Təbriz miniatür məktəbi: Redaktələr arasındakı fərq

Azərbaycan miniatürünün ən qədim nümunələri – "Mənafi əl – Heyivan" ([[1298]]), "Cami – ət – Təvarix" ([[1307]] və [[1314]]-cü il nüsxələri) müsəlman Şərqində yeni bir məktəbin yaranmasını təsdiqləyir. Yalnız Təbriz məktəbinin deyil, ümumiyyətlə bütün Şərq miniatür sənətinin "Şah əsərlərindən" sayılan Demott "Şahnamə"sinin ([[1330]] -[[1340]]) illüstrasiyaları <ref>[http://irs-az.com/new/pdf/201210/1350292236259541569.pdf Джамиля Гасанзаде, Агасалим Эфендиев. Большое Тебризское “Шах-наме” и тебризская живопись 1330-40 гг. Журнал "İRS", № 3(51), 2011.]</ref>, [[Avropa]] və [[Amerika Birləşmiş Ştatları|ABŞ]]–ın ən məşhur muzey və şəxsi kolleksiyalarında saxlanılır. <ref> [http://azerbaijans.com/content_223_az.html Miniatür haqqda] </ref>

[[İslam]] dini ehkamlarının hökm sürdüyü orta əsrlərdə Azərbaycanda rəssamlığın müxtəlif növlərində (boyakarlıq, "siyah qələm" və s.) [[insan]] obrazlarının təsviri sahəsində gözəl ənənələri olmuşdur. Miniatür sənətinin bu dövrdə yüksək inkişafı bunu aydın sübut edir.

Yaxın və Orta Şərq xalqları incəsənətinin maraqlı və zəngin hissəsini təşkil edən Azərbaycan miniatür sənəti dünya incəsənəti tarixində özünəməxsus yer tutur. <ref>[http://www.anl.az/el/Kitab/Azf-268738.pdf Hacıyev İ. A. Şərq miniatür sənətində kompozisiya quruluşunda forma və üslub xüsusiyyətləri. Bakı: "Təknur", 2012.]</ref>

Sənətşünaslıq doktoru [[Cəmilə Həsənzadə]]nin sözlərinə görə, '''''Təbriz miniatür məktəbi'''''nin meydana gəlməsi türklərlə bağlıdır. XIII əsrdə Orta Asiyadan Azərbaycana gələn türklər çox yaxşı rəssam və miniatürçü idilər. Özəlliklə bitikçiliklə (katib) və salnaməçiliklə məşğul olan [[Uyğurlar|uyğurlar]]ın adını qeyd etmək gərəkir. Uyğurlar qədim, hələ III yüzillikdə meydana gələn [[Manilik|manilik]] dininin daşıyıcıları və yüksək gözəllik duyumuna malik idilər, bu da Təbriz miniatür məktəbinin və Şərqdə, Qərbdə əlyazma kitabların bünövrəsini qoydu. IV əsrdə [[Topal Teymur]] Təbrizi ələ keçirəndə [[Sultan Əhməd Cəlayır]] saray əhlini götürüb köçür öz güney paytaxtına Bağdada. Təbriz məktəbinin ideya və texnikası da köçür Bağdada. Beləliklə, Şərq sənətşünaslığında süni "'''''Bağdad miniatür məktəbi'''''" terminin yaranır. Doğrudur, Bağdad miniatür məktəbi mövcud idi, ancaq [[Sultan Əhməd Cəlayır]] və onun təbrizli ustalarının gəlişindən 200 il öncə monqol-tatarlar tərəfindən məhv olmuşdu. Az sonra Əmir Teymur Bağdadı da ələ keçirir. Sultan Əhməd öldürülür, ən yaxşı miniatür ustaları Səmərqəndə köçürülür, qalanları Şiraza qaçır. İran sənətşünaslarına görə, beləliklə birdən birə göydəndüşmə '''''Şiraz miniatür məktəbi''''' yaranır. <ref>[http://www.baku.ru/pubs/news-stall/10797_ru.php Прошлое и настоящее азербайджанского искусства.]</ref> <ref>[http://irs-az.com/new/pdf/201210/1349179451539828092.pdf Джамиля Гасанзаде, Агасалим Эфендиев. Расцвет живописи в эпоху правления султана Ахмеда Джелаира. Журнал "İRS", № 4 (58), 2012.]</ref>

'''''Herat miniatür məktəbinin''''' yaranmasında Təbriz miniatürçü rəssamları başlıca rol oynayırdı. Təbrizdən Herata görkəmli rəssamlar dəvət olunmuşdu: [[Seyid Əhməd Naqqaş]], Hacı Əli Müsavir, Kavaməddin, Qiyasəddin və s. Ünlü Herat miniatürçüsü [[Kamaləddin Behzad]] da [[Seyid Əhməd Naqqaş]]ın yetirməsi idi. <ref>[http://karabakh-doc.azerall.info/ru/azerpeople/ap027.htm Художник Мир-Теймур. Тебризская (тюркская) школа миниатюры. Журнал “IRS” (“Наследие”), №5’2003.]</ref>

<ref name="irs-az.com">[http://irs-az.com/new/pdf/201210/1350367958915337069.pdf Джамиля Гасанзаде, Агасалим Эфендиев. Тема Вознесения. Мифологические образы в тебризской миниатюрной живописи. Журнал "İRS", №3(57), 2012.]</ref>

<ref>[http://irs-az.com/new/pdf/201109/1315900169251366464.pdf Джамиля Гасанзаде, Агасалим Эфендиев. Тебризская миниатюра начала XIV века в миниатюрах рукописи Бируни. Журнал "İRS", № 1(49), 2011.]</ref>

<ref>[http://www.anl.az/el_ru/alf26/ea_bjamj.pdf Агасалим Эфендиев. Батальный жанр в азербайджанской миниатюрной живописи XIII-XVI веков. Баку, 2009.]</ref>

Kitab illüstrasiyası kimi yaranıb formalaşan Azərbaycan miniatür sənətinin təşəkkül tarixi dəqiq müəyyən edilməmişdir. Lakin XIII əsrin əvvəllərində [[Əbdülmömin Məhəmməd əl-Xoyi]]nin "Vərqa və Gülşa" <ref name="ReferenceA">[http://irs-az.com/pdf/1291634370105006937.pdf Джамиля Гасанзаде, Агасалим Эфендиев. Первый памятник азербайджанской миниатюры. Журнал "İRS", № 4(46), 2010.]</ref> əlyazmasına çəkdiyi miniatürlərin (Topqapı muzeyi, İstanbul) üslubu, bədii sənətkarlıq xüsusiyyətləri bu miniatürlərin ilkin olmadığını, müəyyən bir ənənəyə əsaslandığını və miniatür sənətinin daha qədimdən mövcud olduğunu göstərir. "Vərqa və Gülşa"ya çəkilmiş miniatürlər yalnız Azərbaycanda deyil, Yaxın və Orta Şərqdə bu sənətin ən qədim nümunələrindən sayılır.

XIII-XIV əsrlərdə [[Marağa]], [[Təbriz]] və Azərbaycanın başqa şəhərlərində xəttatlıq və miniatür sənəti sürətlə inkişaf etmiş, Təbriz şəhəri Şərqdə bədii yaradıcılığın, kitab sənəti, kalliqrafiya və miniatür boyakarlığının ən qüdrətli mərkəzinə çevrilmişdi. Bu əsrlərdə Çin-Uyğur sənətindən faydalanan rəssamlar Uzaq Şərq xalqlarından gələn təsvir forması və ifadə vasitələrini yerli ənənələrlə – səthi-dekorativ forma ilə uyğunlaşdırmağa çalışırlar.

Azərbaycan miniatür sənətinin bədii üslub xüsusiyyətləri XV əsrin əvvəllərində daha da təkmilləşir. [[Nizami Gəncəvi]]nin "[[Xosrov və Şirin]]" poeması ([[1405]]-[[1410]], Frir qalereyası, [[Vaşinqton]]), sonuncu Cəlair hakimi Sultan Əhmədin şeirlər "Divanı"na çəkilmiş dahi rəssam Əbd-əl-Xayyinin rəsmləri ([[1405]]-[[1410]], Frir qaleryası, Vaşinqton) və [[Əssar Təbrizi]]nin "Mehr və Müştəri" əsərinə ([[1419]]) çəkilmiş illüstrasiyalardakı xəttat (Cəfər Təbrizi) üslub, bədii sənətkarlıq məziyyətləri Təbriz məktəbinin kamilləşməsini göstərir.

XV əsrin əvvəllərindən başlayaraq Təbriz uzun müddət Yaxın və Orta Şərq şəhərlərini qabil sənətkarlarla təmin edən qüdrətli sənət mərkəzi olmuşdur. Məşhur alman sənətşünası F.Şults Təbriz məktəbini qonşu Şərq ölkələrində miniatür sənətinin inkişafına əsaslı təsir göstərmiş "ana məktəb" ("Mutterschule") adlandırmışdır.

Təbriz miniatür məktəbinin inkişaf zirvəsi XVI əsrin ortalarına təsadüf edir. Mərkəzləşmiş [[Səfəvilər]] dövlətinin yaranması ilə bağlı Azərbaycanın paytaxtı Təbriz şəhəri yenidən Yaxın və Orta Şərqdə mədəniyyətin, estetik fikrin, bədii yaradıcılığın, əsas mərkəzinə çevrilir. Təbrizdə Şah İsmayıl və Təhmasibin saray kitabxanasında böyük ustad Sultan Məhəmmədin rəhbərliyi altında [[Mir Müsəvvir]], [[Mirzə Əli Təbrizi]], [[Mir Seyid Əli]], [[Müzəffər Əli]] kimi istedadlı yerli rəssamlarla yanaşı, [[Kəmaləddin Behzad]], [[Şeyxzadə]], [[Ağamirək İsfahani]], [[Şah Mahmud Nişapuri]], [[Dust Məhəmməd]] kimi şərqin görkəmli sənətkarları, xəttat və rəssamları fəaliyyət göstərirdilər.

Təbriz məktəbi simasında [[1530]]-[[1540]]-cı illərdə Şərq miniatür sənəti ən yüksək inkişaf mərhələsinə çatır. Bu dövrdə bədii-estetik və sənətkarlıq baxımından ən dəyərli miniatürlərlə bəzədilmiş bir çox qiymətli əlyazmalar hazırlanır.

Son dərəcə zərif işlənmiş 3 kiçik miniatürlü "Şah və Dərviş" (M.Y.Saltıkov-Şedrin ad. kitabxana, Sankt-Peterburq), 258 miniatürlə bəzədilmiş "Şahnamə" (1537; miniatürlərin bir qismi Nyu-Yorkdakı Metropoliten-muzeydə, qalan hissəsi Nyu-Yorkda, Haufton kolleksiyasındadır) və 14 ədəd nadir miniatürü ilə dünya şöhrəti qazanmış "Xəmsə" (1539-43, Britaniya muzeyi, London) əlyazmaları zəngin bədii tərtibatı, nəfis dekorativ bəzəyinə görə Şərqdə kitab sənətinin və miniatür boyakarlığının şah əsərləri hesab edilir. "Şahnamə"yə çəkilmiş miniatürlərdən Sultan Məhəmmədin "Keyumərzin məclisi", "Zöhhakın edam edilməsi", Mirzə Əli Təbrizinin "Hindistan elçilərinin qəbulu", Müzəffər Əlinin ov və döyüş səhnələri, Mir Seyid Əlinin saray məclisləri təsvir olunan əsərləri, "Xəmsə"yə çəkilmiş miniatürlərdən Sultan Məhəmmədin "Sultan Səncər və qarı", "Şirin çimərkən Xosrovun ona tamaşa etməsi", "Məhəmməd Peyğəmbərin meracı". Mir Müsəvvirin "Ənuşirəvan və bayquşların söhbəti", Mirzə Əli Təbrizinin "Xosrov Bərbədin musiqisini dinləyir", "Şapur Xosrovun portretini Şirinə göstərir", Mir Seyid Əlinin "Dilənçi qarının Məcnunu Leylinin yanına gətirməsi" və s. əsərlər Şərq miniatür sənətinin zirvəsini təşkil edir. Şərq rəssamlarının ən çox sevdiyi "Şahnamə" və "Xəmsə" süjetləri parlaq, klassik ifadəsini məhz bu iki əlyazmada – Sultan Məhəmməd və onun müasirlərinin əsərlərində tapmışdır. Belə süjet və obrazlarla yanaşı, Azərbaycan rəssamları digər poetik əsərlərə də orijinal miniatürlər çəkmişlər. Bunlardan Sultan Məhəmmədin 1530 illərdə Hafizin "Divan"ına çəkdiyi "Şam Mirzənin kef-musiqi məclisi", "Meyxanada", naməlum rəssamların Ə.Cami, Əmir Xosrov Dəhləvi və b. klassiklərin əsərlərinin əlyazmalarına, Sədinin külliyatına (hamısı M. Y. Saltıkov-Şedrin ad. kitabxana, Sankt-Peterburq) və b. əlyazmalarına çəkdikləri miniatürləri göstərmək olar. Sultan Məhəmmədin "Meyxanada" əsərində təsvir olunan surətlər daxili psixoloji ifadəliliyi və obrazların bir qədər qroteskvarı, satirik planda işlənməsi baxımından şərq miniatür sənətində nadir əsərlərdən hesab edilir.

Miniatür sənətində XVI əsrədək tək-tək təsadüf olunan dəzgah miniatürləri əsrin ortalarından inkişaf edərək tezliklə xüsusi janr səviyyəsinə yüksəlir. Kitab illüstrasiyalarından fərqli olaraq, belə müstəqil miniatürlərdə əsasən adi həyat hadisələri – ov və döyüş səhnələri, kef və musiqi məclisləri, saray əyləncələri, şah və əsilzadələrin portretləri, nadir hallarda isə klassik ədəbiyyatdan alınmış poetik süjetlər təsvir edilirdi. Rusiya (Sankt-Peterburq), Türkiyə (İstanbul), eləcə də Avropa və ABŞ-ın bir çox muzey və kitabxanalarında saxlanılan xüsusi albomlarda (mürəkkələrdə) toplanmış, bəzən də sırf dekorativ bəzək məqsədilə müxtəlif əlyazma kitablarına sonralar daxil edilmiş belə miniatürlərdən Mirzə Əli Təbrizinin "Sarayda musiqi məclisi", Sultan Məhəmmədin "Ov səhnəsi" triptixləri, Mir Seyid Əlinin "Kənd həyatı" və "Şəhər həyatı" tabloları şərq miniatür sənətində müstəsna yer tutur.

XVI əsrin ortalarında Sultan Məhəmməd, Mir Müsəvvir, Dust Məhəmməd və b. rəssamlar bir sıra portret miniatürləri yaratmışlar. Tipikliyi, obrazların həlli və etnoqrafik cəhətdən bir-birindən fərqlənməyən, bəzən də çox az fərqlənən, yalnız müxtəlif vəziyyət və hərəkətdə verilmiş bu portretlərdə rəssamlar dövrün və özlərinin gözəllik ideallarına uyğun olaraq şah və saray əyanlarının obrazlarını idealizə edilmiş halda əks etdirirdilər. Müəyyən kanonlar (qayda, üsul) əsasında yaradılan bu portretlərdə əsas məqsəd hökmdarın zahiri gözəlliyini tərənnüm etmək olmuşdur.

XVI əsrin 2-ci yarısında Səfəvilər dövlətinin paytaxtının Təbrizdən Qəzvinə köçürülməsi ilə bağlı saray kitabxanasında fəaliyyət göstərən rəssamlardan bir qrupu yeni mərkəzə toplaşır. Azərbaycan rəssamlarının Qəzvində 1575 ilə qədər çəkdikləri miniatürlər bədii üslub xüsusiyyətlərinə görə Təbriz dövrü miniatürlərindən əsla seçilmir və Təbriz üslubunun məntiqi davamını təşkil edir.

XVI əsrin 2-ci yarısı və sonlarında Azərbaycan miniatür sənətinin inkişafı və Qəzvində yeni üslubun yaranıb formalaşması Sultan Məhəmməd ənənələrinin davamçıları Siyavuş bəy, Mir Zeynalabdin Təbrizi, Əli Rza Abbasi Təbrizi, xüsusilə dövrün ən görkəmli ustad rəssamları Məhəmmədi və Sadıq bəy Əfşarın yaradıcılığı ilə bağlıdır. Bu dövrdə kitab illüstrasiyalarından daha çox real həyat hadisələrini və adi məişət səhnələrini əks etdirən müstəqil miniatürlər çəkilmişdir. XVI əsrin 2-ci yarısında Azərbaycan kitab tərtibatı və miniatür sənətində müəyyən durğunluq əmələ gəldi. Bunun əsas səbəblərindən biri paytaxtın köçürülməsi ilə bağlı Təbrizin sənət mərkəzi kimi öz rolunu getdikcə itirməsi idisə, digər səbəbi XVI əsrin son rübündə Təbriz rəssamlarının Türkiyə və İranın sənət mərkəzlərində fəaliyyət göstərməsi, eləcə də bu dövrdə Sultan Məhəmməd və onun məktəbinə mənsub olan rəssamlar kimi hərtərəfli inkişaf etmiş, geniş yaradıcılıq imkanına malik ustad sənətkarların az olması idi.

Azərbaycan miniatür sənəti XIX əsrin sonlarına qədər davam etmişdir. Lakin XVIII-XIX əsrlərdə əlyazma və daş çapı kitablarına çəkilmiş miniatürlər rəsm, kompozisiya, obrazların həlli və koloritinə görə bəsit, sxematik, bəzən də primitiv "lubok" xarakteri daşıyırdı. Əvəzəli Muğanlının "Kəlilə və Dimnə" (1809), Mirzə Əliqulunun "Şahnamə" (1850), Mir Möhsün Nəvvabın "Bəhr üləzən" (1864), Nəcəfqulu Şamaxılının "Yusif və Züleyxa" (1887; bu əsərlər Azərb. Resp. EA Əlyazmaları İnstitutundadır) və s. kitablara çəkdikləri illüstrasiyalar obrazlı ifadə vasitələrinə görə klassik miniatür sənətinin tənəzzülünü göstərir.

Sovet dövründə klassik miniatür sənətinin zəngin ənənələrindən, onun bədii üslub xüsusiyyətlərindən yaradıcı surətdə istifadə edilməyə başlanmışdır.

Klassik miniatür sənətinin üslub xüsusiyyətlərindən istifadə edilməsi Azərbaycan təsviri sənətinin sonrakı itnkişaf dövrlərində daha da genişlənimiş, boyakarlıq, qrafika, xüsusən kitab tllüstrasiyası sahələrində bir sıra rəssamların yaradıcılıq axtarışları uğurlu əsərlərlə nəticələnmişdir.

M.Abdullayev boyakarlıq, qrafika, monumental boyakarlıq və teatr tərtibatı sahələrində klassik irsimizlə bağlı olan bir sıra dəyərli əsərlər yaratmışdır. Rəssamın "Kitabi-Dədə Qorqud" (1962 və 1979 il nəşrləri) kitablarına çəkdiyi illüstrasiyaları, Bakı metropoliteninin "Nizami" stansiyasında şairin əsərlərinin motivləri əsasında yaratdığı mozaika lövhələri diqqəti cəlb edir. <ref>[http://www.1news.az/culture/20081118035204913.html Галина Микеладзе. Выставка миниатюры, возвращающая к истокам.]</ref>

[[Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası]]nın [[Əlyazmalar İnstitutu]] Sənainin "Həqiqət Bağı" ([[1625]]-ci ildə çəkilmişdir), [[Əmir Xosrov Dehləvi]]nin "Səkkiz Behişt" ([[1579]]), [[Nizami Gəncəvi]]nin "[[Yeddi gözəl (Nizami)|Yeddi Gözəl]]" ([[1636]]), Urfinin "Divan" (XVII əsr), [[Hafiz Şirazi]]nin "Divan" ([[1584]]), Məktəbinin "Leyli və Məcnun" (XII əsr), Əmir Şahinin "Nuşafərin və Gövhərtac" ([[1829]]), "Divan" (1573) və [[Məhəmməd Füzuli]]nin "Divan"ı (XII əsr) və s. əsərləri də daxil olmaqla miniatür ilə bəzədilmiş bir çox kitablara malikdir.

"Dilənçi qadın Məcnunu Leylinin yanına gətirir", "Leyli və Məcnunun görüşməsi", "Leyli səhrada Məcnuna baş çəkir", "Xosrovun Şirini çimərkən görməsi", "Xosrov və Şirinin qızın nağılına qulaq asması" miniatürləri göz oxşayır, diqqəti cəlb edir. "Ov" adlanan miniatür isə şahın böyük atlı dəstəsinin iri ov sürüsünü (ceyran, maral və vəhşi at) izləməsini göstərir. <ref>[http://www.alakbarli.aamh.az/index.files/18.htm Fərid Ələkbərli - Orta əsr tibb əlyazmaları]</ref>

* [[Əbdülmömin Məhəmməd əl-Xoyi]] <ref>[http:// name="irs-az.com/pdf/1291634370105006937.pdf Джамиля Гасанзаде, Агасалим Эфендиев. Первый памятник азербайджанской миниатюры. Журнал "İRS", № 4(46), 2010.]</ref> <ref>[http://irs-az.com/new/pdf/201210/1350367958915337069.pdf Джамиля Гасанзаде, Агасалим Эфендиев. Тема Вознесения. Мифологические образы в тебризской миниатюрной живописи. Журнал name="İRSReferenceA", №3(57), 2012.]</ref> <ref>Агасалим Эфендиев, искусствовед. Миниатюры художника Абд-аль-Мумина к поэме Айуки «Варга и Гюльшах» стали прародителем батального жанра.</ref>