Suxoy Su-24: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur |
Redaktənin izahı yoxdur |
||
Sətir 3:
== Hazırlanması ==
1961-ci ildə Suxoy Su-7b nin xidmətə daxil olma səbəbi Suxoyun hər bir hava şəraitində nöqtə hava hücumlarını dəstəkləyəcək bir model inkişaf etdirmək ehtiyacından yaranmışdı.<ref name="sukhoi"/> S-28 və S-32 üzərində aparılan ilkin araşdırmalar Su-7 dizaynının bu vəzifə üçün lazımlı bütün aviyonik sistemləri daşımaq üçün çox aşağı olduğunu ortaya qoydu. OKB-794 konstruktor bürosuna yeni təyyarənin əsasını təşkil edən Puma kod adlı inkişaf etmiş bir naviqasiya/hücum sistemi yaratmaq tapşırıldı. 1962 və 1963-cü ildə Suxoy 2 ədəd Tumansky R-21 F-300 turboreaktiv mühərrikiylə təchiz edilmiş, 2 pilotlu bir S-6 prototipini istehsal etdi. Prototip araşdırıldı ancaq Puma avadanlığının inkişaf etdirilməsi istiqamətində əskikliklərdən ötəri hər hansı bir sifariş verilmədi. 1964-ci ildə Suxoy S-58 M üzərində işə başladı. Təyyarənin Suxoy Su-15 önləmə təyyarəsinin bir modifikasiyası olması düşünülməkdə idi. Eyni dövrdə aktuallaşan Sovet Hava Qüvvələrinin tələbləri qısa uçuş zolaqlarına enmə-qalxma qabiliyətinə ({{lang-en|short take-off and landing(STOL)}}) sahib bir alçaq hündürlükdə hücum təyyarəsi tələbini doğurdu. Tələb olunan əhəmiyyətli bir xüsusiyyət düşmən hava müdafiə sistemlərini keçə bilmək üçün uzun müddət ərzində alçaq hündürlükdə səsdən yüksək sürətlə uçabilmə qabiliyyəti idi. Bu ehtiyaclara cavab verə bilmək üçün təyyarənin naviqasiya üçün 2 ədəd Tumansky R-27F-300 forsaj turboreaktiv və STOL qabiliyyəti üçün 4 ədəd Kolesov RD-36-25 turboreaktiv istifadə etməsi müəyyən edilirdi. Böyük Orion radar antennası geniş bir ön kəsiyi tələb etdiyindən pilot kresloları yan-yana yerləşdirildi. 6 motorlu dizaynı test etmək üçün ilk Su-15 prototipini S-58VD uçan laboratoriyasına çevrilib 1966-1969 illəri arasında uçuruldu.
Təyyarə 24 Avqust 1965-ci ildə T-6 kod adıyla rəsmi olaraq qeydiyyatdan keçib. İlk prototip May 1967-ci ildə tamamlandı və 2 İyulda Sergey Vladimirovich İlyushin tərəfindən uçuş həyata keçirildi. İlk uçuş sınaqları Oktyabr 1967-ci ildə montaj ediləcək 4 qaldırma mühərriki olmadan keçirildi. Eyni dövrdə R-27 motorları Lyulka AL-21F ilə dəyişdirildi. S-58VD üzərində edilən STOL testləri qısa-uçuş zolağı performansı üçün lazımlı olan qaldırma mühərriklərinin normalda yanacaq üçün istifadə ediləcək sahənin böyük hissəsini örtərək əhəmiyyətli dərəcədə uçuş məsafəsi itkisinə səbəb olduğunu göstərdi. Bundan başqa təyyarənin STOL-dan normal uçuşa keçərkən idarəsinin çətin olması gövdə altına daşıyıcı təchizat yerləşdirilməsinə mane olurdu. 7 Avqust 1968-ci ildə OKB rəsmi olaraq T6 üçün dəyişən qanad bucaqlarını araşdırmaqla vəzifələndirildi. Nəticədə meydana çıxan T-6-2I ilə 17 Yanvar 1970-ci ildə ilk olaraq İlyushin tərəfindən uçuş həyata keçirildi. Hökumətin təyyarə üzərində etdiyi sınaqlar təyyarə üzərində olduqca kompleks sistemlərin olması səbəbiylə 1974-cü ilə qədər davam etdi. Hər cür hava şəraitində tapşırıq yerinə yetirə bilmə qabiliyyəti hədəfinə Orion-A hücum radarı, Relyef ərazi radarı və Orbita-10-58 hədəf komputeri ilə birlikdə işləyə bilən Puma naviqasiya / hücum sistemi sayəsində çatıldı. Heyəti üçün Zvezda K-36D katapult kresloları da yerləşdirildi. İlk istehsal modelində 31 dekabr 1971-ci ildə V.T. Vylomov tərəfindən uçuş həyata keçirildi və 4 Fevral 1975-ci ildə T-6 Su-24 adıyla rəsmi olaraq xidmətə qəbul edilib.
== Dizayn ==
Su-24, 69 ° dönə bilən kiçik ölçülü dəyişən bucaqlı qanad quruluşuna malikdir. Qanadların dörd bucaq nizamı vardır: Cəhd və eniş üçün 16 °, fərqli irtifalarda seyr üçün 35 ° ilə 45 ° və aşağı-hündürlükdə manevrlər üçün 69 ° minimum en-uzunluq nisbəti. Dəyişən bucaqlı qanad təyyarəyə Sukhoi Su-17 'ye nisbətən qalxma ağırlığı daha çox olmasına baxmayaraq 230 km / s (143 mi / s) kimi daha aşağı eniş sürətinə icazə verən qüsursuz bir STOL performansı təmin edər. Yüksək qanad yüklənməsi sabit bir aşağı-hündürlükdə uçuşu və minimal külək təsirini təmin edir.
== İstinadlar ==
| |||