Pir (əsər): Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 2:
'''Pir''' — [[Nəriman Nərimanov]]un nəsr yaradıcılığında öz orjinallığı və bədii dəyəri ilə xüsusi yer tutan povest. Əsər [[1917]]-ci ildə Bakıda "Açıq söz" qəzetinin elektrik mətbəəsində kitabça şəklində dərc olunmuşdur. Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra "Pir" povesti [[rus]], [[tatar]], və [[Azərbaycan dili|Azərbaycan dil]]lərində dəfələrlə kütləvi tirajlarla çap edilmişdir. Povestə Allah müqəddəs məbud kimi göstərilərək, bəzi dini ehkamlar tənqid edilir<ref name="c">{{Kitab3|Teymur Əhmədov=|nəşriyyat=Nurlar|yer=Bakı|il=2005|adı=Nəriman Nərimanovun yaradıcılıq yolu|səhifələr=228-243|ref=|isbn=-9952-426-02-X}}</ref>.
== Məzmunu ==
Povestdə Şərq cəhaləti, avamlıq və din möhvumat sənətkarlıqla tənqid edilmişdir. Köhnə dünyaya qarşı kəskin etiraz və qəzəblə dolu olan bu əsərin hər səhifəsində yazıçı tərəfindən xalqın taleyi düşünülürdü. Məzlum Şərq xalqlarının qurtuluşunu inqilabi mübarizədə görən N. Nərimanov mövhumat, avamlıq və cəhaləti böyük ictimai fəlakət hesab edirdi. <ref name="a">{{Kitab3|Mirzə İbrahimov. Xəlqilik və realizm cəbhəsindən. =|nəşriyyat=Nurlar|yer=Bakı,|il=2001|adı=Nəriman Azərnəşr,Nərimanovun 1961,seçilmiş s. 377əsərləri|səhifələr=190-220|isbn=-5-89600-322-6|ref=az}}</ref>
 
Yazıçı avam kütlələrə həyat hadisələrinə fəal münasibət oyatmaq üçün "Pir" povestində "müqəddəs" ziyarətgahları, ocaqları cəhalət və mövhumat yuvası kimi ifşa etmiş və bilavasitə şahidi olduğu həyat həqiqətlərini son dərəcə realist boyalarla, ümumiləşmiş şəkildə qələmə almışdır. Əsərdə ziyarətgahların müqəddəslik pərdəsi də məharətlə parçalanır, onların rəzalət, soyğunçuluq və riyakarlıq yuvası olması real təsvir edilir. Pir povestində bütün hadisələr bir ziyarətgah ətrafında, onunla bağlı cərəyan edir. Molla Cəfərqulu və Qafqazdakı arvadı Molla Tutu obrazlarında yazışı din vaizlərinin riyakarlığını, şəxsi mənafeyi, zövqü xatirinə hər cür alçaqlığa yol verdiyini açıq göstərir.
Sətir 8:
N. Nərimanov, Məşədi Allahverən və Gülbadam obrazlarında din və mövhumatın insanları mənən şikəst etdiyini, onların məfkurəvi inkişafına imkan vermədiyini, bəlalara sürükləndiyini realist şəkildə qələmə almışdır. Məşədi Allahverənin pirə etiqadı bir tərəfdən onun dindarlığı ilə bağlı idisə, digər tərəfdən onun öz həyat fəlsəfəsi ilə əlaqədar idi. Onun atalıq qayğısı və istəyi təbii, inandırıcı verilmişdir. Gülbadamın isə daxilən keçirdiyi tərəddüdləri, sıxıntı və iztirabları təbii, real, təsirli təsvir etmişdir.
 
Əsərdə yazıçı tərəfindən pir, ocaq, ziyarətgah yerləri rəzalət, hiyləgərlik yuvası, soyğunçuluq vasitəsi kimi ifşa edilmişdir<ref name="c"/>.
 
== Sujeti ==