Bu sistemdə istifadə olunan hər bir [[raket]] ümumi gücü 12 min ton olan və bərk maye əsasında işləyən 4 xarici sürətləndirici [[mühərrik]]in köməyi ilə hərəkətə gəlir. Təcillənmə prosesi zamanı raketdə daxili [[reaktiv mühərrik]] işə düşür. Bu mühərrik [[azot]] turşusu əsasında işləyir. Yanacağın həcmi elə hesablanır ki, raket hədəfə çatdıqda onun tərkibində maye az olsun. Tipindən asılı olaraq raketlər 200–350 km məsafəyə uça bilirlər. Hədəf radiolokatorun köməyi ilə təyin olunur. Raketin baş hissəsində özü nişanalan başlıq yerləşdirilir. Bu başlıq şəffaf örtüyün altında olur. Onun daxilində dimaetridiametri 60 sm olan parabolik anten və analoq lampa yerləşir. Raketin sürəti 1200 m/san-dir. Hədəfi vurma hündürlüyü 300 m və 27 km, məsafəsi 7 km-dən 200 km-ə (köhnə modellər) və ya 400 km-ə (yeni modellər üçün) qədər olan diapazonda yerləşir. Mərmi hissəsihissəsinin diametri 80 sm olub, daxilində 80 kq patlayıcı maddə və diametri 1 sm olan 10 000 polad kürə yerləşdiriliryerləşdirilmişdir. Partlayış hədəfə 20 m qalmış baş verir. Birbaşa vurma halları da məlumdur. İdarəetmədə pozğunluq olduqda "özününkü-düşmən" sistemi işə düşür və ya operatorun əmri əsasında raket şaquli olaraq yuxarıya qalxır və yanacaq qurtardıqda raket özünü məhv edir. Qrup şəklində hədəfləri məhv etmək üçün də nüvə başlıqlı raketlər mövcuddur. Bu raketlərin uzunluğu 11 m, çəkisi isə 6 t-dur. Raketin gövdəsindəki [[elektrik]] şəbəkəsi yerli [[qaz]] [[turbin]]i ilə işləyən mühərrikin köməyilə qidalanır. İdarəetmə məntəqəsi ilə rabitə yaratmaq üçün quyruq hissədə antena yerləşdirilir.
Bir raketlə hədəfin vurulma ehtimalı 80% təşkil edir. Adətən bir hədəfə iki raket buraxılır.
