Monqolların Azərbaycana ilk yürüşü: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Sətir 7:
[[Orta Asiya]]nın, [[İran]]ın, [[Azərbaycan]]ın yerli köçəri və oturaq [[feodal]] əyanları daxili çəkişmələrə və ziddiyyətlərə son qoymadılar, düşmənə qarşı birgə mübarizə aparmaq əzmi ilə vahid cəbhədə birləşə bilmədilər. Monqol hücumlarına məruz qalmış hər bir şəhər ayrılqda öz daxili qüvvələri hesabına istilaçılara qarşı döyüşür və məğlub olurdu. Monqol qoşunları tutduqları şəhərlərdə görünməmiş dağıntılar törətdilər, əhalini qırdılar, qul etdilər, var-dövlətini taladılar və yerli əhalinin yeni etiraz çıxışları üçün zəmin saxlamadılar.
 
Monqol yürüşləri ərəfəsində [[Azərbaycan]] ərəfəsində vahid, mərkəzləşmiş dövlət yox idi və burada [[feodal]] pərakəndəliyi hökm sürürdü. [[Azərbaycan]]da [[Eldənizlər]] (və ya [[Atabəylər]]) dövləti və [[Şirvanşahlar]] dövləti mövcud idi. [[Marağa]]da isə [[Rəvvadilər]] nəslindən olan yerli [[Ağsunqurilər]] sülaləsi ([[(1108]]-[[1227]]) hökmranlıq edirdi.
 
XII [[əsr]]in sonunda [[Eldənizlər]] dövləti əzəli qüdrətini itirmişdi. [[Atabəylər]] [[ailə]]sinin ayrı-ayrı üzvləri arasında səltənətə varis olmaq uğrunda şiddətli mübarizə gedirdi. [[Atabəylər]]in son nümayəndəsi olan Özbək ([[1210]]-[[1225]]) [[feodal]] qrupların əlində oyuncağa çevrildi. Bütün dövlət işləri onun iştirakı olmadan həll edilirdi. Özbəyin dövlət ərazisini genişləndirmək məqsədilə İraq-i Əcəmə etdiyi yürüşlər uğursuzluqla nəticələndi və buna görə də daxili [[feodal]] çəkişmələri daha da artdı.