Daş kömür dövrü: Redaktələr arasındakı fərq

Su və qitə massivlərinin yenidən paylanması qlobal okean axınları sistemini yenidən dəyişdi, o cümlədən isti tropik suları Cənub yarımkürəsinə keçməsinə maneələr yarandı. Qondvanada kontinental buzlaq örtüyü yaranmağa başladı. Soyuq hava kütləsinin qütbdəki cəbhəsi atmosferdə isti havanın yüksək en dairəsinə keçməyə qoymurdu. Bütün istiliklər tropik zonada qalırdı. İqlim zonalığı formalaşırdı və bu, məhsməhz daş kömür dövründə baş verdi. Yuxarı qalxan tropik zonanın isti hava seli çox tez soyuyurdu, bu da çoxlu yağıntıya səbəb olurdu. Bu, təbii ki, bitkilərin inkişafına təsir edirdi. Tropik və subtropik zonalarda yağış meşələri, iri ağacların cəngəllikləri əmələ gəldi. Qırılan, sınan, yıxılan ağaclar çürümürdü, eləcə biri-birinin üstünə yığılaraq, qalın qatlar əmələ gətirirdi. Onlar çökmə süxurlar altında basdırılaraq, daş kömür yataqları əmələ gətirirdi. Qondvanada qalın örtük buzlaqların olmasını [[Hindistan]], [[Afrika]], [[Avstraliya]]nın, [[Ərəbistan]]ın, [[Cənubi Amerika]]nın ərazilərində aşkar edilmiş buzlaq çöküntüləri sübut edir. Lavraziyanın çox əhəmiyyətli hissəsi tropik və subtropik qurşaqlarda yerləşirdi. [[Mərkəzi Amerika]] və [[Meksika]] isə Cənub yarımkürəsində yerləşirdi.

Daş kömür çöküntülərinin qazıntı florasını ilk dəfə XIX əsrin başlanğıcında Qərbi Avropada öyrənmiş və təsvir etmişlər. Onun ən səciyyəvi nümayəndələri plaunaoxşar ''lepidodendronlar'' , ''siqillyarilər'' və həmçinin müxtəlif növ ayıdöşəyilər olmuşdur. Onlar, hündürlüyü 40 metrə çatan, qalın qabığa və çox şaxəli budaqlar malik iri ağaclar olmuşlar.<ref>[http://www.uni-muenster.de/GeoPalaeontologie/Palaeo/Palbot/ewald1.htm The Carboniferous coal swamp forests ]</ref> Gövdələrinin diametri 1-21–2 m-ə çatırdı. Ağacın gövdəsində ensiz yarpağabənzər fırlar spıral, yaxud dairəvi şəkildə cərgə ilə düzülmüş olurdu. Lepodondendronların böyük, lakin çox da dərinə getməyən rizoforları gövdənin yeraltı qolbudaq atmış bərk hissələri idi.

XIX əsrin əvvəlində xırda ölçülü (1 &nbsp;mm-dən kiçik) yastı, eninə arakəsmələri olan əhəngli qabıqlar aşkar edilmişdir. Onlar çox məşhur olan başıayaqlı molyuskaların nümayəndəsi nautilusun qabığına oxşayırdı və alimlər belə qərara gəldilər ki, bunlar da başıayaqlı molyuskalardı. Aşkar edilmiş qabıqlar sifonsuz idi, lakin arakəsmələrdə deşik, dəlik, pəncərə (yunanca " foramen") var idi. Ona görə də, onları foraminiferlər adlandırdılar - " deşiyi (pəncərəsi) olanlar". Sübut edildu ki, onların nə molyuskalara, nə də hər-hansı bir hüceyrəli heyvanlarla əlaqəsi var, onlar - bəsitlərə - sadə birhüceyrəli orqanizimlərə aiddirlər. Hazırda foraminiferləri amyöbün daxil olduğu tipin tərkibində sinif kimi, yaxud ayrıca müstəqil tip kimi qəbul edirlər.<ref>[http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=1410 Foraminifera ]</ref>

Çökmə süxurların yaşının təyin edilməsində foraminiferlərdən çox geniş istifadə olunur. Paleozoyda foraminiferlər artıq məhf olmuş, bir neçə qruplarla təmsil olunmuşdur: onlardan ən çox maraq doğuranı füzulinidlərdi. Bu orqanizimlərin adı yunan dilindəki "fuzus" - mil, ox sözündən götürülmüşdür. Onların qabıqları spiral şəkilindəşəklində burulmuş yastı borucuqdur. Formalarına görə ya şara, ya da oxa oxşar olurlar. Qabıqların uzunluğu 3 santimetrə çatır, ona görə də füzulinidləri, iri foraminiferlərə aid edirlər.