Çaldıran döyüşü: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Teqlər: Mobil redaktə Mobil veb redaktə Təkmilləşdirilmiş mobil redaktə
Teqlər: Mobil redaktə Mobil veb redaktə Təkmilləşdirilmiş mobil redaktə
Sətir 63:
Osmanlı sarayı tərəfindən dövrün tanınmış mövlanalarından biri Mövlana Nürəddin Sarıgörən Sultan Səlimin yanına göndərildi ki, onu Trabzona dönməyə razı sala bilsin. Böyük nüfuz və hörmət sahibi olmasına baxmayaraq Sultan Səlim onun xahişini qəbul etmədi və bununla hakimiyyət uğrunda mübarizənin başladığından xəbər verdi.
 
Başqa bir sancağa dəyişdirilməsi üçün Sultan Bəyazidin güzəştə getməsi də Sultan Səlimi yolundan döndərə bilmədi və [[Kəfə]]də qalmağı üstün tutdu. Məsələnin həll edilməsi üçün isə Sultan Səlim Sultan Bəyazidlə görüşməyi vacib bildi və bu məqsədlə Ədirnəyə doğru hərəkət edilməsi qərara alındı. [[I Səlim|Yavuz Sultan Səlim]] Ədirnəyə təkbaşına deyil, silahlı dəstə ilə yollanmağı qərara aldı və elan etdi ki, ətrafına silahlı dəstə toplaması heç də onun atasına qarşı qiyam qaldırması demək deyildir. Bu dəstə kifayət qədər böyük bir dəstə idi və həmin dəstənin [[Ədirnə]]yə aparılması üçün 100-dən artıq gəmidən istifadə etmək lazım gəlmişdi. Onun ətrafına topladığı dəstə ilə Ədirnəyə doğru hərəkətə başlaması saray əyanlarını ciddi təşvişə saldı və onlar Sultan Bəyazidi inandıra bildilər ki, Sultan Səlimin silahlı dəstə ilə hərəkətə başlaması hakimiyyət uğrunda mübarizə planlarna xidmət edir və nəticədə Sultan Səlimin dəstəsinin silahla qarşılanması qərara alındı. Mövcud olan məlumatlar görə, bu vaxtlarda artıq Sultan Bəyazid də Sultan Səlimin taxta daha layiqli olması barəsində düşünməyə başlamışdı. [[Şahzadə Əhməd]]i dəstəkləyən saray əyanları öz işlərini görərək onun bu fikirdən daşındırmağa çalışırdılar. Nəticədə, Sultan Səlimin silahlı dəstəsi qarşısına sarayın qoşun dəstəsi çıxarıldı.<ref>{{cite book|author=F. Söylemez|title=Yavuz Sultan Selimin taht mücadelesi|publisher=Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi. 33|year=2012|page=68-70}}</ref>
 
1511-ci ildə baş verən bu qarşılaşma zamanı tərəflərin heç biri silaha əl atmadı. Tərəflər döyüşə girmədən bir-birindən aralandılar və bununla da Sultan Səlim məqsədinin heç də atasına qarşı silah
qaldırmaq olmadığını göstərmək istədi. Bu hadisə Sultan Bəyazidin Sultan Səlimə qarşı münasibətinin dəyişməsini daha da sürətləndirdi. Sultan Bəyazidin xəstəliyinin güclənməsi isə varislər arasında hakimiyyət uğrunda mübarizəni daha da gücləndirdi. Şahzadələrin qoşun dəstələrini hərəkətə gətirib onların tətbiqinə də başladılar. Qardaşlarını önləmək üçün Sultan Səlim Kəfədə olarkən tərəfdarlarının məsləhəti ilə atası Sultan Bəyazidə məktub yazdı və aralarında yaranmış anlaşılmazlıqlara görə onun bağışlanmasını xahiş etdi. Bu məktub Sultan Bəyazid tərəfindən məmnunluqla qarşılandı və həmin məktubdan sonra o, Sultan Səlimi sərəsgər kimi [[İstanbul]]a çağırdı. Sultan Səlim də dərhal İstanbula getdi və saraya üz tutaraq Sultan Bəyazidin hüzuruna qəbul olundu. Sultan Bəyazid ona ciddi münasibət göstərsə də, sonradan hakimiyyətin Səlimə verildiyini elan etdi.<ref name="Suleymanov379">{{harvnb|Mehman Süleymanov|2018|p=379}}</ref>

1512-ci il aprel ayının 24-də Sultan Bəyazid taxt-tacdan əl çəkdiyini və hakimiyyəti Sultan Səlimə həvalə etdiyini bəyan etdi. Daha sonra hökmdar ömrünün qalan günlərini keçirmək üçün paytaxtı tərk etmək qərarını açıqladı. Taxt-tacın tərk edilməsindən təxminən bir ay sonra Sultan Bəyazid dünyasını dəyişdi. Bununla da, Osmanlı dövlətində Sultan Səlimin hakimiyyət dövrü başlandı. Onun hakimiyyətə gəlişi isə [[Səfəvi-Osmanlı münasibətləri]]nə ciddi dəyişikliklər gətirdi.<ref name="Suleymanov379"/>
 
== İstinadlar ==