Təqsirsizlik prezumpsiyası: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
5.197.91.51 (müzakirə) tərəfindən edilmiş 4183607 dəyişikliyi geri qaytarıldı.
Sətir 9:
==Tarixi==
Təqsirsizlik prezumpsiyası prinsipinə [[Bibliya]]da və hətta bir qədər əvvəllər Qədim Yunanıstanda [[Afina]]nın və [[Sparta]]nın qanunlarında da rast gəlinir. Məlumdur ki, [[Roma İmperiyası]] zamanı bu prinsip hüquqi təcrübənin tərkib hissəsi olmuşdur. Roma Məcəlləsinin 4-cü kitabında bəyan edilir ki, ''“Qoy bütün ittamçılar başa düşsünlər ki, onlar müvafiq şahidlər və ya şübhə doğurmayan sənədlər və ya təkzibolunmaz sübüt hesab edilən və gün kimi aydın olan dolayı sübutlarla sübuta yetirilmədən heç bir ittiham irəli sürməməlidirlər.”'' Buna əməl olunmasa da, “təqsir subuta yetirilmədən təqsirsiz” fikrinə üstünlük verilmişdir.
Vaxt eçdikcəkeçdikcə, təqsirsizlik prezumpsiyası davam etmişdir. 1700-cü illərin ortalarında İngiltərədə yazan Blakstoun qeyd etmişdir ki, “qanunlara görə on təqsirkar şəxsin qaçması bir nəfər təqsirsiz şəxsin itkiyə məruz qalmasından yaxşıdır”. Bir neçə onillikdən sonra Fransa inqilabı zamanı, “İnsan və Vətəndaş Hüquqları haqqında Bəyannamə”nin 9-cu maddəsində qeyd olunmuşdur ki, “həbs zəruri hesab olduğu halda bütün şəxslər təqsirli bilinənədək onlar təqsirsiz hesab olunduğundan təhlükəsizlik üçün vacib olmayan kobud hərəkətlər qanunla qəti surətdə qadağan olunmalıdır”.
 
==Beynəlxalq hüquqda təsbiti==