Almaz Əsgərova: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 30:
Moskvada kinorejissorluğu bitirib Bakıya qayıdan Azər Süleymanov, Almaza aktrisa olmağı məsləhət görür və tezliklə o, kinostudiyada [[Adil İsgəndərov]]un kursuna daxil olur.
 
Almaz bir-birinin ardınca maraqlı obrazlar yaradır — [[Qanun naminə (film, 1968)|"Qanun naminə"də]]" Salamatovun xanımı, "[[Mən ki, gözəl deyildim]]"də Elmira, "[[Ulduzlar sönmür]]"də Fatimə. Daha sonra "[[Bir cənub şəhərində]]" Solmaz, "[[Məhəbbət,Ürək... məhəbbətÜrək...]]", "[[İstintaq davam edir]]", "[[Uşaqlığın son gecəsi]]" filmlərinə çəkilir. Ustadı Adil İsgəndərov onu çəkəcəyi "Vaqif" filmində Xuraman obrazı üçün hazırlayırdı. Lakin onun ölümü bu ideyanın həyata keçməsinə mane olur. Həmin illərdə aktrisa "[[Tacikfilm]]"in [[Firdovsi]]nin "[[Şahnamə]]"si əsasında çəkdiyi "[[Rüstəm və Söhrab (film, 1971)|Rüstəm və Söhrab]]" filmində baş rola çəkilir.
 
Nəhayət, Almaz kinoda ən yaddaqalan və son obrazına həyat verir – "[[Nəsimi (film, 1973)|Nəsimi]]" filmindəki Şəmsə. Həsən Seyidbəyli Şəms obrazı üçün Almazı sorğu-sualsız dəvət etmişdi.