Nizami Gəncəvi: Redaktələr arasındakı fərq

 

Həmin dövrdə Arran və Azərbaycanla qonşuluqda yerləşən [[Şirvan (tarixi ərazi)|Şirvan]] ərazisində [[Kəsranilər]] sülaləsi tərəfindən idarə edilən [[Şirvanşahlar dövləti]] mövcud idi. Kəsranilər sülaləsi ərəb mənşəyinə malik olsa da, farslaşmış və bu sülalədən olan şahlar özlərini qədim [[Sasanilər sülaləsi|Sasani şahların]]ın varisləri elan etmişdilər.<ref>{{cite book|last=Barthold|first=W.|last=Bosworth|first=C. E.|title=Encyclopaedia of Islam – Shirwan Shāh|publisher=Brill|location=1997|page=488|accessdate=23 iyun 2017}}<blockquote>We can also discern the '''progressive Persianisation of this originally Arab family''' (a process parallel to and contemporary with that of the Kurdicisation of the Rawwadids [q.v.] in Adharbaydjan). After the '''Shah Yazid b. Ahmad''' (381—418/991-1028), Arab names give way to Persian ones like Manuchihr, Kubadh, Faridun, etc., very likely as a reflection of marriage links with local families, and possibly with that of the ancient rulers in Shabaran, the former capital, and the Yazidids now began to claim a nasab going back to Bahrain Gur or to Khusraw Anushirwan.</blockquote></ref>

Nizaminin doğum tarixinə kimi türk-səlcuqların [[İran]] və [[Cənubi Qafqaz]]ı ələ keçirməsindən yüz il keçmişdi. Fransa tarixçisi [[:en:René Grousset|Rene Qrussenin]] fikrincə, özləri [[Türkmanlar|türkman]] mənşəli olan [[Səlcuqlular]], İran taxtını ələ keçirdikdən sonra, ölkədə türkləşdirmə siyasəti aparmamış, əksinə, ''"könüllü şəkildə fars oldular və qədim böyük Sasani şahları kimi İran əhalisini köçərilərin hücumlarından, iran mədəniyyətini isə türkman təhlükəsindən xilas etdilər."'' <ref>{{cite book|last=Grousset|first=Rene|title=The Empire of the Steppes: A History of Central Asia|date=1970|publisher=Rutgers University Press|isbn=0-8135-1304-9, 9780813513041|page=718|pages=161-164|url=https://books.google.az/books?id=CHzGvqRbV_IC&dq=Grousset,+Rene+The+Empire+of+the+Steppes&source=gbs_navlinks_s&redir_esc=y&hl=ru}}<blockquote>"It is to be noted that the Seljuks, those Turkomans who became sultans of Persia, did not Turkify Persia — no doubt because they did not wish to do so. On the contrary, it was they who '''voluntarily became Persians and who, in the manner of the great old Sassanid kings, strove to protect the Iranian populations from the plundering of Ghuzz bands and save Iranian culture from the Turkoman menace'''."</blockquote></ref>.