Aristotelizm: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 5:
 
Erkən Şərq [[patristika]]sı [[neoplatonizm]]dən çıxış edir və Emesli Nemesi ilə [[İoann Filoponus|İoann Filopon]] istisna olmaqla, [[Aristotel]]in təsirindən azaddır. Aristotelin anlayışlar aparatının və terminologiyasının [[xristian]] [[teologiya]]sına nüfuz etməsi Bizanslı Leontinin əsərindən bəlli olur. Aristotelin məntiqi (“teologiyanın xidmətçisi” qismində) [[Dəməşqli İoann]]ın “[[Dialektika]]”sında rəsmi tanınmışdır. [[XI əsr|11-ci əsrdə]] şərhetmə ənənəsinin canlanması platonçu [[Mixail Psell]] və onun şagirdləri – Efesli Mixailin və [[İoann İtal]]ın fəaliyyəti ilə bağlıdır. Sonralar şərhetmə ənənələrini [[Feodor Prodrom]] və [[İoann Sesis]] ([[XII əsr|12-ci əsr]]), [[Nikifor Vlemmid]] ([[XIII əsr|13-cü əsr]], onun aristotelçi məntiq və fizika dərslikləri [[Bizans]]da geniş yayılmışdı), [[Georgi Paximer]] (“Aristotel fəlsəfəsinin qısa oçerki”), [[Manuil Holobol]] ([[1267-ci il]]dən [[Konstantinopol]] məktəbində dərs demişdir), [[Feodor Metohit]] və b. davam etdirmişlər. Bizans Aristotelizminin ən əhəmiyyətli abidəsi Corpus Aristotelicumu dövrümüzədək qoruyub saxlayan Aristotelin əsərlərinin yüzlərlə əlyazmalarıdır (ən qədimləri [[IX əsr|9]]–[[X əsr|10]]-cu əsrlərə aiddir).
 
= Mənbə ==
* {{AME|2|44}}
 
 
== İstinadlar ==
{{İstinad siyahısı}}