Səfəvi-Osmanlı müharibəsi (1578–1590): Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Teqlər: Mobil redaktə Mobil veb redaktə |
Teqlər: Mobil redaktə Mobil veb redaktə |
||
Sətir 36:
II İsmayılın ölümündən sonra Məhəmməd Xudabəndənin hakimiyyətə gəlməli idi. Məhəmmədin Qəzvində tacqoyma mərasimi [[1578]]-ci ilin [[13 fevral|fevralın 13-də]]<ref group=q>Hicri 985-ci il zülhiccənin 5-də.</ref> oldu. Məhəmməd Xudabəndənin daxili siyasətini səciyyələndirən [[Şərəf xan Bidlisi]] göstərir ki, “''ölkə, əslində mərkəzlə az hesablaşan, vilayətləri özbaşına idarə edən qızılbaş tayfalarının başçıları arasında bölüşdürülmüşdü. Məhəmməd Xudabəndəyə onlar yalnız şah adını saxlamışdılar. Əmirlər dövlət işlərini kor padşaha və gözləri zəifləmiş vəzirə vermişdilər.''”<ref>{{harvnb|Oqtay Əfəndiyev|2007|p=166-167}}</ref>
[[Məhəmməd Xudabəndə]]nin hakimiyyətə keçməsindən sonra ölkədə mərkəzi hakimiyyət xeyli zəifləmiş oldu. Dəyəri 900 min tümən olan dövlət xəzinəsi bir il müddətində boşaldıldı. Salnaməçi [[İsgəndər bəy Münşi]] yazırdı: “''Divanın yüksək vəzifəli şəxsləri qarşısında qazanc qapıları açıldı və rüşvətxorluq artdı.''” Qızılbaş əyanları qarşısında aciz qalmış şah və tərəfdarları çoxlu pul və torpaq paylamaqla onların sədaqətini satın almağa cəhd edirdilər. [[Məhəmməd Xudabəndə]]nin zəifliyindən istfadə edən bir sıra əmirlərin dövlətin siyasi və əsgəri təşkilatında yüksək vəzifələri ələ keçirməyə çalışması oymaqlar arası çəkişmələri dərinləşdirməyə başladı.<ref
Şah Məhəmməd və onun ən yaxın məsləhətçiləri pul və torpaq bağışlamaqla qızılbaş əyanlarının sədaqətini qazanmaq cəhdindəb canfəşanlıq edirdilər. Bu dövlət hakimiyyətinə əvəzedilməz zərbə vurdu. İsgəndər bəy Münşi göstərir ki, “''Məhəmməd Xudabəndə dövründə şah hakimiyyəti o qədər zəifləmişdi ki, tayfaların əyanları qarşısında tamam aciz görünürdü. Hər tayfa<ref group=q>Oymaq nəzərdə tutulur.</ref> üçün yeni əmir təyin olunurdu, bütün vilayətlər və məmləkət isə artıq [əmirlər arasında] bölüşdürüldüyü üçün onlara dövlət xəzinəsindən məvacib verməli oldular və hər tayfanın tərəfdarları qiyam və iğtişaş üçün baş qaldırır, öz rəqiblərinin üzərində üstünlük qazanmağa çalışır, müstəqil olmaq istəyirdilər.''”<ref name="Afandiyev-168">{{harvnb|Oqtay Əfəndiyev|2007|p=168}}</ref>
| |||