Bitkilərin işıq rejimi: Redaktələr arasındakı fərq

 

1. [[Heliofitlər]] [[İşıqsevən bitkilər|və ya işıqsevən bitkilər]]-buraya açıq sahələrin, daim işıqlanan yerlərin (savanna, səhra) bitkiləri daxildir. [[İşıqsevən bitkilər]]<nowiki/>in normal böyüməsi üçün intensiv [[günəş radiasiyası]], yaxud süni radiasiya tələb olunur. Meşə zonasında bu bitkilərə az təsadüf olunur. [[İşıqsevən bitkilər]]ə [[bağayarpağı]], [[suzanbağı]], [[kəklikotu]], [[günəbaxan]], [[pambıq]], [[Qarğıdalı (bitki)|qarğıdalı]], [[kalış]], [[şam ağacı]], [[Sofora|safora]], [[akasiya]], [[Palıd (təbabət)|palıd]], [[Saqqızağac meşələri|saqqızağac]], [[Dağdağan (bitki)|dağdağan]], [[badam]], [[məryəmnoxudu]] və s. daxildir. [[İşıqsevən bitkilər]] bir sıra anatomik, morfoloji və fizioloji xüsusiyyətlərə malikdir: nisbətən qalın [[Yarpaq|yarpağ]]ının sütunlu və süngər parenximinin [[hüceyrə]]<nowiki/>lərində 50-300 xırda [[Xloroplastlar|xloroplast]] olur. [[Fotosintez]]<nowiki/>in və [[tənəffüs]] intensivliyinin yüksək olması işıqsevən [[bitkilər]]<nowiki/>in xarakterik fizioloji xüsusiyyətləridir.

 

2. Ssiofitlər və ya kölgəsevər [[bitkilər]]–kölgəli meşələrin alt yarusunun, mağara və dərin suların [[bitkilər]]<nowiki/>i aiddir. Bu [[bitkilər]] düz günəş şüalarının güclü işıqlanmasına pis tab gətirir. Şimal enliyarpaqlı və tünd [[İynəyarpaqlılar|iynəyarpaqlı]] [[meşə]]<nowiki/>lərin sıx çətri cəmi 1-2% FAR keçirə bilərək onun spektral tərkibini dəyişir. Bu meşələrin ssiofitlərindən yaşıl mamırları, adi dovşan kələmi və armudgülünü misal göstərmək olar. Ssiofitlər heliofitlərə nisbətən yarpaqlarında az quru maddə saxlayır, hüceyrə şirəsinin qatılığı da aşağıdır, bunlarda xlorofil də az olur. Kölgəsevən ağaclara [[küknar]], ürəkyarpaq cökə, [[fıstıq]], [[Qaraçöhrə (bitki)|qaraçöhrə]] və b. göstərmək olar.