Devol müqaviləsi: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 39:
'''Devol müqaviləsi''' — [[Birinci səlib yürüşü]]ndən sonra [[Antioxiya knyazlığı|Antioxiya knyazı]] I Boemund ilə [[Bizans]] imperatoru I Alexios arasında [[1108]]-ci ildə imzalanan müqavilədir. Müqavilə günümüzdə "Devol" olaraq bilinən [[Bizans]] qalası olan Diabolisdə imzalandığından bu adla tanınır və [[Antioxiya knyazlığı]]nı [[Bizans İmperiyası]]nın vassal dövlətinə çevirmək məqsədi daşıyırdı.
 
[[Birinci səlib yürüşü]]nə çıxan Xaçlı ordusu, müsəlman dövlətlərinin üstünə yerimədən əvvəl [[Konstantinopol]]a toplaşaraq fəth edəcəkləri hər ərazini [[Bizans İmperiyası]]na verməyə söz verdilər. Ancaq I Alexiosun keçmiş düşməni [[Robert Qviskar]]ın oğlu Boemund, [[Antioxiya knyazlığı]]nın özünün olduğunu bildirdi. Alexios [[Antioxiya knyazlığı]]nı tanımadığı üçün Boemund dəstək almaq üçün [[Avropa]]ya getdi. Alexiosa qarşı müharibə elan etsə də, çox keçmədən təslim olmalı və müqavilə imzalamalı oldu.
 
Boemund dəstək almaq üçün [[Avropa]]ya getdi. Alexiosa qarşı müharibə elan etsə də, çox keçmədən təslim olmalı və müqavilə imzalamalı oldu.
Boemund, müqavilənin şərtlərinə əsasən imperatora bağlı olmağı, lazım olduqda ordularını [[Bizans İmperiyası]]nın xidmətinə təqdim etməyi və həmçinin [[Antioxiya knyazlığı|Antioxiyaya]] bir Yunan patriarxını təyin etməyə razı oldu. Bunun müqabilində isə ona sebastos və [[Duks|duks]] adı verildi və onun varislərinə [[Edessa qraflığı]]na getmək hüququ təmin olundu. Müqavilənin ardından [[Apuliya]]ya geri dönən və burada ölən Boemundun [[Antioxiya knyazlığı]]nda naib olan qardaşı oğlu Tancred müqaviləsinin şərtlərini rədd etdi. Antioxiya [[1137]]-ci ildə müvəqqəti Bizans hakimiyyəti altında olmasına baxmayaraq, [[1158]]-ci ildə həqiqətən Bizans vassalı oldu.
 
Bizansın müharibə ilə deyil, diplomatiya ilə düşdüyü mübahisələri həll etmək meylinin tipik bir nümunəsi olaraq görülən Devol müqaviləsi, Bizanslılar ilə Qərbi Avropalı qonşuları arasındakı etimadsızlığın həm səbəbi həm də nəticəsi olaraq görülür.