17:52, 20 oktyabr 2015 tarixindəki versiya redaktə Dahi.2016 (müzakirə \| töhfələr) 27 redaktə Redaktənin izahı yoxdur ← Əvvəlki redaktə		15:37, 29 fevral 2016 tarixindəki versiya redaktə əvvəlki halına qaytar Robespierre 7 (müzakirə \| töhfələr) 78 redaktə Redaktənin izahı yoxdur Teq: Vizual redaktor Sonrakı redaktə →
Sətir 30: Bu ikililik Hegelin əsərlərinin hamısında,o cümlədən "Ruhun fenomenologiyası"(1807) əsərində də öz ifadəsini tapmışdır. Bu əsərdə özünün ilk rüşeyimlərindən başlayaraq şüurlu surətdə elmə və elmi metodologiyaya sahib olunana qədər insan şüurunun keçirmiş olduğu təkamül nəzərdən keçirilir.<ref>[[Fenomenologiya]] özünün tarixi inkişafında götürülmüş şüur hadisələri - fenomenlər haqqında təlimdir</ref> Hegel subyekt, fəal, aktiv başlanğıc olmaq etibarilə substansiya haqqında tezisi əsaslandırmışdır. Hegel fəlsəfəsinin əsas müddəasını varlıq və təfəkkürün eyniyyəti, yəni real aləmin ideyanın, anlayışın, ruhun, təzahürü kimi başa düşülməsi təşkil edir. Bu eyniyyəti Hegel mütləq ideyanın öz-özünü dərk etməsinin tarixən inkişaf edən prosesi kimi nəzərdən keçirmişdir. İnkişaf etmiş formasında Hegelin mütləq (obyektiv) idealist sistemində<ref>"Fəlsəfə elmləri ensklopediyası"da qısa şərh edilmiş,1817</ref> ~~mızmunu~~məzmunu aşağıdakından ibarətdir: [[təbiət]] və [[cəmiyyət]]in bütün hadisələrinin əsasında absolyut, ruhi və şürlu başlanğıc - "mütləq ideya","dünya zəkası" və yaxud "dünya ruhu" durur. Bu başlanğıc aktiv və fəaldır, həm də onun fəaliyyəti təfəkkürdən, daha dürüst deyilsə, öz-özünü dərk etməkdən ibarətdir. == Mütləq ideya ==

Georq Vilhelm Fridrix Hegel: Redaktələr arasındakı fərq