Vikipediya

Kursk döyüşü: Redaktələr arasındakı fərq

Tarixə interaktiv şəkildə baxın
← Əvvəlki redaktəSonrakı redaktə →
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
VizualVikimətn
Redaktənin izahı yoxdur
Teqlər: Mobil redaktə Mobil veb redaktə
k tənzimləmə
Sətir 2:
| münaqişə = Kursk döyüşü
| aiddir = [[İkinci dünya müharibəsi]]ndə [[İkinci Dünya müharibəsində Şərq cəbhəsi|Şərq cəbhəsi]]
| şəkil = [[FileŞəkil:Bundesarchiv Bild 101III-Zschaeckel-206-35, Schlacht um Kursk, Panzer VI (Tiger I).jpg|300px]]
| izah = 2-ci [[SS]] Panzer diviziyasının əsgərləri və [[Tiger (tank)|Tiger]] tankı
| tarixi = 5 iyul 1943 - 16 iyul 1943 (Alman qoşunlarının hücumu)<br/>12 iyul 1943 - 23 avqust 1943 (Sovet qoşunlarının hücumu)
Sətir 64:
 
[[Şəkil:Battle of Kursk (map).jpg|300px|thumb|right|Kursk Müharibəsi]]
'''Kursk Müharibəsi''' (Almaniyanın verdiyi kod adı: {{langDil-de|Unternehmen Zitadelle}} (Hisar Hərəkatı); {{langDil-ru|Курская битва}}) — [[İkinci dünya müharibəsi]] zamanı Şərq Cəbhəsində, Alman qüvvələrinin Kursk çıxıntısına qarşı [[1943]]-cü il iyul və avqust aylarında təşkil etdiyi hücumdur. [[İkinci dünya müharibəsi]]nin ən böyük tank vuruşmalarından biri və bir gün ərzində ən çox itki verilmiş hava döyüşləri bu döyüşdə reallaşmışdır. Almanların Şərq Cəbhəsində reallaşdırdığı son strateji hücumdur. Döyüş nəticəsində Sovet qələbəsi Şərq Cəbhəsində təşəbbüsü Sovetlərə vermiş və müharibənin sonuna qədər də bu belə qalmışdır.
 
"Kursk Çıxıntısı", Almanların Stalinqraddakı məğlubiyyəti sonrasındakı Sovet hücumu və Alman [[Üçüncü Xarkov döyüşü]] əks-hücumu nəticəsində meydana gəlmişdi. Almanlar, çıxıntını şimal və cənub qanadlarından kəsərək cəbhəni qısaltmağı və [[Qırmızı Ordu]] birliklərini mühasirəyə alaraq yeni bir böyük zəfər əldə etməyi ümid edirdilər. Ancaq Sovet ordusunun Hitlerin planları haqqında yaxşı bir kəşfiyyat məlumatı vardı. Digər yandan almanlar, başda [[Tiger I]] və [[Panther]] tankları olmaqla yeni silahların gəlməsini gözləyərək hücumu təxirə salırdılar. Həm əldə edilən kəşfiyyat məlumatları, həm də təkrarlanan bu təxirə salmalar Qırmızı Orduya pilləli bir müdafiəni təşkil etmək və bir strateji əks-hücum üçün böyük ehtiyat qüvvələri təşkil etmək istiqamətində zaman qazandırdı.
 
Almanlar dərin müdafiə xəttləri içində tamamilə yorulduqdan sonra Sovetlər öz əks-hücumlarını edərək [[5 avqust]]da Oryol və [[Belqorodu]] və [[23 avqust]]da da [[Xarkov]]u geri aldılar və almanları geniş bir cəbhədə geri atdılar.
Sətir 77:
[[1942]]-[[1943]] qışında, Qırmızı Ordu [[Stalinqrad döyüşü]]nü qəti bir şəkildə qazanmışdı. Alman 6-cı Ordusu, təxminən 800 min Alman və müttəfiq əsgəriylə birlikdə məhv edilmiş, Alman qüvvələri Şərqdə ciddi şəkildə güc itirmişdi. Stalinqraddakı məğlubiyyətin ardından [[Qafqaz]]dakı [[General fon Klayştin]]in 1-ci Panzer Ordusu, təhlükəli bir vəziyyətə düşmüşdü və [[15 yanvar]] – [[1 fevral]] tarixləri arasında [[Rostov]]a (Rostov-na-Donu) geri çəkilmişdi. Yanvar ayının ikinci yarısında cəbhənin cənub seqmentində başlayan Qırmızı Ordunun ümumi hücumları bir-birini izlədi. Cənubdan [[General Vatutin]]in qüvvələri, onun dərhal şimalından [[General Golikov]]un qüvvələri, [[Fevral]] ayı ortalarından [[Kursk]] – [[Xarkov]] – [[Azak Dənizi]] xəttinə qədər irəliləmişlər.
 
Alman Feldmarşal [[Erix fon Maynştayn]], [[1943]]-cü ilin fevral və mart aylarında [[Üçüncü Xarkov döyüşü]]nü qazanaraq, cənubda [[Rostov]]dan, şimalda [[Leninqrad]]a qədər uzanan bir cəbhə xəttini formalaşdırdı. Bu cəbhə xəttinin mərkəz bölgəsində, Alman ön mövqeləri arasında bir [[Sovet]] çıxıntısı qalmışdı. Bu çıxıntı, cənubda [[Xarkov]]dan şimalda [[Oryol]] ətrafına qədər uzanar və 150 &nbsp;km dərinlikdə və 200 &nbsp;km genişlikdə idi.
 
Almanlar [[1917]]-ci ildə Qərb Cəbhəsində [[Hindenburq xətti]]ni tikmişdilər, beləcə cəbhə xətləri qısalarkən buna bağlı olaraq müdafiə etmə gücləri artmışdı. Eyni strategiyanı Sovetlər Birliyi torpaqlarında təkrarlayaraq [[Panter-Wotan Xətti]] olaraq bilinən uzun, kəsilməz bir müdafiə xəttinin inşasına başladılar. Bu xəttə geri çəkilməyi [[1943]]-cü ilin sonlarında reallaşdırmağı planlayırdılar və xəttin gerisində öz güclərini yenidən toplayarkən Sovetlərin güc itirməsi təmin ediləcəkdi.
Sətir 99:
Sovet cəbhəsinin Kurskun qərbində meydana gətirdiyi çıxıntıya qanadlardan girərək mühasirəyə alma planı, 3 və [[4 may]] [[1943]] də [[Hitler]]in ordu komandirləri və qərargahıyla etdiyi yığıncaqda danışılmışdı. Planı ortaya atan Quru qüvvələri Qərargah Başçısı General Zeitzlerdir. Zeitzler beləcə çox sayda Rus diviziyasının yox ediləcəyini və [[Sovet]] ordularının döyüş gücünün əhəmiyyətli ölçüdə zəiflədiləcəyini düşünürdü. Digər yandan Kursk, [[Krım]] – [[Moskva]] və [[Voronej]] – Kiev yollarının üzərindəki əhəmiyyətli bir qovşaq olması səbəbindən strateji bir şəhərdir.
 
Kursk bölgəsi, cəbhə xəttində 225 &nbsp;km. qədər qərbə doğru uzanan, 250 &nbsp;km. genişliyində bir çıxıntı meydana gətirir. Bu bölgənin şimalında Oryol, cənubunda isə [[Belqorod]] – [[Xarkov]] cəbhələri iştirak edir.
 
General [[Valter Model]] bu döyüş planına hazırdır. Hava fotoşəkillərini və kəşfiyyat hesabatlarını hazırlayır. Bütün bunlar göstərirdi ki Sovetlər, Kursk çıxıntısının dərhal gerisində dərinliyinə və çox güclü müdafiə istehkamları meydana gətirmişdi. Ayrıca birliklərin əhəmiyyətli bir qismini çıxıntının ön seqmentlərindən geriyə çəkmişdilər. Ayrıca Zeitzlerin zərbə endirməyi planladığı seqmentlərə də böyük ölçüdə tank əleyhinə toplar və artilleriya birliklərini yığmışlar. Valter Modelə görə Kursk bölgəsindəki Sovet birliklərinin bu təşkili onların, tam da Zeitzlerin planladığı tərzdə bir hücumu gözlədiklərini göstərirdi. Quderian xatirələrində, haqqında danışılan yığıncaqda Maynştayn, fikri soruşulduğunda hücumun apreldə edilmiş olsaydı, müvəffəqiyyət şansının yüksək olacağını söyləmiş və iki piyada diviziyasına daha ehtiyac olacağını ifadə etmişdi. Yenə Quderiana görə Maynştaynin Kurska edilməsi düşünülən hücum haqqında söylədikləri qətilik ifadə etmirdi. [[Walter Model]] və [[Heinz Guderian]]ın etirazlarına qarşı yığıncağın sonunda [[General Zeitzler]]in planı təsdiq edildi.
Sətir 132:
Bu ana qədər döyüşün gedişatı, Almanların hücuma söykənən müvəffəqiyyəti şəklində idi. [[Blitzkrieg]] Qırmızı Ordu da daxil bütün düşmənlərini alt etmişdi. Digər tərəfdən hər iki qış hücumu da [[Sovet]] hücumlarının da yaxşı işlədiyini göstərmişdi. Yenə də, Jukov başda olmaq üzrə Stavkanın qərargah zabitlərindən bəziləri, Almanların hücum edərək özlərini istehlak etmələri tərəfdarı idi. Bununla birlikdə cəbhə komandirlərindən bəziləri hələ də, önləyici bir hücumdan yanaydılar. Mərkəz Cəbhə qərargahının [[10 aprel]] [[1943]] tarixli hesabatının son hissəsində, Qərb, Mərkəz və Bryansk Cəbhəsi qüvvələrinin topluca Oryol bölgəsini hədəf alan bir önləyici hücuma girişmələri təklif edilməkdə idi. May ortalarında isə Voronej Cəbhəsi Komandiri Vatutin və Cəbhənin siyasi komissarı Kruşçev, Almanların Belgorod – Xarkov bölgəsində toplanmaqda olan qüvvələrinə qarşı önləyici bir hücumu təklif etmişlər idi. Kənar yandan yenə May ayı ortalarına qədər Stalin, hücum ya da müdafiə etmə mövzusunda qərarsız idi. Nəticədə, Vasilevskiy və Antonovun dəstəyini alan/sahə, Jukovun fikri mübahisə/müzakirənin istiqamətini təyin etmişdi. Şübhəsiz bu nəticədə, bir əvvəlki il İzəm Körpübaşı Hücumunun təcrübəsinin də təsiri olmuşdu. Alman yaz hücumları, başlamadan əvvəl bir hücumla maneə törətmək və beləcə strateji təşəbbüsü ələ keçərmək məqsədiylə Xarkov bölgəsində girişilən hücum, acı/ağrılı bir uduzmayla nəticələnmişdi.
 
Almanların hücumu davamlı təxirə salması Sovetlərə müdafiə etmələrini hazırlamaq üçün 4 ay verdi və hər keçən günlə birlikdə çıxıntını dünya üzərində ən ağır müdafiə olunan yerlərdən biri halına gətirdilər. Mərkəz Cəbhəsi və Voronej Cəbhəsi müdafiə etmə xəttlərini doldururdu və Step Cəbhəsi ehtiyat qüvvət olaraq gözləyirdi. Qırmızı Ordu və minlərlə vətəndaş 175 &nbsp;km. dərinliyində bir müdafiə etmə xətti meydana gətirəcək şəkildə təxminən 1 milyon mina döşəyib 5.000 &nbsp;km. uzunluğunda sipər qazdılar. Əlavədən, 1.300.000 personal, 3.600 tank, 20.000 top və 2.792 təyyarədən ibarət olan nəhəng bir ordu yığnağı etdilər. Bu güc, insan gücü olaraq Sovet ordusunun %26ına, havan və topçularının %26ına, döyüş təyyarələrinin %35inə və zirehli birliklərinin %46ına bərabər geliyordu. Əhali və sənaye tutum farklılığı və Almanların tank istehsalının davamlı tünddəyə uğraması nəticəsi Qırmızı Ordu birliklərini Almanlardan daha sürətli meydana gətirə bilirdi; hər keçən ay əsgər və vasitə vəsait baxımından fərqi daha da açırdılar. Almanlar Sovetlərin də Kursk bölgəsində sürətlə ordu yığdıqlarını öyrənmişdilər.
 
Çıxıntının müdafiə etməsində vəzifələndirilən güclərin çoxu Stalingrad Müharibəsində də olmuş əsgərlər idi, bu səbəbdən təcrübəli döyüşçülər idi, bundan başqa Qırmızı Ordu [[1943]]ün ilk yarısında 1 milyon yeni əsgər çıxarmışdı. Beləcə Qırmızı Ordu, Stalingraddakı itkinlərə baxmayaraq [[1942]]dəkindən daha güclü idi. Almanların hücum nöqtəsini təyin etməklə hücumun başlaması arasında keçən müddət yeni əsgərlərə normaldan çox daha uzun bir təhsil müddəti tanımışdı.
Sətir 138:
İnkişaf etdirilmiş [[La-5]] və [[Yandır-9]] təyyarələrinin qatılmasıyla hava orduları gücləndirilmişdi. Hava qüvvələri yenidən təşkilatlanmış, 8 yeni bombardman kolordusu təşkil edilmişdi. Bu tənzimləmələr nəticəsində hər Cəbhə, 700 – 800 təyyarədən ibarət olan öz hava ordularına sahib olmuşlar idi.
 
Çıxıntıdakı topçu sıxlığı qəribə idi; piyada alayından daha çox topçu alayı vardı. Qırmızı Ordu, hücum edən Alman birliklərini mina və topçu birləşimilə məhv etməyə qərarlı idi. Obüsler Alman piyadasını dayandırarkən, 45 &nbsp;mm, 57 &nbsp;mm və 85 &nbsp;mm çekili tanksavar topları və 76mm diviziya topları tankları məhv edəcəkdi. 13. Ordunun bölgəsində (çıxıntının şimal qanadında, Alman 9. Ordusunun qarşısında) kilometrə düşən tanksavar topu sayı 23,7 idi. Cənubdakı Sovet 6. Ordusu ilə 7. Gözətçi Ordusunun bölgəsində isə kilometrə 10 top düşürdü. Sovet istehsalı ilk qundağı motorlu toplar, bu tarixlərdə cəbhələrə göndərildi.
 
Döyüş sahəsinin Qırmızı Ordu istehkamçıları tərəfindən hazırlanması fövqəladə idi. Hesabatlara görə müdafiə olunan bölgəyə 503.993 anti-tank və 439.348 anti-personal minası döşənilmişdi. Ortalama olaraq, cəbhə boyunca hər bir kilometrlik dərinliyə 1.500 anti-tank və 1.700 anti personal minası var idi. Qarşıdurmaların keçdiyi bölgələrdə kilometr başına 1.400dən aşağı düşmürdü və bəzi yerlərdə 2.000ə qədər çıxa bilirdi. Qırmızı Ordu mühəndisləri ayrıca kilometrlər tərəfindən sipər qazıb tikanlı məftil döşəmişdi.
Sətir 185:
İlk vuruşmalar [[4 iyul]] [[1943]]-də cənubda, 4. [[Panzer]] Ordusu [[5 iyul]]dakı ana hücum əvvəli Sovet irəli polis bölməsilərini təmizləməyə çalışınca başladı. Alman hücumunun başlamaqda olduğuna dair hesabatlar sahə Mərkəz Cəbhəsi Komandiri Rokossovski, [[5 iyul]] gecəsi səhərə qarşı saat 02:20-də Alman mevzilerini bombalamasını əmr etdi. "Yüksək Baş komandir Köməkçisi" olaraq Rokossovskinin qərargahında olan [[Jukov]] da əmri təsdiqləmişdir. Dərhal ardından Stalinlə etdiyi telefon görüşməsində, onun da təsdiqini almışdı.
 
Günortadan sonra, Stukalar şimaldakı Sovet cəbhə xəttində 10 dəqiqə içində 3 &nbsp;km genişliyində bir dəlik meydana gətirib evə dönərkən Alman topçusu bombardmana davam etdi. Hothun "zirehli qabaqcıl" Sü 3. Panzer Kolordusu [[Zavidovka]]dakı Sovet mövqelərinə doğru hərəkətə keçdi. Eyni anda, [["Großdeutschland"]] Diviziyası sağnaq yağış altında Butovoya hücum etdi və 11. Panzer Diviziyası [[Butovo]] ətrafındakı hakim təpələri ələ keçərdi. Butovonun qərbində vuruşma daha şiddətli oldu və sərt Sovet müdafiə etməsiylə qarşılaşan [["Grossdeutschland"]] və 3. Panzer Diviziyası gecə yarısına qədər hədəflərinə çata bilmədilər. 2. SS Panzer Kolordusu müşahidə etmə nöqtələrini ələ keçirə bilmək üçün hücuma keçdi və o da, alov püskürdücü ilə təchiz edilmiş birliklər müstahkem mevzileri təmizləyənə qədər güclü bir müqavimətlə qarşılaşdı.
 
Saat 2:30-da, Qırmızı Ordu şimal və cənubda topçu bombardmanıyla cavab verdi. 3.000dən çox yığ edilən bu bombardman bütün hərəkatın topçu sursatının yarısını xərclədi. Şimalda, Mərkəz Cəbhəsi topçuları Alman topçu mövqelərinə atəş açdı və 100 Alman top batareyasından 50'ini basdırmağı müvəffəqiyyətin tərəfindən hücumun ilk günündə Almanlar zəif bir topçu dəstəyi təmin edə bildilər. Bu bombardman Alman birliklərinin təşkilatını pozaraq [[5 iyul]]da fərqli zamanlarda hücuma keçmələrinə səbəb oldu. Cənubda, Qırmızı Ordu toplarını Alman piyada və tanklarının toplanma nöqtələrinə qarşı istifadə etdi.
Sətir 219:
[[Şəkil:Bundesarchiv_Bild_183-J14813,_Bei_Orel,_Panzer_VI_(Tiger_I).jpg|210px|thumb|left|[[Pələng (tank)]] (Hücumun şimal qanadında, iyul ayın ortasında)]]
[[Şəkil:Bundesarchiv Bild 146-1981-104-30, Josef Harpe.jpg|210px|thumb|right|[[41. Panzer Kolordusu]] komandiri [[Josef Harpe]]]]
Şimaldan hücum edən Alman 9. Ordusu [[5 iyul]]da hədəflərinin gerisində qalmışdı. Hücum nöqtəsi Qırmızı Ordu Mərkəz Cəbhəsin tərəfindən doğru olaraq təsbit edilmişdi. 45 &nbsp;km genişliyində bir cəbhədə hücuma keçən Almanlar özlərini minalı ərazilərin arasında sıxışmış vəziyyətdə tapdılar və ağır topçu atəşi altında istehkamçıların gəlib minaları təmizləməsini gözləmək məcburiyyətində qaldılar. Hər nə qədər, minalı ərazində təmiz bir gətirib çıxarmaq üçün bir neçə dənə uzaqdan əmrli Goliath və Borgward mina təmizləmə vasitəs(n)i varsa da ümumiyyətlə müvəffəqiyyətli ola bilmədilər. Minaları təmizləsələr belə izləyən tanklara təmiz yolu göstərəcək bir işarələmə sistemləri yox idi. Qırmızı Ordu birlikləri minalı əraziləri yüngül silahlar və toplarla atəş altında tutaraq Alman istehkamçıların minaları əllə təmizləmələrini gecikdirdilər; Qırmızı Ordunun minalı ərazilərindəki Alman itkinləri ağır oldu. Məsələn, Alman 653. Ağır Panzerjäger (tank ovçusu) Batalyonu hücuma 49 Ferdinand tank ovçusu ilə başlamışdı; 37i [[5 iyul]]da saat 17:00dən əvvəl itirilmişdi. Hərçənd itirilən vasitələrin əksəriyyəti məhv olmamış hərəkət itkis(n)i səbəbiylə saf xarici qalmışdı, amma yenə də təmir edilənə qədər qarşıdurmadan uzaq qaldılar. Hərəkətsiz qaldıqlarında Alman döyüş gücünə heç bir qatqıları olmadığı kimi Qırmızı Ordu topçusu üçün də asan hədəf olurdular. Almanlar irəliləyişdə olduqları üçün təmir edilə bilər hər vasitə yenidən döyüşə dönə bilərdi.
 
Almanlar, xüsusilə Ferdinand 'larda olmaq üzrə tank məhv edicilərdəki bir əskikliyin fərqinə vardılar. Sovet tanklarına qarşı orta və uzun mənzildə çox müvəffəqiyyətli olmalarına baxmayaraq birliyin geri qalanından ayrı düşdüklərində özlərini düşmən piyadasından qoruyacaq ikinci bir silahları yox idi. (Alman tankçılarının buna özlərincə bir həll tapdıqlarına dair ifadələr vardır. Ferdinand ekipajı yanlarına bir [[MG 34]] almışdılar və düşmən piyadasına atəş etmək üçün bunu xəncərdən top lüləsinin içinə soxurdular.). Guderianın gündəliyində belə yazmaqdadır:
Sətir 228:
9. Ordunun irəliləyə bilməməsində müxtəlif faktorlar rol oynadı. Sovet müdafiə etmə planlaması və Almanların qüvvələri bir nöqtəyə fokuslaya bilməməsi ana faktorlardan idi. Alman tankları toplu halda istifadə edilmək yerinə parça parça istifadə edildi və çox vaxt da piyada dəstəyindən məhrum idi. Sovet müdafiə etmə hazırlıqları digər bir əhəmiyyətli faktor idi. [[Marşal Rokossovski]] əmrindəki [[Mərkəz Cəbhə]]si Almanların mümkün hücum nöqtələrini doğru müəyyən edərək oraları ağır müdafiə qurğuları ilə gücləndirərkən digər yerləri zəif buraxdılar. Alman hücumunun ağırlığını ən çox qarşılayan Sovet 13-cü Ordusu Mərkəz Cəbhəsinin digər birliklərindən əsgər və tank sayı baxımından qat qat üstün idi və bütün çıxıntıdakı ən sərt müdafiə xəttini tuturdu.
 
9-cu Ordunun bir başqa çatışmayan cəhəti isə Sovet Ali Komandanlığının planlama səhvi edərək, Almaniyanın əsas hücumunun şimaldan Mərkəz Cəbhəsinə ediləcəyini düşünmələri və bu bölgəyə daha çox qüvvə yığmaları oldu. Mərkəz Cəbhəsi də taktika dərinlikdə (20 &nbsp;km dərinlikdə) müdafiə etməyi seçdi və cəbhə xəttin dərhal gerisində daha az bir qüvvət buraxdılar. Bunun nəticəsində Alman birlikləri minalanmış ərazilərdə və top atəşi altında əldən salınarkən, əhəmiyyətli ölçüdə Sovet gücünü məhv etmə imkanına sahib ola bilmədi. Valter Modelin ordusunda Manştayna nisbətən daha az tank vardı və bunun səbəbi Manştaynın, öz qüvvələrinin şimalında olan [[Bryansk Cəbhəsi]]ndən, bir əks-hücuma girişə biləcəklərindən ehtiyatlanması idi. Bunun üzərinə General Model, Bryansk Cəbhəsinin ola biləcək bir əks-hücumunu önləmək üçün əlindəki ən güclü kolordu qrupu olan (2. Panzer Diviziyası və 1. Mexaniki Diviziya) Korpsgruppe Esbecki, cəbhə xətti gerisinə yerləşdirməyə qərar verdi. General Modelin öz zirehli güclərini hücumda yığmamış olmasının, Kursk çıxıntısına yönələn Alman şimal məngənəsini zayıtlattığı deyilə bilər. Son olaraq da 9. Ordu sərbəst birliklər yerinə onsuz da Sovetlərlə qarşı-qarşıya olan piyada birlikləriylə hücuma keçmək məcburiyyətində qalmışdı.
 
Hücumun cəbhə genişliyi və Alman irəliləyişinin dərinliyi araşdırıldığında Sovet müdafiə etməsinin müvəffəqiyyətli olduğu görülməkdə idi. [[5 iyul]]da 45 &nbsp;km. genişliyində bir cəbhədə başlayan hücum sabahısı gün 40 &nbsp;km. genişliyə düşmüşdü. Bu, [[7 iyul]]da 15 &nbsp;km.a, 8–9 iyulda isə yalnız 2 &nbsp;km.a geriləmişdi. Hər gün Alman irəliləyişinin dərinliyi də azaldı : İlk gün 5 &nbsp;km. irəliləyən Almanlar, ikinci gün 4 &nbsp;km. sonrakı hər gün isə ən çox 2 &nbsp;km. irəliləyə bildilər. [[10 iyul]] etibarilə 9. Ordunun irəliləyişi tamamilə dayanmışdı.
 
Sovet müdafiə etməsinin müvəffəqiyyəti böyük nisbətdə Almanların Pakfront (tanksavar cəbhəsi) dediyi atəş idarə nizamına bağlı idi. On və ya daha çox tanksavar topu bir komandirə bağlı idi və eyni anda hamısı tək bir hədəfə atəş edirdi. Bu hissələr tək Alman piyadasına atəş açmaq üçün əmr almışdı və sıx havan və pulemyot yuvalarıyla qorunurdu.
 
[[12 iyul]]da [[Jukov Kutuzov]] Hücum əmrini verdi. 3. Tank Ordusu və 11. Gözətçi Ordusunun meydana gətirdiyi güclü Sovet birlikləri [[Oryol]] Çıxıntısının şimalındakı zəif Alman müdafiə etməsini yarmağı bacardı. Alman 9. Ordusu və 2. Panzer Ordusunun qanadları artıq təhdid altında idi.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/wiki/Kursk_döyüşü"