Qazax qəzası: Redaktələr arasındakı fərq

[[Qazax qəzası]] [[Səfəvilər]] dövründə [[Gəncə]]-[[Qarabağ]] bəylərbəyiliyinin tərkibinə daxil idi. XVIII əsrin birinci rübündə [[Osmanlı dövləti]]nin əlinə keçmiş, Tiflis əyalətinin tərkibinə qatılmışdı. [[1723]]-[[1728]]-ci illərdə tərtib olunmuş "[[Tiflis]] əyalətinin müfəssəl dəftəri"nə görə, Qazax bölgəsi "liva" ("sancaq") statusuna malik olmuş, İncə, Çuvar, Axstav və Türk nahiyələrini əhatə etmişdi. [[Səfəvilər]]dən sonra hakimiyyətə gələn Nadir şah ([[1736]]-[[1747]]) bu [[torpaq]]ları öz hakimiyyəti altına qaytarmışdı. [[Gəncə]]-[[Qarabağ]] bəylərbəyi Uğurlu xan Ziyadoğlu Nadirin şah seçilməsinə etiraz etdiyi üçün [[Qazax]] [[torpaq]]ları [[Şəmşəddil]] və [[Borçalı]] ilə birlikdə Kartli çarı Teymurazın idarəsinə verilmişdi. [[Şəki]] xanı Hacı Çələbinin ([[1743]]-[[1755]]) Kartli çarı II İrakli üzərində qələbəsindən ([[1752]]) sonra [[Qazax sultanlığı]] [[Şəki xanlığı]]nın tərkibinə qatılmışdı. XVIII əsrin axırlarında Qazax sultanlığı yenidən [[II İrakli]]nin hakimiyyəti altına keçmişdi. Bu dövrdə [[Qazax]] sultanlığı Şəmşəddil ilə birlikdə [[Qazax]]-[[Şəmşəddil]] sultanlığı adlandırılmışdı. Bu sultanlıq [[1801]]-ci ildə [[Rusiya]]ya ilhaq edilmiş, 1819-cu ildə ləğv olunaraq, yerində [[Qazax]] və [[Şəmşəddil]] distansiyaları yaradılmışdı. [[1840]]-cı il inzibati-ərazi bölgüsü zamam [[Qazax]] və [[Şəmşəddil]] distansiyaları sahəyə çevrilərək Gürcü-İmereti quberniyasının Yelizavetpol (Gəncə) qəzasının tərkibinə daxil edilmişdi. XIX əsrin 40-cı illərindəki aqrar islahatları zamanı [[Qazax]] və Şəmşəddil kəndlilərinin çar hakimiyyətinə qarşı çıxışları (1844-1845) baş vermişdi. [[1846]]-cı il dekabrın 14-də keçirilən yeni inzibati ərazi bölgüsü zamanı [[Qazax]] və [[Şəmşəddil]] [[Tiflis quberniyası]]nın tərkibinə qatılmışdı. Lakin dəyişikliklər bununla başa çatmamış, "[[Qafqaz]] və Zaqafqaziya diyarının idarə olunmasının dəyişdirilməsi haqqında" [[1867]]-ci il [[9 dekabr]] tarixli çar fərmanı ilə yeni Yelizavetpol Quberniyası təşkil edilmişdi. Həmin fərman əsasında Yelizavetpol (Gəncə) quberniyasının tərkibində ayrıca [[Qazax qəzası]] yaradılmışdı. [[1917]]-ci il Qafqaz təqviminin məlumatına görə, Qazax qəzasının sahəsi 5096,52 kv.verst idi. Qəzada 137049 nəfər əhali yaşayırdı. Onun 78601 nəfəri (57,4%) kişi, 58448 nəfəri (42,6%) qadın, 131032 nəfəri yerli sakin, 6.017 nəfəri müvəqqəti yaşayanlar idi. Burada qəza idarə sistemi mövcud idi. Qəzada iri mülkədar təsərrüfatları üstünlük təşkil edirdi. Qazax qəzasında əkinə yararlı torpağın 98,9%-i (518573 desyatin) xəzinəyə və mülkədarlara məxsus idi. Kəndlilərin ixtiyarında isə cəmi 5362 desyatin satınalma pay torpağı vardı. Qəzanın iqtisadi həyatında kənd təsərrüfatı əsas yer tuturdu. Fevral inqilabından (1917) sonra Qazax qəzasında Müvəqqəti hökumətin yerli hakimiyyət orqanları yaradılmağa başladı. Martda Qazax Şəhər icraiyyə komitəsi seçildi. Oktyabr çevrilişindən (1917) sonra Qazax qəzası Zaqafqaziya komissarlığının hakimiyyəti altına keçdi. Bu dövrdə qəzada kəndli hərəkatı genişləndi. Bolşeviklər kəndlilərin narazılığından istifadə edərək fəallaşdılar. 1917-ci il dekabrın ikinci yarısında Qovlar stansiyasında [[Stepan Şaumyan]] və [[Həmid Sultanov]]un iştirakı ilə müşavirə keçirildi. Müşavirədə mülkədar torpaqlarının müsadirə edilərək kəndlilərə verilməsi, silahlı kəndli dəstələri yaradılması haqqında qərarlar qəbul olundu. 1918-ci il yanvarın əvvəllərində kəndli çıxışlan artdı. Bəzi tədqiqatlarda Qazax qəzasında 1918-ci ilin yanvar-iyun aylarında sovet hakimiyyəti qurulduğu qeyd edilir. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti 1918-ci ilin iyununda Qazax qəzasında öz hakimiyyətini bərqərar edə bildi. Ermənistan Respublikası, digər Azərbaycan torpaqları kimi, Qazax qəzasının dağlıq hissəsinə də iddia irəli sürdü. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövründə Qazax qəzası ilə əlaqədar bəzi qanunvericilik sənədləri qəbul olunmuşdu. 1918-ci il iyunun 22-də Qori müəllimlər seminariyası Azərbaycan Şöbəsinin Qazaxa köçürülməsi üçün vəsait ayrılması barədə qərar qəbul edilmiş, 21 oktyabr tarixli qərarla seminariyanın saxlanmasına vəsait ayrılmışdı. 1918-ci il 12 iyul tarixli qərarla Salahlı, Şıxlı kəndlərində və Poylu stansiyasında sərhəd məntəqələri təşkil olunmuşdu. Qazax qəzasının idarəçiliyini möhkəmləndirmək üçün də tədbirlər görülmüşdü. 1919-cu il 17 fevral tarixli qərarla qəzada, müvəqqəti olaraq, Daxili İşlər Nazirliyinin fövqəladə səlahiyyətli müvəkkili vəzifəsi təsis olunmuş, 7 may tarixli qərarla R.Qaraşarov bu vəzifəyə təyin edilmişdi. Lakin Cümhuriyyət Hökumətinin aqrar məsələnin həllini ləngitməsi Qazax qəzasında kəndlilərin narazılığının davam etməsinə səbəb oldu. 1919-cu ilin sentyabrında Qazaxda kəndli qurultayı keçirildi. Qurultay torpaq məsələsi haqqında bolşevik qətnaməsini qəbul etdi. Vəziyyəti nəzərə alan Cümhuriyyət Hökuməti Bakı qubernatorunun köməkçisi Əmiraslan xan Xoyskini Qazax qəzasına göndərsə də, o tezliklə buranı tərk etməli oldu. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin süqutundan sonra Qazax qəzasında hərbi inqilab komitəsi yaradıldı. Ermənistanda sovet hökuməti qurulduqdan (1920, 29 noyabr) sonra Qazax qəzası ərazisinin 44,5%-i, o cümlədən 1874-cü il inzibati bölgüsünə görə Azasu, Qaradaş, Qılınc kənd, Uzuntala, Baranin, Qalaçı, Kötikənd, Qoşqotan Külpi, Yeni Dilican, Köhnə Dilican, Karvansara, Qaraqo yunlu, Polad, Ayrım, Xaştar, Başkənd, Küləli, Mixaylovsk, Tatlıkənd, Tovuzqala kəndləri Ermənistanın tərkibində qaldı. Qazax qəzasının Azərbaycanın tərkibində qalan torpaqlarında [[Qazax]], [[Ağstafa]], [[Tovuz]], [[Gədəbəy]], [[Şamxor]] rayonları, Ermənistana verilmiş torpaqlarda isə [[Karvansaray]] (İcevan), [[Barana]] (Noyemberyan), [[Çəmbərək]] (Krasnoselsk), [[Şəmşəddin]] və ya Tovuzqala (Berd), [[Dilican]] rayonları yaradıldı.