'''Nəsrəddin şah Qacar''' (tam adı: ''Nasirəddin şah Məhəmməd şah oğlu Qovanlı-Qacar'') - [[İran]] şahı. [[17 iyul]] [[1831]]-ci ildə [[Təbriz]] yaxınlığındakı Kuhnemirdə anadan olmuşdur. Atası [[Qacarlar|Qacar XanədanınınXanədanı]]nın üçüncü hökmdarı [[Məhəmməd şah Qacar|Məhəmməd Mirzə Şah]], anası yenə Qacar xanədanına mənsub Məlik Cihan (Mehd-i Ulya) Xatundur. Beş yaşında vəliəhd təyin edilən Nəsrəddin şah [[1847]]-ci ildə əmisinin yerinə Azərbaycan qubernatoru oldu. Atasının vəfatından sonra Mirza taki Xanın dəstəyi Təbrizdə hökmdar elan edildi. [[1848]]-ci ilin oktyabr ayında Təbrizdən paytaxt Tehrana gedən Nəsirəddin şahın ilk icraatı Mirza taki Xanı Atabəyləri-i əzəm ünvanıyla sədarət mövqeyinə gətirmək oldu. Taki Xanın üsyan və qarışıqlıqlar içində çalxalanan ölkədə mərkəzi nüfuzu hakim qılmağı bacararaq Şahın gücünü artırdı, Digər tərəfdən Nasirəddin Şah [[Xivə xanlığı|Xivə]] və [[Buxara xanlığı]]na reallaşdırdığı səfərlərdə qazandığı uğurlardan sonra Nəsrəddin şah özünü [[Nadir Şah]], [[Napoleon]] və [[Böyük Pyotr]] kimi böyük hökmdarlarla eyni səviyyədə görməyə başladı. Ancaq Heratın ələ keçirilməsinə istiqamətli əsgəri hərəkatın, müstəmləkəsi Hindistan ilə İran və Rusiya arasında tampon bir ölkə yaratmaq istəyən İngiltərə tərəfindən maneə törədilməsi Nəsirəddin Şahı güc vəziyyətdə buraxdı. Şəhər İngilislərin əlindədir. Şah, İngiltərə ilə [[4 mart]] [[1857]]-ci ildə imzalanan Paris sülh müqaviləsinə əsasən [[Əfqanıstan]]ı tanıdı və [[Herat]] üzərindəki haqqlarından imtina etdi.