Monqolların Azərbaycana ilk yürüşü: Redaktələr arasındakı fərq

[[Monqollar]] [[Sərab]] şəhərini zəbt etdikdən sonra [[Beyləqan]]a tərəf yönəldilər. Monqol qoşunları ilə şəhər əhalisi arasında qanlı vuruşma baş verdi. Amansız döyüşdən sonra [[Beyləqan]] zəbt edildi və əhaliyə qanlı divan tutuldu. [[Monqollar]] nəinki qocaları və uşaqlar, hətta [[ana]] bətnində olan körpələri də öldürdülər. [[Beyləqan]]ın [[monqollar]] tərəfindən dağıdılmasına və yandırılmasına dair ilk mənbələrin verdiyi məlumatları şəhərdə aparılmış arxeoloji qazıntılar da sübut edir. Güclü qarətdən sonra [[Beyləqan]]a od vurub yandıran monqol sərkərdələri Cəbə və Subutay Gəncəyə üz tutdular. Gəncəlilər şəhərin müdafiəsinə əvvəlcədən hazırlaşmışdılar. Bunu görən monqollar şəhər əhalisindən xərac alıb [[Gürcüstan]]a getdilər və oradan qayıdıb [[Şirvan]]a soxuldular. [[Şirvanşah]] qalalardan birinə sığınmalı oldu. [[Şamaxı]] əhalisi düşmənə qəti müqavimət göstərməyi qərara aldı. [[Monqollar]] mühasirə nərdivanlarından istifadə etdilər, lakin şəhərə girə bilmədilər. Onlar meyitlərdən qalaqlar düzəltdilər və bu qalaqlar üzərinə çıxıb şəhərə od yağdırmağa başladılar. Lakin bu üsul da şəhərin mərd müdafiəçilərini qorxutmadı. Onlar qəhrəmancasına ölməyi düşmənə əsir düşməkdən üstün tutdular. Ərəb tarixçisi İbn əl-Əsir şamaxılılar haqqında yazırdı ki, əhali "qılınca sarılmaq lazımdır, bizə ölümdən qurtuluş yoxdur, döyüşmək və şərəflə ölmək hər şeydən yaxşıdır" deyərək düşmənə ciddi müqavimət göstərirdi. Mübarizə üç gün davam etdi. Sayca üstün olan monqollar şəhəri ələ keçirə bildilər.İbn əl-Əsirin ifadəsi ilə desək, "şəhərdə əhalinin kökü kəsildi".