Hərəkət (fəlsəfə): Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
k fix homoglyphs: convert Cyrillic characters in ins[а]nl[а]r to Latin |
Redaktənin izahı yoxdur |
||
Sətir 2:
{{vikiləşdirmək}}
'''Hərəkət'''
Bizi
Hərəkət
Hələ
Hərəkət haqqında təlimin inkişafında Hegel xüsusi yer tutur. O, öz sələflərinin hərəkəti metafiziki və mexaniki anlamasını aradan qaldırdı. Hegel həm də göstərdi ki, hərəkətin mənbəyini ziddiyyət təşkil edir. O, hərəkətin əsas qanunlarını kəşf etmişdir.
Hərəkət daxilən ziddiyyətlidir. O, dəyişkənlik ilə sabitliyin, mütəhərriklik ilə sükunətin ayrılmaz vəhdətidir. Belə ki, obyektlərin xassələri və münasibətlərinin dəyişilməsi gedişində bir tərəfdən hər bir sükunət, dayanıqlıq hərəkət vasitəsilə özünü göstərir. Dünyadakı hadisələrin sonsuz axınında hərəkət heç vaxt dayanmır. Bununla yanaşı, onların hər biri nisbi sükunətdədir. Çünki, obyektin necə dəyişilməsindən asılı olmayaraq müəyyən zaman intervalında o, öz mövcudlucunu və keyfiyyət müəyyənliyini sabit saxlayır.
Hərəkət fasiləliklə fasiləsizliyin vəhdətidir. Hərəkətin bu xassəsi inkişaf anlayışında daha aydın görünür. Inkişaf irəli docru yönəlmiş, qarşısı alınmaz hərəkətdir. Onun daxilindəki momentlər bir-birilə ayrılmaz əlaqədədir. Hərəkət mövcudatların öz daxilində, onların dəyişilmə mənbəyi kimi çıxış edir.
Qeyl olunmalıdır ki, hər hansı bir əşyanın hərəkəti yalnız başqaları ilə münasibətdə özünü göstərir. Ayrıca bir əşyanın müstəqil hərəkət etdiyini söyləmək cəfəngiyyat olardı. Odur ki, müəyyən bir obyektin hərəkətini öyrənmək üçün onu mütləq başqası ilə münasibətdə götürmək lazımdır. Həmin başqa obyekt çıxış nöqtəsi rolunu oynayan hesablama sistemi adlanır.
Onun fikrincə insanların materiya kimi qavradıqları əslində enerğidir. Beləliklə də o, enerğini mütləqləşdirirdi. Əlbəttə, enerği maddi obyektlərin qarşılıqlı təsirinin dərəcəsini müəyyən etməkdə mühüm rol oynayır. Hətta bəzən müəyyən proseslər öyrənilərkən onların maddi daşıyıcısı kölgədə qalır.
Əsas diqqət onların enerği tərəfinə yönəldilir. Belə mücərrədləşdirmə təbii və faydalıdır. Məsələn, elementar hissəciklərin real strukturu məlum olmadıcı dövrdə onların qarşılıqlı çevrilməsi prosesləri yalnız enerği mövqeyindən təsvir olunurdu. Lakin bunu mütləqləşdirmək olmaz. Əks halda bu proseslərdə sabit kəmiyyət kim qalan enerği substansiya kimi qələmə verilə bilir. Guya bu məhvolunmayan, sabit substansiya maddi elementar hissəciklərin törədicisidir. Göstərilən vəziyyət daha çox fotonlarla (işıq hissəcikləri) baclıdır. Belə təsəvvür olunurdu ki, guya fotonlar xalis enerğidən ibarətdir. Lakin tezliklə məlum oldu ki, fotonlar kiçicik materiya hissəcikləridir. Onların təkcə enerğisi deyil, həm də kütləsi vardır.
Qeyd edək ki, energetizm müəyyən qədər modernizə olunmuş halda neoenergetizm şəklində bizim dövrümüzdə də özünü göstərməkdə davam edir. Docrudur, onun tərəfdarları indi Ostvald kimi materiyanı açıqdan açıca enerğiyə müncər etmirlər. Onların fikrincə, müəyyən şəraitlərdə materiya guya tamamilə enerğiyə və əksinə enerği materiyaya çevrilə bilər. Onlar da Eynşteynin E=ms2 düsturunu materiyanın enerğiyə çevrilməsi ruhunda təfsir edirlər. Əslində isə yuxarıda deyildiyi kimi, bu düstürda söhbət kütlə ilə enerğinin funksional asılılıcından gedir. Burada materiya anlayışı heç yerli-dibli yoxdur. Neoenergetizmin tərəfdarları cüt elektronların, pozitronlara – kvant qammalarına və əksinə baş verən çevrilməsini materiyanın xalis enerğiyə çevrilməsi kimi qələmə verirlər. Məsələn, V.Heyzenberq göstərir ki, elementar hissəciklər forması almaqla enerği, maddəyə çevrilə bilir. Odur ki, müxtəlif elementar hissəciklərə fundamental substansiyanın müxtəlif mövcudluq formaları kimi, yəni materiya və ya enerği kimi baxmaq olar.
Ostvaldın müasir davamçıları elektron-pozitron annihilyasiyası əsasında materiyanın enerğiyə çevriməsini sübut etməyə cəhd göstərirlər. Müasir fizikanın başqa kəşflərini də (kütlənin defektası anlayışı, kütlə və enerğinin ekvivalentliyi qanunu və s.) öz mövqelərinə uycun şərh etməyə çalışırlar. Müasir elm bu qəbildən olan baxışların yanlış olducunu sübut edir.
Metafizik materializm materiyanı hərəkətdən ayırmağa çalışır. O, materiyanı passiv şəkildə qələmə verir. Onu öz daxili hərəkət mənbəyindən kənarda götürür. Nəticədə onun bir çox tərəfdarları dünyanı və təbiəti izah edərkən fövqəltəbii ilahi qüvvələrin köməyinə müraciət etməli olurlar.
Bu qəbildən
Birinci növə ən gözəl
Ulduzlarda baş verən rəngarəng çevrilmə prosesləri cansız təbiətdə materiya təşkilinin artıq formalaşmış olan çərçivəsi daxilində inkişafa aydın nümunədir.
Engelsin təsnifatı aşacıdakı prinsiplərə əsaslanır: Birinci hər bir hərəkət formasının özünəməxsus maddi daşıyıcısı vardır. Məsələn, mexaniki hərəkətdə olan daşıyıcı makrocisimlər, fiziki hərəkətdə – molekullar, kimyəvi hərəkətdə – atomlar, bioloği hərəkətdə – canlı sistemlər, sosial hərəkətdə isə – ictimai orqanizmdir. Ikinci, hərəkət formaları sadədən mürəkkəbə docru düzülmüşdür. Üçüncü, hərəkət formaları müəyyənləşdirilərkən genetik (mənşə, yaranma deməkdir) prinsipə əməl edilmişdir. Yeni hər bir növbəti formanın ona qədərki forma ilə genetik əlaqəsi göstərilmişdir.
Hərəkət formaları bir-birindən ayrılmazdır. Lakin onların hər birinin keyfiyyət spesifikliyi vardır. Bu cəhətə məhəl qoymamaq reduksionizm adlanan səhv ilə nəticələnir. Göstərilən səhv hərəkətin yüksək formasnı ondan aşacı formaya müncər edir. Bunun aydın nümunəsini mexanisizmin timsalında görmək olar. Onun nümayəndələri bioloği həyatı izah edərkən, ondan aşacıda duran mexaniki və fiziki-kimyəvi qanunlardan çıxış edirdilər. Buna bənzər səhvə XIX əsrin II yarısında yeniş yayılmış olan sosial-darvinizm adlanan təlim də yol verirdi. Belə ki, onun tərəfdarları sosial hərəkət formasının spesifikliyini nəzərə almırdı. İctimai həyatı ondan aşacıda duran bioloği hərəkət formasının qanunları əsasında izah edirdilər.
XX əsrdə elmdə elementar hissəciklərin çevrilməsi, subelementar səviyyədə gedən qarşılıqlı təsir ilə yanaşı, Meqaaləmdə aşkar olunan yeniliklər – qalaktikaların qarşılıqlı təsiri və Metaqalaktikanın genişlənməsi kimi böyük kəşflər edilmişdir. Müasir dövrdə fiziki və kimyəvi hərəkət formalarının münasibətində də yeniliklər baş verir. Belə ki, kimyəvi hərəkət forması bir tərəfdən mikroaləmdəki qarşılıqlı təsirdən yaranır. Digər tərəfdən o, molekulyar – fiziki hərəkətin yaranmasının mühüm şərti kimi çıxış edir. Beləliklə də mikroaləm fizikasından makrofiziki proseslərə keçidi təmin edir.
Heç şübhəsiz ki, elmin gələcək inkişafı materiyanın yeni-yeni hərəkət formalarını aşkar edəcəkdir. Nəticədə hərəkət formaları haqqında indiki təsəvvürlər daha da dəqiqləşəcəkdir.
== Mənbə ==
| |||