Səlcuqilər: Redaktələr arasındakı fərq

 

Səlcuqlulara münasibətdə farsdilli mənbələr xüsusi seçilir. Belələrindən biri Əbubəkr-Nəcməddin Məhəmməd ibn Əli Ravəndinin «Rahat əs-sudur və ayat əc sudur» («Səlcuq dövləti haqqında») məlumat əsəridir. Bu salnamə 1199-cu ilə qədər olan hadisələri əhatə edir. Ravəndi ata tərəfdən qohumu olan Səlcuq İrak sultanlarının sarayında qulluq etdiyindən əsərində İrak sultanlığına xüsusi yer ayırmışdır. İbn-Bibi XII əsr müəlliflərindəndir. Xarəzmşah Cəlaləddinin sarayında qulluq etmiş, sonra Kiçik Asiyaya getmiş, Konya sultanlığında dövlət qulluğunda olmuş, əmir titulu daşımışdır. «Səlcuqnamə» ni («Səlcuqlar haqqında kitab») tərtib etmişdir. Səlcuqlara dair mənbələr içərisində Böyük Səlcuq imperiyasınınbaş vəziri olan Nizamülmülkün «Siyasətnamə» əsəri müstəsna əhəmiyyətə malikdir. Nizamülmülk Səlcuq saray cəmiyyətini müşahidə etməkdə müstəsna imkanlara malik olduğundan bir növ Məlik şaha nəsihət kimi yazılmış əsərində təcrübədən çıxış edərək məlumatları qısa, lakin canlı təhkiyə şəkilində vermişdir. Fransız şərqşünası Ş.Şefer «Siyasətnamə»ni ilk dəfə 1892-ci ildə Nizamülmülkün tərcümeyi halında nəşr etdirmişdir. <ref>Eldəniz Məmmədov. Səlcuqlar. Bakı-2015</ref>

 

== İstinadlar ==