözlərini qırpmadan bu qeyri-bərabər müharibədə ölümə getdikləri haqqında filmlər çəkdilər, yazarlar əsərlər yaratdılar. Və bu gün hər bir tərəf layiq olduğu adla çağırılır... Axi tarixin öz yaddaşı, öz dəsti-xətti var... == Mənbə ==

Apaçilər: Redaktələr arasındakı fərq