Molekulyar biologiya: Redaktələr arasındakı fərq

'''[[Polimeraz zəncir reaksiyası]]''' genomun müəyyən bir hissəsinin bu metodla artırılması 1983-cü ildə K.Myullis tərəfindən kəşf olunub. İlkin DNT molekulunu qızdırmaqla komplementar zənciri birləşdirən hidrogen rabitələri qırılır. Sonra qarışığı DNTnin iki kiçik fraqmentinin iştirakı ilə soyudurlar. Bunlardan birincisi öyrənilən lokusdan solda yerləşən DNT sahəsinə, ikincisi isə lokusdan sağda digər zəncirdəki sahəyə komplementardır. Bu fraqmentlər praymer adlanır və DNT-nin uyğun sahələri ilə birləşərək DNT matrisi üzərində yeni komplementar zəncirin sintezini başladırlar. Sintez DNT polimeraza fermentinin iştirakı ilə gedir. Növbəti tsikldə DNT-nin yaranan zəncirləri ilə birgə reaksiya qarışığını yenidən qızdırır və yeni sintez olunan DNT zəncirlərini matris kimi istifadə edirlər. Praymerlərin yeni miqdarı uyğun sahələrlə birləşir və yeni sintezi həyata keçirir. PZR analizi zamanı yalnız iki praymer arasında olan kiçik fraqment (əvvəlcədən qeyd edilmiş lazımi sahə) sintez olunur, dəfələrlə artırılır. Bu metod şəxsiyyətin, insanların qohumluq dərəcəsinin müəyyən olunmasında, məhkəmə təbabətində geniş istifadə olunur.

 

Həyatın molekulyar biologiyası tərəfindən üzə çıxarılan reallığını qavramaq üçün bir hüceyrəni təqribən bir milyon dəfə böyütməliyik, ta ki diametri 20 km-ə çatsın. Belə olduqda hüceyrə Nyu-York və ya London kimi böyük şəhər qədər nəhəng ölçüdəki kosmik gəmiyə bənzəyəcəkdir. Qarşımızda bənzərsiz dərəcədə kompleks sistem və qüsursuz dizayn olduğunu görərik. Hüceyrəni lap yaxından nəzərdən keçirsək, üzərindəki milyonlarla kiçik qapı ilə qarşılaşarıq. Eynilə kosmik gəmidəki avtomatik qapılar kimi bu qapılar daima açılıb-bağlanaraq hüceyrənin içinə və ya xaricinə keçən maddə axınını tənzimləyirlər. Əgər bu qapıların hər hansı birindən içəri girsək, qeyri-adi texnologiya və heyrətamiz kompleksliklə qarşılaşarıq. İnsanların istehsal etdiyi hər şeydən çox üstün olan bu texnologiya bizim yaradıcı zəkamızın həddindən artıq fövqündə durur. Bu sistem “təsadüf” anlayışının hər mənada tamamilə “antitezisi”ni təşkil edir.<ref>Michael Denton, Evolution: A Theory in Crisis, London: Burnett Books, 1985, səh. 242</ref>