Əbülfəz Qədirqulu oğlu Əliyev (Elçibəy) 24 iyun [[1938]]-ci ildə [[Naxçıvan MR]]-ninnın [[Ordubad rayonu]]nun [[Kələki]] kəndində anadan olub. 7 illik Unuskənd məktəbini bitirdikdən sonra Ordubad şəhər 1 saylı orta məktəbində təhsilini davam etdirib. [[1957]]-ci ildə [[Bakı Dövlət Universiteti]]nin şərqşünaslıq fakültəsinin ərəb filologiyası şöbəsinə daxil olub. Buranı bitirdikdən sonra (1962) təyinatla SSRİ Hidrolayihə İnstitutunun Bakı şöbəsində tərcüməçi işləyib. 1963-cü ilin yanvarında [[Misir Ərəb Respublikası]]na göndərilən Əbülfəz bəy 1964-cü ilin okyabrına kimi [[Asuan]] bəndinin tikintisində tərcüməçi kimi çalışıb. Xarici ezamiyyətdən dönərək [[1965]]-ci ildə [[BDU]]-nun aspiranturasına daxil olub və aspirantura təhsilini [[1968]]-ci ildə uğurla tamamlayıb. "Tulunilər dövləti (868-905)" mövzusunda dissertasiya müdafiə edərək tarix elmləri namizədi alimlik dərəcəsi alıb (1969). BDU-nun "Asiya və Afrika ölkələri tarixi" kafedrasında müəllim və baş müəllim işləyib (1968-1975).
[[1975]]-ci ilin yanvarında [[Azərbaycan Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsi]] onu tələbələr arasında millətçi və antisovet təbliğatı aparmaq adıylaadı ilə həbs edir və 17 iyul 1976-cı ilədək siyasi dustaq olaraq azadlıqdan məhrum edir. Əsasən Qaradağ daş karxanasında ağır fiziki işlərə məhkum edilmişdir.
Həbsdən buraxıldıqdan sonra bir müddət işsiz qalır. [[1976]]-cı ilin dekabrında AMEA [[Əlyazmalar İnstitutu|Azərbaycan EA Əlyazmalar İnstitutunda]] kiçik elmi işçi kimi elmi fəaliyyətə başlayır. Sonralar böyük elmi işçi, şöbə müdiri, aparıcı elmi işçi elmi rütbə və vəzifələrə qədər yüksəlir (16.07.1992-ci ilədək).
