Adıqlar: Redaktələr arasındakı fərq

Rus çarı və onun ətrafındakılar o vaxt çərkəzlərin bir hissəsini pulla ələ almaq niyyətində idilər. Buna razı olmayanları isə ya Rusiyanın daxillərinə, ya da Anadoluya köçməyə məcbur etmək üçün bütün imkanlardan istifadə edirdilər. Hələ 1857-ci ildə Rusiyanın Qafqaz ordusu baş qərargahının komandanı, general Milyutin adıqların müqavimətini qırmaq üçün onların bir hissəsinin Don çayı hövzəsinə köçürülməsi barədə xüsusi plan hazırlayaraq çara təqdim etmişdi. Lakin o vaxt bunun bölgədə ruslara qarşı yeni savaşa səbəb ola biləcəyindən narahat olan çar Milyutinin planını qəbul etməkdən çəkindi. Bundan sonra rus ordusunun digər generalı Filipson Qara dəniz sahillərində yaşayan çərkəzlərə Osmanlı ilə sərbəst ticarət əlaqəsi verilməsini və bu yolla onların rəğbətinin qazanılması planını irəli sürdü. 1861-ci ildə çarın xüsusi fərmanı ilə köləlik ləğv edildi. Bundan sonra artıq təhkimçilik zülmündən xilas olan kəndlilərə əkin üçün yeni torpaqlar verilməsi zərurəti ortaya çıxdı. Rus çarı kəndliləri məhz çərkəzlər yaşayan Qara dəniz sahillərinə köçürmək istəyirdi. Bu müstəvidə çar məmurları tərəfindən çərkəzlərə təzyiqlər artdı. Həmin dövrdə Qara dəniz sahillərində yaşayan Vıbıh (ubıx) və ciqetlər ( abazin) Osmanlı ilə əsasən kölə ticarətini həyata keçirirdilər. Gözəl kölə qızları Osmanlı tacirlərinə satan Vıbıh və ciqetlər bundan xeyli varlanmışdılar. Bu baxımdan vıbıhlar və ciqetlər bölgənin rus işğalı altına keçməsinə qarşı müqavimət göstərirdilər. 1861-ci ildə Qafqaz ordu komandanı, general Baryatinski vaxtilə Milyutin tərəfindən irəli sürülən çərkəzlərin Osmanlıya köçürülməsi planını yenidən işlədi. O, plana çərkəzlərin boşalan yerinə təhkimçilik zülmündən xilas olan rus kəndlilərinin və kazakların köçürülməsini də əlavə edərək yenidən çara təqdim etdi. Qeyd edək ki, [[1855]]-ci ildə müəyyən səbəblər üzündən Osmanlı tərəfindən çərkəz kölə ticarəti qadağan edilmişdi. Amma 1861-ci ildə Osmanlı dövləti "Çərkəz kölə ticarətinin pis vəziyyətdə olmadığı"nı nəzərə alaraq, bu qadağanı aradan qaldırdı.<ref>Dossent Dosent İsmail Parlatır, Tanzimat ədəbiyyatında Köləlilik, Ankara 1987, səh.18-19</ref>. Bu da çərkəz kölə sahibləri tərəfindən böyük sevinclə qarşılandı. Bu arada isə rusların çərkəzləri köçürmək niyyətini anlayan adıq topluluqları (Abadzeh, Şapsuq, və Vıbıh) fəlakətin qarşısını almaq və buna qarşı lazımi tədbirlər görmək məqsədi ilə 1861-ci ilin iyun ayında Soçi (Şaçe, Şıaçe) yaxınlığında Çərkəz Xalq Məclisini çağırdılar. Məclisdə 15 nəfərdən ibarət Məclis Şurası ( İdarəetmə) quruldu. Yeni qurum 1 milyondan artıq adıq topluluqlarını təmsil edirdi.

1861-ci ilin sentyabr ayında Çar [[II Aleksandr]] bölgədəki Kamketi istehkamına səfər etdi. Bundan istifadə edən çərkəz nümayəndələri Çar II Aleksandr ilə görüşdülər. Onlar çara öz yerlərindən köçürülməmək şərti ilə onlarla uzlaşa biləcəklərini bildirdilər. Vıbıhlar bu istəklərini hətta yazılı şəkildə çara təqdim etdilər. Amma Çar II Aleksandr onlara: "Ya Türkiyəyə köç edin, ya da Kuban çayı ətrafında sizə ayrılacaq yerlərə. Son qərarınızı da 1 ay ərzində general Kont Yevdokimova təqdim edin",-deyə çərkəzlərin köçürülməsi planının bütün hallarda həyata keçiriləcəyini nümayiş etdirdi. Amma çərkəzlərin köçürülməsi nəzərdə tutulanKuban çayı ətrafı ərazilər başdan-ayağa bataqlıqlar və xəstəliklər mərkəzi idi. Bura çərkəzlərin köçürülməsi isə onların böyük hissəsinin xəstəlikdən məhv olunması demək olacaqdı. Çarın bu qərarını yalnızKuban çayına yaxın ərazilərdə yaşayan abadzehlər qəbul etdilər. Qara dəniz sahillərində yaşayan şapsuqlar, vıbıhlar isə çarın istəyini qəbul etmədilər. Vıbıhlar öz təsirləri altında olan abazalar və şapsuqları öz ətraflarında birləşdirərək çarın köçürmə siyasətinə qarşı yeni cəbhə açdılar.<ref>L. L. Lavrov, Vıbıhlar haqqında etnoqrafilk bir araşdırma. Kafkasya Gərçəği Dərgisi, Samsun, 1992, sayı 8, səh. 46-59. DossentDosent İsmail Parlatır, Tanzimat ədəbiyyatında köləlik, Ankara 1987, səh.18-19. V. T. Polovinkina, Çerkesiya, Könül yaram. Ankara, 2007, səh. 252-253</ref>